«…όταν ξυπνά του σώματος η μνήμη…» : Ατομική έκθεση του Δημήτρη Βλάσση στον Εικαστικό Κύκλο Sianti.
Εγκαίνια: Πέμπτη 19 Απριλίου, ώρα 19:00
«Εικαστικός Κύκλος Sianti»
( Βασ.
Αλεξάνδρου 2, πίσω από Εθνική Πινακοθήκη )
Αλεξάνδρου 2, πίσω από Εθνική Πινακοθήκη )
Διάρκεια έκθεσης: 19 Απριλίου
2018 – 9 Μαΐου 2018
2018 – 9 Μαΐου 2018
Λάτρης του
ανθρώπινου σώματος, εκστατικός
μπροστά στην αποθέωση της ερωτικής πράξης και γοητευμένος από τους κλασσικούς
γλύπτες παρουσιάζω με τίτλο «…όταν ξυπνά του σώματος η μνήμη» μια σειρά
γλυπτών με θέμα τον έρωτα που ξεκινά από το βλέμμα για να απογειωθεί στην πιο
απελευθερωμένη πράξη.
ανθρώπινου σώματος, εκστατικός
μπροστά στην αποθέωση της ερωτικής πράξης και γοητευμένος από τους κλασσικούς
γλύπτες παρουσιάζω με τίτλο «…όταν ξυπνά του σώματος η μνήμη» μια σειρά
γλυπτών με θέμα τον έρωτα που ξεκινά από το βλέμμα για να απογειωθεί στην πιο
απελευθερωμένη πράξη.
Ανήκω στους
καλλιτέχνες που δεν εμμένουν στον ίδιο
τρόπο, έκφρασης που- ίσως- προσφέρει «αναγνωρισιμότητα». Έχω «περιόδους», που θα μπορούσαν, κάθε μία ξεχωριστά, να ανήκει σε διαφορετικό
δημιουργό.
καλλιτέχνες που δεν εμμένουν στον ίδιο
τρόπο, έκφρασης που- ίσως- προσφέρει «αναγνωρισιμότητα». Έχω «περιόδους», που θα μπορούσαν, κάθε μία ξεχωριστά, να ανήκει σε διαφορετικό
δημιουργό.
Πιστεύοντας πως
όλα στην τέχνη ξεκινούν από την πρόθεση να εκφραστεί μία ιδέα, αισθάνομαι
την ανάγκη- σε κάθε καινούρια μου δουλειά- και με οδηγό την
αφαίρεση, να προχωρώ σε διαφορετική απόδοσή της ανάλογη με την
«πλαστικότητα» του υλικού και την «ποιητική» μου, δηλαδή την προσωπική μου
αφαιρετική προσέγγιση.
όλα στην τέχνη ξεκινούν από την πρόθεση να εκφραστεί μία ιδέα, αισθάνομαι
την ανάγκη- σε κάθε καινούρια μου δουλειά- και με οδηγό την
αφαίρεση, να προχωρώ σε διαφορετική απόδοσή της ανάλογη με την
«πλαστικότητα» του υλικού και την «ποιητική» μου, δηλαδή την προσωπική μου
αφαιρετική προσέγγιση.
Σκιτσάρω
ρεαλιστικά την αρχική ιδέα και ξεκινώ διαδοχικές μεταπλαστικές αφαιρέσεις για
να καταλήξω σε γλυπτικές φόρμες που συνειρμικά οδηγούν τον θεατή να απολαύσει
μέσα από την αλληλουχία των όγκων το αισθητικό αποτέλεσμα, να «εισπράξει» την
«αναφορά» στον «μύθο» του έργου, και να κεντρίσει την φαντασία του για ν’ αποκαλύψει την διαδρομή από το ρεαλιστικό ιχνογράφημα στην αφαίρεση και στο
αφηρημένο.
ρεαλιστικά την αρχική ιδέα και ξεκινώ διαδοχικές μεταπλαστικές αφαιρέσεις για
να καταλήξω σε γλυπτικές φόρμες που συνειρμικά οδηγούν τον θεατή να απολαύσει
μέσα από την αλληλουχία των όγκων το αισθητικό αποτέλεσμα, να «εισπράξει» την
«αναφορά» στον «μύθο» του έργου, και να κεντρίσει την φαντασία του για ν’ αποκαλύψει την διαδρομή από το ρεαλιστικό ιχνογράφημα στην αφαίρεση και στο
αφηρημένο.
Ένας άνδρας και
μία γυναίκα συναντιούνται, κοιτάζονται, ερωτεύονται και περνάνε από κάθε στιγμή αυτής της υπέροχης ερωτικής
συνεύρεσης- την πρόκληση, την επαφή, την τρυφερότητα που ακολουθεί- κάθε στιγμή
που η ρεαλιστική, εικαστική της απόδοση, δεν αντέχει στην σύγκριση με την
στιγμή την ίδια. Η ανάμνηση της πράξης συνθλίβει την απεικόνιση. Και τότε έρχεται η αφαίρεση για να την μεταπλάσει σε
αυτόνομο εικαστικό γεγονός και ο θεατής κεντρίζεται να περιπλανηθεί συνειρμικά
σε ανάπλαση υπέροχων προσωπικών του στιγμών Όχι εύκολο. Και ακόμα δυσκολότερο
όσο πιο «ψυχρό» και «άκαμπτο» είναι το υλικό.
Ούτε και εύπεπτο. Αλλά πολύ
δελεαστικό για τον καλλιτέχνη και απρόσμενο για τον θεατή.
μία γυναίκα συναντιούνται, κοιτάζονται, ερωτεύονται και περνάνε από κάθε στιγμή αυτής της υπέροχης ερωτικής
συνεύρεσης- την πρόκληση, την επαφή, την τρυφερότητα που ακολουθεί- κάθε στιγμή
που η ρεαλιστική, εικαστική της απόδοση, δεν αντέχει στην σύγκριση με την
στιγμή την ίδια. Η ανάμνηση της πράξης συνθλίβει την απεικόνιση. Και τότε έρχεται η αφαίρεση για να την μεταπλάσει σε
αυτόνομο εικαστικό γεγονός και ο θεατής κεντρίζεται να περιπλανηθεί συνειρμικά
σε ανάπλαση υπέροχων προσωπικών του στιγμών Όχι εύκολο. Και ακόμα δυσκολότερο
όσο πιο «ψυχρό» και «άκαμπτο» είναι το υλικό.
Ούτε και εύπεπτο. Αλλά πολύ
δελεαστικό για τον καλλιτέχνη και απρόσμενο για τον θεατή.
Και κάθε φορά που
δοκιμάζω την αφαιρετική προσέγγιση σε νέο υλικό εκπλήσσομαι με το πόσο η αδρότητα
του υλικού δεν μου αφήνει το παραμικρό περιθώριο να επεκταθώ σε κάποια επί
πλέον «πληροφορία». Η κάθε προσθήκη «λεπτομέρειας» «φορτώνει» το περιττό. Και
όσο οι μορφές προχωρούν σε μεγαλύτερη λιτότητα στην έκφρασή τους τόσο η σύνθεση
ηρεμεί. τόσο το ίδιο το υλικό με καθοδηγεί σε μεθόδους δομής,
με στηρίζει στα τολμήματα, μέχρι που μου υποβάλλει μορφές. Και «μνημονεύω»
Διονύσιο Σολωμό στον εκπληκτικό του στίχο «Σ’ ελέγχει η πέτρα που κρατείς και
κλει φωνή κι αυτήνη».
δοκιμάζω την αφαιρετική προσέγγιση σε νέο υλικό εκπλήσσομαι με το πόσο η αδρότητα
του υλικού δεν μου αφήνει το παραμικρό περιθώριο να επεκταθώ σε κάποια επί
πλέον «πληροφορία». Η κάθε προσθήκη «λεπτομέρειας» «φορτώνει» το περιττό. Και
όσο οι μορφές προχωρούν σε μεγαλύτερη λιτότητα στην έκφρασή τους τόσο η σύνθεση
ηρεμεί. τόσο το ίδιο το υλικό με καθοδηγεί σε μεθόδους δομής,
με στηρίζει στα τολμήματα, μέχρι που μου υποβάλλει μορφές. Και «μνημονεύω»
Διονύσιο Σολωμό στον εκπληκτικό του στίχο «Σ’ ελέγχει η πέτρα που κρατείς και
κλει φωνή κι αυτήνη».
Δημήτρης Βλάσσης
Ώρες λειτουργίας:
Τρίτη – Πέμπτη- Παρασκευή 10:00-20:00
Τετάρτη 10:00-15:00
Σάββατο 10:00-16:00
Κυριακή και Δευτέρα κλειστά
«…όταν ξυπνά του σώματος η μνήμη…»
( Κ.
Καβάφης )
( Κ.
Καβάφης )
Εικαστικός Κύκλος Sianti
Βασ.
Αλεξάνδρου 2 και Μιχαλακοπούλου, Αθήνα
Αλεξάνδρου 2 και Μιχαλακοπούλου, Αθήνα
( Πίσω από την Εθνική Πινακοθήκη )
Τηλ: 210 7245432, 210 3648335
Email:
info@ikastikos-kiklos.com
info@ikastikos-kiklos.com
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Ο
Δημήτρης Βλάσσης γεννήθηκε στον Πειραιά το 1946. Αποφοίτησε από την Αρχιτεκτονική Σχολή του Ε.Μ.
Πολυτεχνείου Αθηνών το 1969 και έκτοτε εργάζεται ως αρχιτέκτων, designer και γλύπτης με σημαντικό αριθμό έργων
αρχιτεκτονικής, αντικειμένων design, εκθέσεων γλυπτικής (ατομικών και
ομαδικών, εντός και εκτός Ελλάδος). Παράλληλα εκδίδει βιβλία, δίνει
διαλέξεις, διδάσκει σε παραγωγικές σχολές, γράφει άρθρα στον έντυπο και ηλεκτρονικό, ημερήσιο και
περιοδικό Τύπο και μυθιστορήματα. Έχει κάνει θεατρικές σπουδές και
ασχολείται με το θέατρο ως κειμενογράφος, σκηνοθέτης και
σκηνογράφος.
Δημήτρης Βλάσσης γεννήθηκε στον Πειραιά το 1946. Αποφοίτησε από την Αρχιτεκτονική Σχολή του Ε.Μ.
Πολυτεχνείου Αθηνών το 1969 και έκτοτε εργάζεται ως αρχιτέκτων, designer και γλύπτης με σημαντικό αριθμό έργων
αρχιτεκτονικής, αντικειμένων design, εκθέσεων γλυπτικής (ατομικών και
ομαδικών, εντός και εκτός Ελλάδος). Παράλληλα εκδίδει βιβλία, δίνει
διαλέξεις, διδάσκει σε παραγωγικές σχολές, γράφει άρθρα στον έντυπο και ηλεκτρονικό, ημερήσιο και
περιοδικό Τύπο και μυθιστορήματα. Έχει κάνει θεατρικές σπουδές και
ασχολείται με το θέατρο ως κειμενογράφος, σκηνοθέτης και
σκηνογράφος.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
Το T.A.F./ the art foundation παρουσιάζει την έκθεση με τίτλο "The Language Of Butoh Dance"
«8 Διαστάσεις». Ομαδική έκθεση σύγχρονης κεραμικής στο T.A.F. / the art foundation.
Αλέξανδρος Σπαθούλας «Everywhere at the same time». Ατομική έκθεση ζωγραφικής.
K. ή ο συλλογικός τρόμος του ατομικού. Ομαδική έκθεση από τη συλλογή Σωτήρη Φέλιου.
Χαμπής: Η χαρακτική υφή της μνημονικής εμπειρίας από το κέντρο χαρακτικής Αθηνών - Pandolfini & Σιατ...
Δημήτρης Χαλάτσης «Συγχύσεις». Ατομική έκθεση στο Potential Project.