Η ps [υ]art therapy gallery παρουσιάζει το δεύτερο μέρος του project “ΜΕΤΑτροπή_’Ατροπος_ II _chapter [one]” την Πέμπτη 25 Οκτωβρίου.
Η ps [υ]art therapy gallery επεκτείνοντας τον κύκλο συνομιλίας “Art Therapy & Art” παρουσιάζει το δεύτερο μέρος του project “ΜΕΤΑτροπή_’Ατροπος_ II _chapter [one]” φιλοξενώντας τη διεθνώς διακεκριμένη
εικαστικό/performer
Μαίρη Ζυγούρη, την Πέμπτη 25 Οκτωβρίου και ώρα 19:30.
εικαστικό/performer
Μαίρη Ζυγούρη, την Πέμπτη 25 Οκτωβρίου και ώρα 19:30.
Στο ερευνητικό εν εξελίξει πρότζεκτ
«ΣΚΗΝΗ ΠΡΩΤΗ, MULTI-FUSION, ως Έργον Ατελεύτητον» η
Μαίρη Ζυγούρη εξετάζει την ψυχαναλυτική, καθώς και την εικαστική και ποιητική
παραγωγή της Γενιάς του ’30 σε σχέση με την ιστορικότητα που διέπει το δίπολο
φωτογραφίας/περφόρμανς και ειδικότερα τη χρήση της μάσκας.
«ΣΚΗΝΗ ΠΡΩΤΗ, MULTI-FUSION, ως Έργον Ατελεύτητον» η
Μαίρη Ζυγούρη εξετάζει την ψυχαναλυτική, καθώς και την εικαστική και ποιητική
παραγωγή της Γενιάς του ’30 σε σχέση με την ιστορικότητα που διέπει το δίπολο
φωτογραφίας/περφόρμανς και ειδικότερα τη χρήση της μάσκας.
Η εικαστικός παρουσιάζει τη μάσκα ως
κάτι περισσότερο από μια στατική οντότητα, εφόσον οι χάρτινες μάσκες που
αναπαράγει αποτελούν τη βάση για την εξερεύνηση της ταυτότητας/ ή των πολλαπλών
ταυτοτήτων και της αυτογνωσίας, καθώς και τη σχέση αντικειμένου/υποκειμένου,
αλλά και αυτού που οραματίζεται ως πολλαπλό
μετασχηματισμό (Multi-Fusion) μεταξύ των δύο.
κάτι περισσότερο από μια στατική οντότητα, εφόσον οι χάρτινες μάσκες που
αναπαράγει αποτελούν τη βάση για την εξερεύνηση της ταυτότητας/ ή των πολλαπλών
ταυτοτήτων και της αυτογνωσίας, καθώς και τη σχέση αντικειμένου/υποκειμένου,
αλλά και αυτού που οραματίζεται ως πολλαπλό
μετασχηματισμό (Multi-Fusion) μεταξύ των δύο.
Η έκθεση-δρώμενο εστιάζει σε μια σκηνή
που αποτυπώνουν δύο προπολεμικές (1938-40) φωτογραφίες του Ανδρέα Εμπειρίκου
και της Μάτσης Χατζηλαζάρου. Τα δύο δισυπόστατα, σε σχέση με το φύλο πορτραίτα,
στρέφουν προς τους θεατές την πλάτη, έχοντας μια μάσκα στο πίσω μέρος τού
κεφαλιού τους. «Μία φωτογραφία ζει, έχει ολόκληρη δική της δράση, συνυφασμένη με την ζωή του θεατή, όπως ένα φλουρί, ένα κρύσταλλο, ή ένα γάντι» γράφει ο Eμπειρίκος.
που αποτυπώνουν δύο προπολεμικές (1938-40) φωτογραφίες του Ανδρέα Εμπειρίκου
και της Μάτσης Χατζηλαζάρου. Τα δύο δισυπόστατα, σε σχέση με το φύλο πορτραίτα,
στρέφουν προς τους θεατές την πλάτη, έχοντας μια μάσκα στο πίσω μέρος τού
κεφαλιού τους. «Μία φωτογραφία ζει, έχει ολόκληρη δική της δράση, συνυφασμένη με την ζωή του θεατή, όπως ένα φλουρί, ένα κρύσταλλο, ή ένα γάντι» γράφει ο Eμπειρίκος.
Η ιστορία της τέχνης εστιάζει στους
πολύπλοκους τρόπους με τους οποίους η φωτογραφία, με την ικανότητά της τόσο να
παγώνει όσο και να επεκτείνει μια στιγμή, έρχεται αντιμέτωπη με την απλή
τεκμηρίωση με στόχο να κατοχυρώσει το πώς η περφόρμανς μπορεί να υπάρξει και
όταν απουσιάζει το ζωντανό σώμα του ερμηνευτή.
πολύπλοκους τρόπους με τους οποίους η φωτογραφία, με την ικανότητά της τόσο να
παγώνει όσο και να επεκτείνει μια στιγμή, έρχεται αντιμέτωπη με την απλή
τεκμηρίωση με στόχο να κατοχυρώσει το πώς η περφόρμανς μπορεί να υπάρξει και
όταν απουσιάζει το ζωντανό σώμα του ερμηνευτή.
Το επιτελεστικό συμβάν όπου οι δύο
εραστές ανταλλάσσουν ρόλους γίνεται η αφετηρία και η κυρίαρχη εικόνα στην
έρευνα της εικαστικού, καθώς προσκαλεί μέσω της επανάληψης της πράξης, τη
διάδραση με το κοινό ώστε να αναδυθούν όσα υποδηλώνονται στις δύο φωτογραφίες.
Στον εκθεσιακό χώρο, παράλληλα, η Ζυγούρη, με το έργο «Αλχημικά Κολάζ»,
ανακαλεί και ανασυνθέτει την ποιητική αίσθηση εκείνης της χρονικής περιόδου
χρησιμοποιώντας θραύσματα δράσεων, διαγραμμάτων και γλυπτών.
εραστές ανταλλάσσουν ρόλους γίνεται η αφετηρία και η κυρίαρχη εικόνα στην
έρευνα της εικαστικού, καθώς προσκαλεί μέσω της επανάληψης της πράξης, τη
διάδραση με το κοινό ώστε να αναδυθούν όσα υποδηλώνονται στις δύο φωτογραφίες.
Στον εκθεσιακό χώρο, παράλληλα, η Ζυγούρη, με το έργο «Αλχημικά Κολάζ»,
ανακαλεί και ανασυνθέτει την ποιητική αίσθηση εκείνης της χρονικής περιόδου
χρησιμοποιώντας θραύσματα δράσεων, διαγραμμάτων και γλυπτών.
Η εικαστικός μας καλεί να
αναστοχαστούμε την έννοια της θεραπείας μέσω της τέχνης, καθώς και της σχέσης
της τέχνης με την ψυχανάλυση μέσω της ποιητικής των μετασχηματισμών της μάσκας
και των συγχωνεύσεων της τέχνης με τη ζωή.
αναστοχαστούμε την έννοια της θεραπείας μέσω της τέχνης, καθώς και της σχέσης
της τέχνης με την ψυχανάλυση μέσω της ποιητικής των μετασχηματισμών της μάσκας
και των συγχωνεύσεων της τέχνης με τη ζωή.
Εγκαίνια:
Πέμπτη
25 Οκτωβρίου,
2018, ώρα: 19.30
Πέμπτη
25 Οκτωβρίου,
2018, ώρα: 19.30
Διάρκεια παρουσίασης: 25.10.18 – 30.11.18
Επιμέλεια:
Σωζήτα Γκουντούνα, Διδάκτωρ Ιστορίας της τέχνης, Έλενα
Τονικίδη,
εικαστικός, art– therapist.
Σωζήτα Γκουντούνα, Διδάκτωρ Ιστορίας της τέχνης, Έλενα
Τονικίδη,
εικαστικός, art– therapist.
ps [υ]art therapy gallery
Δημοκρίτου & Στρατιωτικού Συνδέσμου 23,
Κολωνάκι, Αθήνα
Κολωνάκι, Αθήνα
Τηλ.: 6970898814/6942676207 |e-mail: ps.u.art.therapy.gallery@gmail.com
Υπεύθυνη
συντονισμού: Νένα Σαμιώτη, ψυχολόγος, ειδ.art therapist
συντονισμού: Νένα Σαμιώτη, ψυχολόγος, ειδ.art therapist
Βιογραφικά:
Μαίρη
Ζυγούρη
Ζυγούρη
Η
Μαίρη Ζυγούρη γεννήθηκε στην Αθήνα. Ζει και εργάζεται μεταξύ Ελλάδας και
Ιταλίας. Σπούδασε στη Σχολή Καλών Τεχνών (1994-2000). Ολοκλήρωσε τις
μεταπτυχιακές της σπουδές στο Chelsea College of Art and Design του Λονδίνου.
Μαίρη Ζυγούρη γεννήθηκε στην Αθήνα. Ζει και εργάζεται μεταξύ Ελλάδας και
Ιταλίας. Σπούδασε στη Σχολή Καλών Τεχνών (1994-2000). Ολοκλήρωσε τις
μεταπτυχιακές της σπουδές στο Chelsea College of Art and Design του Λονδίνου.
Eκφράζεται με ποικίλα εκφραστικά μέσα που
έχουν ως σταθερό σημείο αναφοράς την performance. Οι δράσεις της, οργανωμένες και
προετοιμασμένες λεπτομερώς, εκτυλίσσονται συνήθως σε δημόσιους χώρους. Το σώμα
λειτουργεί ως όχημα πολιτισμικών εγγραφών και μέσο άρθρωσης πολιτικής
στάσης.
έχουν ως σταθερό σημείο αναφοράς την performance. Οι δράσεις της, οργανωμένες και
προετοιμασμένες λεπτομερώς, εκτυλίσσονται συνήθως σε δημόσιους χώρους. Το σώμα
λειτουργεί ως όχημα πολιτισμικών εγγραφών και μέσο άρθρωσης πολιτικής
στάσης.
Η δουλειά της έχει παρουσιαστεί διεθνώς
στην Documenta 14
( «Περικύκλωμα M.K. 1979M.Z 2017», 2017), στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης
Mu.ZEE στην Οστάνδη, Βέλγιο (“The Raft. Art is (not) Lonely”, curated by Jan Fabre and Johanna De Vos, 2017),
στην 3rd Venice International Performance Art Week Fragile body – Material Body”, στο Palazzo Morra στην Βενετία («Το όνειρο της Αντιγόνης», 2016), στο Dutch Art Institute (DAI) στο Arnhem στην Ολλανδία (“Art, Struggle, and the City:, ROAMING ASSEMBLY #7, 2016), στο Μουσείο Μπενάκη στην Αθήνα
([OUT] TOPΙAS, Prague Quadrennial of Performance Design & Space, 2016), στο Istanbul Foundation for Culture and Arts (IKSV) στην Κωνσταντινούπολη (“Ottomans & Europeans”, Cittadellarte–Fondazione Pistoletto, «Ο Λουτρός του Συντάγματος», 2015), στην
6η Μπιενάλε Αθήνας – Ινστιτούτο Σύγχρονης Ελληνικής Τέχνης (ISET) (“Ομόνοια” , 2015), στο Fondazione Museo Pino Pascali, στο Μπάρι (“Movimento in semi–libertà” , I.C.E e Teatro Pubblico Pugliese, 2015), στο Φεστιβάλ Αισχυλείων στην
Ελευσίνα («VENUS OF THE RAGS IN TANSITΕΛΕΥΣΙΣ, 2014»), στην Gallery Dino Morra Arte Contemporanea στην Νάπολη (“LABORINTUS” – ατομική έκθεση, 2013), στο ISET– Ινστιτούτο Σύγχρονης Ελληνικής Τέχνης
στην Aθήνα
(“Archive Rights 1”, “OPERA APERTA– Maria Karavela”, 2012), στο Istituto Italo–Latino Americano (IILA) στη Ρώμη (“Ρευστοποιήσεις” σε συνεργασία
με το Studio Stefania Miscetti, 2010), στην 2η Μπιενάλε Θεσσαλονίκης
(«Παχυντικά κελλιά», 2009), στο 1ο Φεστιβάλ Περφόρμανς Θεσσαλονίκης («ΒΟΗΘΕΙΑ»,
2009), στο Studio Stefania Miscetti στην Ρώμη (“SHE DEVIL 2”,
2008), στο Πεδίο Δράσης Κόδρα στην Θεσσαλονίκη (“Προτάσεις”, 2006), στο Locus Athens, στην Πλατεία Θεάτρου , Αθήνα (“HACKING REALITY”, 2005).
στην Documenta 14
( «Περικύκλωμα M.K. 1979M.Z 2017», 2017), στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης
Mu.ZEE στην Οστάνδη, Βέλγιο (“The Raft. Art is (not) Lonely”, curated by Jan Fabre and Johanna De Vos, 2017),
στην 3rd Venice International Performance Art Week Fragile body – Material Body”, στο Palazzo Morra στην Βενετία («Το όνειρο της Αντιγόνης», 2016), στο Dutch Art Institute (DAI) στο Arnhem στην Ολλανδία (“Art, Struggle, and the City:, ROAMING ASSEMBLY #7, 2016), στο Μουσείο Μπενάκη στην Αθήνα
([OUT] TOPΙAS, Prague Quadrennial of Performance Design & Space, 2016), στο Istanbul Foundation for Culture and Arts (IKSV) στην Κωνσταντινούπολη (“Ottomans & Europeans”, Cittadellarte–Fondazione Pistoletto, «Ο Λουτρός του Συντάγματος», 2015), στην
6η Μπιενάλε Αθήνας – Ινστιτούτο Σύγχρονης Ελληνικής Τέχνης (ISET) (“Ομόνοια” , 2015), στο Fondazione Museo Pino Pascali, στο Μπάρι (“Movimento in semi–libertà” , I.C.E e Teatro Pubblico Pugliese, 2015), στο Φεστιβάλ Αισχυλείων στην
Ελευσίνα («VENUS OF THE RAGS IN TANSITΕΛΕΥΣΙΣ, 2014»), στην Gallery Dino Morra Arte Contemporanea στην Νάπολη (“LABORINTUS” – ατομική έκθεση, 2013), στο ISET– Ινστιτούτο Σύγχρονης Ελληνικής Τέχνης
στην Aθήνα
(“Archive Rights 1”, “OPERA APERTA– Maria Karavela”, 2012), στο Istituto Italo–Latino Americano (IILA) στη Ρώμη (“Ρευστοποιήσεις” σε συνεργασία
με το Studio Stefania Miscetti, 2010), στην 2η Μπιενάλε Θεσσαλονίκης
(«Παχυντικά κελλιά», 2009), στο 1ο Φεστιβάλ Περφόρμανς Θεσσαλονίκης («ΒΟΗΘΕΙΑ»,
2009), στο Studio Stefania Miscetti στην Ρώμη (“SHE DEVIL 2”,
2008), στο Πεδίο Δράσης Κόδρα στην Θεσσαλονίκη (“Προτάσεις”, 2006), στο Locus Athens, στην Πλατεία Θεάτρου , Αθήνα (“HACKING REALITY”, 2005).
Το 2018 συμμετείχε στην έκθεση «La veritá é sempre un’ altra – Η αλήθεια είναι πάντα μία άλλη» που
πραγματοποιήθηκε στην Galleria Nazionale d’Arte Moderna e Contemporanea (GNIAM) στη Ρώμη σε συνεργασία με το Εθνικό
Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης (ΕΜΣΤ), όπως και στην έκθεση “Resilient Futures” στο Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης στην
Θεσσαλονική σε συνεργασία με το Polyeco Contemporary Art Initiative.
πραγματοποιήθηκε στην Galleria Nazionale d’Arte Moderna e Contemporanea (GNIAM) στη Ρώμη σε συνεργασία με το Εθνικό
Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης (ΕΜΣΤ), όπως και στην έκθεση “Resilient Futures” στο Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης στην
Θεσσαλονική σε συνεργασία με το Polyeco Contemporary Art Initiative.
Το 2012
βραβεύτηκε απο την Ένωση Τεχνοκριτών
(ΑICA Hellas).
βραβεύτηκε απο την Ένωση Τεχνοκριτών
(ΑICA Hellas).
Η Μαίρη Ζυγούρη αντιπροσωπεύεται από την Prometeo Gallery di Ida Pisani, Μιλάνο (iT).
Σωζήτα
Γκουντούνα
Γκουντούνα
Η
Σωζήτα Γκουντούνα είναι διδάκτωρ ιστορίας της τέχνης και συγγραφέας του βιβλίου «Η αναπνοή του Μπέκετ: Αντι–θεατρικότητα και
Εικαστικές τέχνες», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Edinburgh και Oxford University Press. Αναπτύσσει καλλιτεχνικό πρόγραμμα σε
σχέση με τις βιο-επιστήμες και την τέχνη με διεθνείς φορείς όπως η March of Dimes και η UNICEF στο Άμπου Ντάμπι. Η επιμελήτρια επιλέχτηκε
ως η πρώτη Andrew W. Mellon επιμελήτρια στο Iνστιτούτο Performa της Νέας Υόρκης, με διδακτικά καθήκοντα
στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης. Επιμελήθηκε στην έκθεση Ντοκουμέντα με τον
Πώλ Πρεσιάδο ένα πρόγραμμα με τη συμμετοχή της εικαστικού Κάρεν Φίνλευ. Υπήρξε
σύμβουλος του Φεστιβάλ του Ιδρύματος Ωνάση στο Πολιτιστικό Κέντρο του Ωνάσειου
στη Νέα Υόρκη. Δίδαξε στο Πρόγραμμα
Μεταπτυχιακών Σπουδών με τίτλο «Διαχείριση & Ανάδειξη Πολιτισμικών Αγαθών
& Περιβάλλοντος», του Τμήματος Ιστορίας, Αρχαιολογίας & Διαχείρισης
Πολιτισμικών Αγαθών της Σχολής Ανθρωπιστικών Επιστημών & Πολιτισμικών
Σπουδών του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου.
Έχει σπουδάσει Φιλοσοφία,
Θέατρο (ΒΑ) και Σκηνοθεσία στο Λονδίνο (MA: RADA Royal Academy of Dramatic Arts & Kings College London). Είναι κάτοχος διδακτορικού διπλώματος
από το Πανεπιστήμιο του Λονδίνου με θέμα τη σχέση των εικαστικών και
παραστατικών τεχνών. Ως καλλιτεχνική διευθύντρια του Kappatos Athens Art Residency, επιμελήθηκε σειρά ατομικών εκθέσεων εικαστικών όπως οι Martin Creed, Santiago Sierra, Lynda Benglis, Marie Voignier, Roy Ascott και συνεργάστηκε για την παραγωγή της Marina Abramovic «Seven Deaths».
Το 2008 ίδρυσε στο Λονδίνο την εταιρεία outoftheboxintermedia με παραγωγές στο ΕΜΣΤ, Μουσείο Μπενάκη, Tate Modern, Frieze London, Shunt Vaults, Hunterian Museum, French Institute. Είναι μέλος και είχε εκλεγεί το 2015 ως
ταμίας του Ελληνικού Τμήματος της Διεθνούς Ένωσης Κριτικών Τέχνης, AICA.
Σωζήτα Γκουντούνα είναι διδάκτωρ ιστορίας της τέχνης και συγγραφέας του βιβλίου «Η αναπνοή του Μπέκετ: Αντι–θεατρικότητα και
Εικαστικές τέχνες», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Edinburgh και Oxford University Press. Αναπτύσσει καλλιτεχνικό πρόγραμμα σε
σχέση με τις βιο-επιστήμες και την τέχνη με διεθνείς φορείς όπως η March of Dimes και η UNICEF στο Άμπου Ντάμπι. Η επιμελήτρια επιλέχτηκε
ως η πρώτη Andrew W. Mellon επιμελήτρια στο Iνστιτούτο Performa της Νέας Υόρκης, με διδακτικά καθήκοντα
στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης. Επιμελήθηκε στην έκθεση Ντοκουμέντα με τον
Πώλ Πρεσιάδο ένα πρόγραμμα με τη συμμετοχή της εικαστικού Κάρεν Φίνλευ. Υπήρξε
σύμβουλος του Φεστιβάλ του Ιδρύματος Ωνάση στο Πολιτιστικό Κέντρο του Ωνάσειου
στη Νέα Υόρκη. Δίδαξε στο Πρόγραμμα
Μεταπτυχιακών Σπουδών με τίτλο «Διαχείριση & Ανάδειξη Πολιτισμικών Αγαθών
& Περιβάλλοντος», του Τμήματος Ιστορίας, Αρχαιολογίας & Διαχείρισης
Πολιτισμικών Αγαθών της Σχολής Ανθρωπιστικών Επιστημών & Πολιτισμικών
Σπουδών του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου.
Έχει σπουδάσει Φιλοσοφία,
Θέατρο (ΒΑ) και Σκηνοθεσία στο Λονδίνο (MA: RADA Royal Academy of Dramatic Arts & Kings College London). Είναι κάτοχος διδακτορικού διπλώματος
από το Πανεπιστήμιο του Λονδίνου με θέμα τη σχέση των εικαστικών και
παραστατικών τεχνών. Ως καλλιτεχνική διευθύντρια του Kappatos Athens Art Residency, επιμελήθηκε σειρά ατομικών εκθέσεων εικαστικών όπως οι Martin Creed, Santiago Sierra, Lynda Benglis, Marie Voignier, Roy Ascott και συνεργάστηκε για την παραγωγή της Marina Abramovic «Seven Deaths».
Το 2008 ίδρυσε στο Λονδίνο την εταιρεία outoftheboxintermedia με παραγωγές στο ΕΜΣΤ, Μουσείο Μπενάκη, Tate Modern, Frieze London, Shunt Vaults, Hunterian Museum, French Institute. Είναι μέλος και είχε εκλεγεί το 2015 ως
ταμίας του Ελληνικού Τμήματος της Διεθνούς Ένωσης Κριτικών Τέχνης, AICA.
Έλενα
Τονικίδη
Τονικίδη
Γεννήθηκε
το 1967 στην Αθήνα. Έχει αρχικές σπουδές στη μονωδία και στη κοινωνική εργασία
-1989-90. Στη συνέχεια καλές Tέχνες–Aισθητική της τέχνης και ψυχικές
προσεγγίσεις –bildunngsprogramm für künstlerisch-ästhetische praxis, & psychologisches– 1994-1998 και Arts and Health Interdisciplinary and Expression Therapy GSASS Arts and Healing– 2013. Δραστηριοποιείται από το 2006 στην
Ελλάδα σε τομείς συνάντησης της ψυχολογίας και της τέχνης (art–therapy), καθώς και την προβολή της εικαστικής
δημιουργικότητας των ατόμων με ψυχικές διαταραχές με διευθυντική επιμέλεια
έργου στην επιστημονική εταιρεία «Ψυχολογία-Τέχνη».
το 1967 στην Αθήνα. Έχει αρχικές σπουδές στη μονωδία και στη κοινωνική εργασία
-1989-90. Στη συνέχεια καλές Tέχνες–Aισθητική της τέχνης και ψυχικές
προσεγγίσεις –bildunngsprogramm für künstlerisch-ästhetische praxis, & psychologisches– 1994-1998 και Arts and Health Interdisciplinary and Expression Therapy GSASS Arts and Healing– 2013. Δραστηριοποιείται από το 2006 στην
Ελλάδα σε τομείς συνάντησης της ψυχολογίας και της τέχνης (art–therapy), καθώς και την προβολή της εικαστικής
δημιουργικότητας των ατόμων με ψυχικές διαταραχές με διευθυντική επιμέλεια
έργου στην επιστημονική εταιρεία «Ψυχολογία-Τέχνη».
Έχει επιμεληθεί το: “1ο Διεθνές συμπόσιο μέσω
τέχνης -‘Life and Art as one’,
παράλληλο πρόγραμμα της Μπιενάλε 5 του Κρατικού
Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης,
2015 και το project: ‘Αrt. ψυχο_Αρχιτεκτονική’, Labattoir Δήμος Θεσ/νικης, 2016.
τέχνης -‘Life and Art as one’,
παράλληλο πρόγραμμα της Μπιενάλε 5 του Κρατικού
Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης,
2015 και το project: ‘Αrt. ψυχο_Αρχιτεκτονική’, Labattoir Δήμος Θεσ/νικης, 2016.
Έχει εποπτεύσει με γενικό σχεδιασμό τα project ‘art-introjection’, Villa Bianca
,2015, ‘Remaster your shirt_scan your Ego’, Art walk, 50th Dimitria, Municipal Art
Gallery, Thessaloniki, 2015, performance
και installation – work-shops: therapy_NOW_ art , Art Athina 17, Pafos 17, etc.
Έχει δημοσιεύσεις σε
επιστημονικά περιοδικά, εργασίες σε συνέδρια ψυχιατρικής και τέχνης σε αυτό το
πεδίο, 1 Μπιενάλε Κρατικού Μουσείου
Σύγχρονης Τέχνης, Διεπιστημονικό
συνέδριο λήξης ῾Η έννοια της ετεροτοπίας στις τέχνες῾
,2007, etc. Από το 2015 είναι επιστημονικός
συνεργάτης της Α´ Πανεπιστημιακής Ψυχιατρικής κλινικής Α.Π.Θ , Γ.Ν Παπαγεωργίου
στην Θεσσαλονίκη στο πρόγραμμα ‘ψυχοπαθολογία του λόγου’. Είναι International μέλος της American Art Therapy Association και από τον Ιανουάριο του 2018 έχει την επιμέλεια/εποπτεία έργου στην “ps[υ] art therapy gal–lery”, την πρώτη art therapy γκαλερί στην Ελλάδα.
,2015, ‘Remaster your shirt_scan your Ego’, Art walk, 50th Dimitria, Municipal Art
Gallery, Thessaloniki, 2015, performance
και installation – work-shops: therapy_NOW_ art , Art Athina 17, Pafos 17, etc.
Έχει δημοσιεύσεις σε
επιστημονικά περιοδικά, εργασίες σε συνέδρια ψυχιατρικής και τέχνης σε αυτό το
πεδίο, 1 Μπιενάλε Κρατικού Μουσείου
Σύγχρονης Τέχνης, Διεπιστημονικό
συνέδριο λήξης ῾Η έννοια της ετεροτοπίας στις τέχνες῾
,2007, etc. Από το 2015 είναι επιστημονικός
συνεργάτης της Α´ Πανεπιστημιακής Ψυχιατρικής κλινικής Α.Π.Θ , Γ.Ν Παπαγεωργίου
στην Θεσσαλονίκη στο πρόγραμμα ‘ψυχοπαθολογία του λόγου’. Είναι International μέλος της American Art Therapy Association και από τον Ιανουάριο του 2018 έχει την επιμέλεια/εποπτεία έργου στην “ps[υ] art therapy gal–lery”, την πρώτη art therapy γκαλερί στην Ελλάδα.
Σχετικά
με την ps[υ]art therapy gallery
με την ps[υ]art therapy gallery
Η τέχνη της «θεραπείας», η θεραπεία της
«τέχνης» απαιτεί την εμπλοκή του
ενδιαφερόμενου, του art therapist, του καλλιτέχνη με την ίδια την τέχνη. Η
ps[υ]art therapy gallery απαντά στο κυρίως σώμα της κατανάλωσης,
της εμπορευματοποίησης της τέχνης γιατί πιστεύει ότι η Τέχνη γίνεται πρωτίστως
θεραπεία για όποιον «βυθίζεται» μέσα σ’ αυτήν. Παράλληλα, λειτουργεί ως
«ενδιάμεσος χώρος», όπου οι διάλογοι μεταξύ τέχνης – ψυχολογίας – φιλοσοφίας –
ανθρωπολογίας – κοινωνιολογίας να μπορούν να παραμείνουν ανοικτοί για νέες
ιδέες, νοηματοδοτήσεις, συσχετίσεις, εμπνεύσεις, προβληματισμούς,
συνειδητοποιήσεις αλλά και γόνιμες συγκρούσεις.
«τέχνης» απαιτεί την εμπλοκή του
ενδιαφερόμενου, του art therapist, του καλλιτέχνη με την ίδια την τέχνη. Η
ps[υ]art therapy gallery απαντά στο κυρίως σώμα της κατανάλωσης,
της εμπορευματοποίησης της τέχνης γιατί πιστεύει ότι η Τέχνη γίνεται πρωτίστως
θεραπεία για όποιον «βυθίζεται» μέσα σ’ αυτήν. Παράλληλα, λειτουργεί ως
«ενδιάμεσος χώρος», όπου οι διάλογοι μεταξύ τέχνης – ψυχολογίας – φιλοσοφίας –
ανθρωπολογίας – κοινωνιολογίας να μπορούν να παραμείνουν ανοικτοί για νέες
ιδέες, νοηματοδοτήσεις, συσχετίσεις, εμπνεύσεις, προβληματισμούς,
συνειδητοποιήσεις αλλά και γόνιμες συγκρούσεις.
Η psυ[art]therapy gallery είναι η συνέχεια, η επίσημη εξέλιξη της Art Therapy στην Ελλάδα, από τον φορέα
“Ψυχολογία-Τέχνη”.
“Ψυχολογία-Τέχνη”.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
«Κεραμικής Μονοπάτια» στη γκαλερί Luminous Eye.
Ελένη Θεοφυλάκτου Relocation: Μικρές περιστροφικές μετακινήσεις κατόπιν αγωγής για την άγνοια
Η genesis gallery παρουσιάζει την ατομική έκθεση του Νίκου Κόνιαρη «Γιατί κλαις, μαμά;».
Αναφορά στον Hayao Miyazaki. Ατομική έκθεση της Ράνιας Χατζοπούλου στον Φωταγωγό.
«Η ΤΕΧΝΗ ως ΒΙΩΜΑ: Εξερευνώντας τις ΙΣΤΟΡΙΕΣ πίσω από τα ΕΡΓΑ». Ομαδική έκθεση στη γκαλερί ArteVisio...
“Wandering in Athens” έκθεση φωτογραφίας του Πάνου Ζουλάκη στο «σχεδία home»
