Πτυχιακές εργασίες φοιτητών Α.Σ.Κ.Τ., Ιούνιος 2015. Άντρη Λαζάρου, Νίκος Έξαρχος, Ευάγγελος Καλογερόπουλος.


Οι ανθρώπινες σχέσεις, δυνατές και πολύπλοκες,
σαν τις ρίζες αιωνόβιου δέντρου, μπλέκονται η μία ανάμεσα στην άλλη για να μας
κρατήσουν δυνατούς και ζωντανούς.
Κι όταν πια έρθει το πλήρωμα του χρόνου, όταν
το Εγώ σβήσει, όπως σβήνει σιγά – σιγά και το σώμα, επιστρέφουμε στη γη, σαν
σπόρος σιταριού που πέφτει στη γη, θάβεται και χωνεύεται και σαπίζει, χωρίς
όμως να φθαρεί, αφού ξαναφυτρώνει καινούργιος και ανανεωμένος.
Έτσι και το νεκρό σώμα θα αναστηθεί ένδοξο και
αιώνιο ως ένας καινούργιος πνευματικός άνθρωπος.
Αφήνοντας πίσω μια επιτύμβια στήλη, αναλλοίωτη
στον χωροχρόνο, μέσα στην ύλη και την στιβαρότητά της, να μας επαναφέρει
μνήμες.

Άντρη Λαζάρου


 Άντρη Λαζάρου

  


Νίκος Έξαρχος

  

  

  


Ευάγγελος Καλογερόπουλος