Θάλεια Πρωτοψάλτη, Σεπτέμβριος 2016. Πτυχιακή εργασία στην Α.Σ.Κ.Τ.

Η φθορά, η αποδόμηση, η αποσύνθεση των φυσικών
σωμάτων αποτελεί μια καθ’ όλα φυσική αλλά μη αναστρέψιμη συγχρόνως διαδικασία. Συνυφασμένη
με τη γέννηση, αφού κάθε ζων οργανισμός είναι νομοτελειακά παραδομένος σε αυτήν
από τη στιγμή της ύπαρξης του…

Τα σώματα φθείρονται από τη στιγμή της
γέννησης τους, συγχρόνως όμως αναπτύσσονται, μέχρις ότου ο μαθηματικός λόγος φθοράς/χρόνου
ανατραπεί. Τότε ξεκινά η πορεία που περιγράφεται παραστατικότατα μέσα από τα
έργα της Θάλειας Πρωτοψάλτη.

Ακέφαλα σώματα, δίχως πρόσωπο, κινούμενα σε
μια πορεία δίχως τέλος, θυμίζοντας άλλοτε ανθρώπινες φιγούρες κι άλλοτε
αποκρουστικά ακρωτηριασμένα τέρατα των μυθικών χρόνων. Η φθορά είναι γένους
θηλυκού και ταυτίζεται πλήρως με τις εικονιζόμενες «υπάρξεις», που με την αφελή
πρώτη ματιά φαίνονται άκρως εχθρικές κι αποκρουστικές στα μάτια.

Καθώς ο χρόνος μαζί τους περνάει ανακαλύπτεις
το πόσο πραγματικά κοντά είναι σε αυτό που ζεις καθημερινά και σταματάς να
φαντάζεσαι… Οι γραμμές του κάρβουνου σκιαγραφούν λεπτομερώς το καθετί που
υπάρχει πάνω τους, αφήνοντας στο τέλος μια μοναδική «γυαλάδα» σε καμβάδες
τραχείς και άβαφους. Ανθρωπόμορφες όρνιθες που «χορεύουν», φορώντας τα «καλά»
τους σ΄ έναν κόσμο που αποσυντίθεται διαρκώς – χωρίς σταματημό – καταλήγοντας
από την ύπαρξη στην ανυπαρξία. Ακόμα και τότε, η ουσία παραμένει αναλλοίωτη, η
θύμηση του ωραίου αναμιγνύεται με την εικόνα του βδελυρού και το σκίτσο γίνεται
γλυπτό, δίνοντας διαστάσεις και όγκο πραγματικό σε αυτό που βλέπεις. Μοναδική
εμπειρία…

www.itsonlyarts.com

Η Θάλεια
Πρωτοψάλτη γεννήθηκε στην Αθήνα. Το 2011 εισήχθη στην Α.Σ.Κ.Τ. και
παρακολούθησε το εργαστήριο ζωγραφικής του καθηγητή Μιχάλη Μανουσάκη απ΄ το
οποίο αποφοίτησε τον Σεπτέμβριο του 2016. Έχει συμμετάσχει με έργα της σε τρεις
ομαδικές εκθέσεις και συγκεκριμένα:

2016, Ίδρυμα «Μελίνα Μερκούρη», ‹‹Art
Brut – Outsider Art: Η Ετερότητα ως καθρέφτης της ταυτότητας››

2015, Cheapart, ‹‹Body in the physical and conceptual
space››

2015, Ιδρυμα «Η Άλλη Αρκαδία» , ‹‹Επιλογές 1››

Μια
συμβολική ανατομία που κινείται παράλληλα με το άμεσα αντιληπτό – φαινομενικό
που καθημερινά βιώνουμε.

Η φθορά
και η νοσηρότητα που μάς διέπουν σε σχέση με την επιθυμία να ακμάζουμε και να
επιδεικνύουμε με έπαρση τις πεπερασμένες ανθρώπινές μας ιδιότητες, δημιουργούν μια αντίθεση αναγκαία αλλά και
γοητευτικά μάταιη.

Θάλεια
Πρωτοψάλτη

Σεπτέμβριος
2016