Η έκθεση εγκαινιάστηκε στις 27 Σεπτεμβρίου και συνεχίζεται μέχρι και τις 27 Οκτωβρίου στον χώρο Τέχνης artworx, που δημιούργησαν τον φετινό Μάιο στην Κηφισιά η Μαρία Ξανθάκου και η Ιζαμπέλα Φρανσές.

Εξαιρετικά ζωγραφικά έργα από την εικαστικό Ανδρονίκη Χειλά η οποία διαλέγεται γι’ ακόμα μια φορά δημιουργικά με τον εξπρεσιονισμό. Η ματιά της θυμίζει την ολογραφία. Οι μορφές της χάνουν τα περιγράμματα και τα χαρακτηριστικά τους. Στο ζωγραφικό ολογραφικό σύμπαν της Ανδρονίκης Χειλά, ακόμα και ο χρόνος και ο χώρος δεν μπορούν να θεωρούνται πια ως θεμελιώδη στοιχεία. Όσο κι αν διαιρέσεις ένα μοτίβο, ένα στοιχείο, το όλον παραμένει ακόμα και στο μικρότερο κομμάτι του έργου της.

Αυτός μοιάζει να είναι ο στόχος της ζωγράφου: στο στιλπνό τετράγωνο του μουσαμά αποζητά την πέμπτη του πλευρά, τη ριζικώς άλλη προοπτική…

Η δυναμική πινελιά της και η αδρότητα της γραφής της σωματοποιούν τις ιδιότητες του φωτός που ορίζει τις μορφές ή δίνει την αίσθηση του φευγαλέου. Για τη Χειλά η αδρότητα δεν είναι ύφος, αλλά χώρος. Είναι ο χώρος στον οποίο εκπτύσσεται η μορφή. Δεν είναι ακριβώς πίνακας, αλλά μάλλον μια τοιχογραφία της αγωνίας μας για τη μοίρα μας, για το εάν και γιατί έχουμε σημασία. Μας υπενθυμίζει ότι δεν δίνει απλά την ομορφιά η τέχνη. Διανοίγει με το έργο της τον ψυχικό μας κόσμο.

Ο ιστορικός τέχνης Γιώργος Μυλωνάς στο κείμενό του για την έκθεση, γράφει ανάμεσα σε άλλα για τα έργα της Ανδρονίκης Χειλά:

«Η ζωγράφος μετατρέπει σε γλώσσα εκφραστική όλες τις τεχνικές του πινέλου – τη βίαιη βουρτσιά, αλλά και την πλαστική κίνηση των δακτύλων, του καρπού, του χεριού και εν τέλει του σώματος, για να αποκαλύψει όχι μια λαμπερή φιγούρα, αλλά μια παρουσία μυστηριακή που κεντρίζει το βλέμμα με τον υπερβατικό της χαρακτήρα. Μία φιγούρα συνήθως μοναχική – σπάνια και μια δεύτερη μαζί – διακρίνεται υπαινικτικά παρά τις επανειλημμένες επεμβάσεις του πινέλου στο περίγραμμα και τα εντός της φόρμας.

Η ορμητικότητα της πινελιάς της παραπέμπει στην πάλη της ζωγράφου με το υλικό της κι απηχεί την αμφίθυμη στάση της απέναντι στη ρεαλιστική απεικόνιση του οπτικού ερεθίσματος. Εδώ η ζωγράφος δεν καθαρίζει την εικόνα από την πατίνα του χρόνου. Μέσα από επάλληλες στρώσεις χρώματος, επιχειρεί να φανερώσει το κρυμμένο, το κλειστό και η αναπαράσταση γίνεται εφικτή μέσα από την ενστικτώδη οριοθέτησή του. Το στοιχείο αυτό, στα δικά μου μάτια, φέρνει τη δημιουργό πολύ κοντά στον Μπουζιάνη, σε μία ζωγραφική με πνευματικότητα…»

Η Ανδρονίκη Χειλά σπούδασε Ζωγραφική στην ΑΣΚΤ Αθηνών, έργα της υπάρχουν στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης του Ιδρύματος Β&Ε Γουλανδρή και σε άλλες δημόσιες και ιδιωτικές συλλογές. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα και το Βερολίνο.