Tο
Phenomenon και η συλλογή Kerenidis Pepe,
είναι στην ευχάριστη θέση να ανακοινώσουν
την τρίτη έκδοση του Phenomenon,
του προγράμματος σύγχρονης τέχνης που
πραγματοποιείται κάθε δύο χρόνια στην
Ανάφη.

Η
τρίτη διοργάνωση θα πραγματοποιηθεί
μεταξύ 1
– 14 Ιουλίου 2019
και θα περιλαμβάνει ένα πρόγραμμα
φιλοξενίας με performances,
διαλέξεις, video
προβολές και άλλες εκδηλώσεις ( 1-7 Ιουλίου
) και μία έκθεση σε διάφορα μέρη του
νησιού ( εγκαίνια Σάββατο 6 Ιουλίου, έως
14 Ιουλίου )

Το
Phenomenon
3
θα διερευνήσει το ρόλο της τέχνης σε
περιόδους πολιτικής κρίσης. Οι
καταστροφικές οικονομικές και κοινωνικές
πολιτικές των τελευταίων δεκαετιών
κάνουν ένα εναλλακτικό, πιο ανθρώπινο
μέλλον να μοιάζει με άπιαστο όνειρο για
πολλούς ανθρώπους. Σε καιρούς που
κυριαρχούν οι αυταρχικές και λαϊκίστικες
ιδεολογίες και ο «άλλος» θεωρείται
απειλή, η τέχνη διαδραματίζει έναν πολύ
σημαντικό ρόλο.

Προσφέρει
νέους τρόπους να φανταστούμε τον κόσμο
και κυρίως να πορευτούμε σ’αυτόν.
Καλλιεργεί μια άλλη ματιά και αναδεικνύοντας
πολλαπλές οπτικές αποσταθεροποιεί τα
κυρίαρχα αφηγήματα , προάγει τη
συλλογικότητα μέσα από μη ιεραρχικές
δομές και δημιουργεί χώρους για διάλογο,
δράσεις και άλλες μορφές κοινωνικής
έκφρασης.

Μέσω
της τέχνης, το πρόγραμμα θα αναζητήσει
εκείνες τις στρατηγικές που θα επιτρέψουν
τη δημιουργική συνεύρεση διαφορικών
δυνάμεων, θα παρακάμψουν τα κατασκευασμένα
κανονιστικά συστήματα και θα αναδείξουν
το δημιουργικό και πολιτικό δυναμικό
που ενυπάρχει, ασταθώς, ανάμεσά τους.

Πώς
μπορούμε να προσπεράσουμε τα συστήματα
βίας και κυριαρχίας, ώστε να διεκδικήσουμε
για όλους μια ζωή που θα βασίζεται στον
αμοιβαίο σεβασμό της διαφορετικότητας;

Εκεί
που τα πολιτικά συστήματα φαίνεται να
έχουν αποτύχει, η τέχνη μπορεί να
επηρεάσει μέσα από επίμονη δημιουργική
δουλειά και να προσφέρει νέους
εναλλακτικούς τρόπους ώστε να αναδειχθούν
πολιτικές δυναμικές αντίστασης και
ανατροπής που δίνουν ελπίδα στην
κοινωνία .

«Η
λειτουργία της τέχνης είναι να κάνει
περισσότερα από το να περιγράφει τα
πράγματα όπως είναι∙ είναι να φαντάζεται
αυτά που είναι δυνατό να συμβούν». –
Bell
Hooks

Οι
προσκεκλημένοι για το 2019 είναι οι:

Eva
Barto

Jason
Dodge

David
Horvitz

Florence
Jung

Στέλιος
Καλλινίκου

Jochen
Lempert

Eileen
Myles

Deimantas
Narkevičius

Vittorio
Santoro

Πάκυ
Βλασσοπούλου

Περισσότερες
πληροφορίες:

www.phenomenon.fr

@phenomenon_anafi

Υπεύθυνη
Επικοινωνίας:

Αγγέλικα
Μήτσιου | aggelika.mitsiou@gmail.com

Η
Eva
Barto
(γεν. 1987, Γαλλία) κατασκευάζει αμφίσημα
σκηνικά που θολώνουν τα όρια μεταξύ της
πραγματικότητας και της φαντασίας. Στην
καλλιτεχνική της πρακτική ενσωματώνει
γνώριμα αντικείμενα που αποσπώνται από
το αρχικό τους περιβάλλον και αποκτούν
μια νέα λειτουργία που παραπλανά και
ενισχύει την αίσθηση της αμφιβολίας.
Οι σχηματισμοί που δημιουργούνται
διερευνούν τους εκθεσιακούς μηχανισμούς
και στοχεύουν σε μια αποσταθεροποίηση
των καθιερωμένων δομών λειτουργίας του
εκάστοτε πλαισίου αναφοράς εισάγοντας
στην εμπειρία του θεατή την έννοια του
παράδοξου και της αμφιταλάντευσης
ανάμεσα στο είναι και το φαίνεσθαι. Η
Barto ήταν υποψήφια για το βραβείο «2019
AWARE Outstanding Merit Prize for Women Artists».

Εκθέσεις:
annex14 (Ζυρίχη), Fondazione Antonio Ratti (Κόμο), Kadist
(Παρίσι), Kunsthal Aarhus (Άαρχους), La BF15 (Λυών),
Primo Piano (Παρίσι), W139 (Άμστερνταμ), Villa Arson
(Παρίσι).

Jason
Dodge,
άποψη
της
έκθεσης
Jason
Dodge/Paul
Thek,
Schinkel
Pavillon,
Βερολίνο,
2017

Ευγενική
παραχώρηση
του καλλιτέχνη και Schinkel
Pavillon, Βερολίνο.

Το
έργο του Jason
Dodge
(γεν. 1969, ΗΠΑ) αποτελείται σε μεγάλο βαθμό
από ready–mades
ή ειδικές αναθέσεις για την παραγωγή
καθημερινών αντικείμενων που αποκτούν
μια επιπλέον διάσταση μέσα από τους
τίτλους που τους δίνονται. Η πρακτική
του εξετάζει την έννοια της απόστασης
και το πώς συνδέεται με την ικανότητά
μας να βλέπουμε και να τοποθετούμε τους
εαυτούς μας. Τα έργα του λειτουργούν ως
χειρονομίες που μας προτρέπουν να
αναστοχαστούμε τον τρόπο με τον οποίο
αντιλαμβανόμαστε τον εαυτό μας σε σχέση
με τον περιβάλλοντα χώρο. Το ενδιαφέρον
του στη λογοτεχνία και την ποίηση τον
ώθησε να ιδρύσει τον εκδοτικό οίκο
Fivehundred
places
το 2012, ο οποίος εκδίδει μικρές ποιητικές
μονογραφίες.

Εκθέσεις:
55η Μπιενάλε Βενετίας (Περίπτερο της
Λιθουανίας), 30η Μπιενάλε Σάο Πάουλο,
Museum
of
Contemporary
Art
Chicago
(Σικάγο), Hammer
Museum
(Λος Άντζελες), MIT
Visuals
Art
Center
(Κέιμπριτζ, Μασαχουσέτη), Walker
Art
Center
(Μινεάπολις), Αμερικανική Ακαδημία
Ρώμης, Palais
de
Tokyo
(Παρίσι), Moderna
Museet
(Στοκχόλμη), Witte
De
With
(Ρότερνταμ).

David
Horvitz,
all
the
time
that
will
come
after
this
moment,
2019

Ευγενική
παραχώρηση
του καλλιτέχνη και ChertLüdde,
Βερολίνο.

Ο
David
Horvitz
(γεν. 1982, ΗΠΑ) χρησιμοποιεί ένα εύρος
καλλιτεχνικών μέσων που περιλαμβάνει
εικαστικές εγκαταστάσεις, φωτογραφία,
καλλιτεχνικά βιβλία και περφόρμανς που
προκαλούν τη συμμετοχή του κοινού. Στο
επίκεντρο της καλλιτεχνικής του πρακτικής
βρίσκονται τα συστήματα διανομής. Ο
Horvitz
χρησιμοποιεί συχνά ιστοσελίδες, όπως
η Wikipedia
και το Flickr,
για τη δημιουργία έργων που διερευνούν
και αναπτύσσουν περαιτέρω μια προβληματική
σε σχέση με την αντιπαράθεση μεταξύ
τεχνητών συστημάτων και φυσικών
φαινομένων.

Εκθέσεις:
Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης (Νέα Υόρκη),
New
Museum
(Νέα Υόρκη), Brooklyn
Museum
(Νέα Υόρκη), Public
Art
Fund
(Νέα Υόρκη), Palais
de
Tokyo
(Παρίσι), HangarBicocca
(Μιλάνο), Thyssen–Bornemisza
Art
Contemporary
(Βιέννη), Centre
for
Contemporary
Arts–CCA
(Γλασκόβη), La
Criée–Centre
d’Art
Contemporain
(Ρεν).

Η
Florence
Jung
δημιουργεί σκηνοθετημένες εμπειρίες
που εξετάζουν έννοιες όπως ο ατομικός
περιορισμός, η ενσωμάτωση, η ορατότητα
και η προσδοκία. Επινοεί χαρακτήρες και
καταστάσεις που γίνονται ένα με την
έκθεση στο βαθμό που είναι αδύνατο για
κάποιον να διαχωρίσει την πραγματικότητα
από την αναπαράστασή της. Η επιτελεστική
φύση της καλλιτεχνικής της πρακτικής
διερευνά το καθημερινό μέσα από το
εφήμερο. Η αφήγηση και ο μύθος διαδραματίζουν
σημαντικό ρόλο στην κατασκευή και
ανάμνηση του έργου της, το οποίο εκφράζει
το προσωπικό, το άυλο και μεταβλητό
δυσχεραίνοντας με αυτόν τον τρόπο
οποιαδήποτε απόπειρα καταγραφής και
διάδοσης.

Εκθέσεις:
Kunsthalle
Basel
(Βασιλεία), Musée
Tinguely
(Βασιλεία), Museu
Oscar
Niemeyer
(Κουριτίμπα), 6η Μπιενάλε της Αθήνας, Art
Genève
(Γενεύη), La
Salle
de
Bains
(Λυών), Kunsthalle
3000 (Βιέννη), Centre
Culturel
Suisse
(Παρίσι), EKKM
(Ταλίν).

Στέλιος
Καλλινίκου,
Heron,
μέρος
της
σειράς
Flamingo
Theatre,
2018

Ευγενική
παραχώρηση του καλλιτέχνη.

Στέλιος
Καλλινίκου,
Variation
13
(Lava
walls),
μέρος
της
σειράς
Studies
in
Geology,
2018

Ευγενική
παραχώρηση του καλλιτέχνη.

Η
φωτογραφική πρακτική του Στέλιου
Καλλινίκου
(γεν. 1985, Κύπρος) αναπτύσσεται ως μια
διερεύνηση των ιδεολογικών πεδίων όπου
εδράζονται οι εθνικές και προσωπικές
ταυτότητες. Με ένα έντονο ενδιαφέρον
στη λειτουργία του βλέμματος ως μια
σωματική εμπειρία η οποία καθορίζει
τον τρόπο που σχετιζόμαστε με τον κόσμο
που μας περιβάλλει, οι εικόνες του
αποκαλύπτουν διαφορετικές οπτικές
γωνίες που θέτουν υπό αμφισβήτηση την
αντίληψή μας, ενώ παράλληλα φέρνουν στο
φως τις βαθιά ριζωμένες αφηγήσεις που
είναι θαμμένες στο τοπίο. Ο Καλλινίκου
είναι συνιδρυτής του ανεξάρτητου
καλλιτεχνικού χώρου Θκιό Ππαλιές με
έδρα τη Λευκωσία.

Εκθέσεις:
Foam
Museum
(Άμστερνταμ), European
Central
Bank
(Φρανκφούρτη), Μουσείο Μπενάκη (Αθήνα),
Athens
Photo
Festival
(Αθήνα), International
Photography
Festival
(Μπράγα), Point
Centre
for
Contemporary
Art
(Λευκωσία), PARTY
Contemporary
(Λευκωσία).

Jochen
Lempert,
Untitled
(Blattschneiderameisen),
2016, Φωτογραφία:
Oriol Aribau

Ευγενική
παραχώρηση
του καλλιτέχνη και ProjecteSD,
Βαρκελώνη.

O
Jochen
Lempert
(γεν. 1958, Γερμανία) χρησιμοποιεί ως κύριο
καλλιτεχνικό μέσο την ασπρόμαυρη
φωτογραφία. Με σπουδές στη βιολογία, το
συνεχές ενδιαφέρον του στα φυσικά
οικοσυστήματα και στο ανθρωπογενές
περιβάλλον αναπτύσσεται στη βάση μιας
συχνά συγκριτικής φωτογράφισης ζώων,
φυτών και άλλων φαινομένων της φύσης.
Μέσα από την αντιπαράθεση των εικόνων
επικεντρώνεται στα γνωσιακά συστήματα
τα οποία παρουσιάζει ως μια πρόκληση
στις υποθέσεις της ανθρωποκεντρικής
αντίληψης.

Εκθέσεις:
Contemporary
Art
Museum
St.
Louis
(Σαιντ Λούις), Museum
Ludwig
(Κολονία), ProjecteSD
(Βαρκελώνη), Cincinnati
Art
Museum
(Σινσινάτι), Kunsthaus
Wien
(Βιέννη), S.M.A.K.
(Γάνδη), Hamburger
Kunsthalle
(Αμβούργο), Bildmuseet
(Ούμεο).

Eileen
Myles

Φωτογραφία:
Shae
Detar

Η
Άιλιν Μάιλς εγκαταστάθηκε στη Νέα Υόρκη
to
1974 όπου ασχολήθηκε με την ποίηση και τη
συγγραφή δίνοντας ταυτόχρονα διαλέξεις
και αρθρογραφώντας για την τέχνη. Τοξότης
στο ζώδιο, έχει εκδώσει είκοσι βιβλία
που περιλαμβάνουν μεταξύ άλλων το
«evolution
(poems)»,
«Afterglow
(a
dog
memoir)»,
μια επανέκδοση του «Cool
for
You,
I
Must
Be
Living
Twice/new
and
selected
poems»
το 2017 και το «Chelsea
Girls».
Της έχουν απονεμηθεί τα εξής βραβεία:
Guggenheim
Fellowship,
Andy
Warhol/Creative
Capital
Arts
Writers
Grant,
τέσσερα Lambda
Book
Awards,
Shelley
Prize
από το PSA
και ένα βραβείο ποίησης από το Foundation
for
Contemporary
Arts.
Το 2016 διακρίθηκε για την καλλιτεχνική
της γραφή με το Creative
Capital
Grant
και το βραβείο Clark
Prize.
Το 2019 διδάσκει στο NYU
και στο Naropa
University.
Ζει στη Νέα Υόρκη και στη Μάρφα του
Τέξας.

Deimantas
Narkevicius,
Into
the Unknown,
2009, στιγμιότυπο
λήψης

Ευγενική
Παραχώρηση
του
καλλιτέχνη,
gb
agency,
Παρίσι
και
Maureen
Paley,
Λονδίνο.

Ο
Deimantas
Narkevicius
(γεν. 1964, Λιθουανία) –με σπουδές αρχικά
στη γλυπτική– χρησιμοποιεί κυρίως το
φιλμ και το βίντεο. Η καλλιτεχνική του
πρακτική εξετάζει τη σχέση των προσωπικών
ιστοριών και αναμνήσεων και της πολιτικής
ιστορίας, ειδικότερα με επίκεντρο την
πατρίδα του τη Λιθουανία. Τα έργα του
συνδυάζουν υλικό από ντοκιμαντέρ με
αφηγήσεις, συνεντεύξεις, αναπαραστάσεις
γεγονότων και φωτογραφικά ευρήματα
υποβάλλοντας με αυτόν τον τρόπο τα
ιστορικά γεγονότα στις αφηγηματικές
δομές της διήγησης και του σινεμά. Για
τον Narkevi

ius
η ίδια η ιστορία αποτελεί το υλικό και
τη μεθοδολογία.

Εκθέσεις:
49η Μπιενάλε Βενετίας (Περίπτερο της
Λιθουανίας), Centre
Pompidou
(Παρίσι), Museo
Nacional
Centro
De
Arte
Reina
Sofia
(Μαδρίτη), Tate
Modern
(Λονδίνο), Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης (Νέα
Υόρκη), Stedelijk
Museum
(Άμστερνταμ), National
Gallery
of
Art
(Βίλνιους), Le
Magasin
(Γκρενόμπλ), Museum
of
Contemporary
Art
Zagreb
(Ζάγκρεμπ), Van
Abbemuseum
(Αϊντχόφεν), Secession
(Βιέννη).

Vittorio
Santoro,
Beginning/Conclusion,
2016

Φωτογραφία:
Rebecca Fanuele

Ευγενική
παραχώρηση
του καλλιτέχνη.

Το
καλλιτεχνικό έργο του Vittorio
Santoro
(γεν. 1962, Ελβετία), το οποίο συνήθως
αναπτύσσεται με τη μορφή ηχητικών
εγκαταστάσεων, γλυπτών και ζωγραφικών
έργων, είναι ταυτόχρονα εννοιολογικό
και αναφορικό. Η πρακτική του ,που συχνά
υιοθετεί λογοτεχνικές φόρμες και
αρθρώνεται στη βάση μιας επανάληψης,
διερευνά την έννοια της χάραξης του
έργου μέσα στο χώρο και το χρόνο αλλά
και την υπόσταση του ίδιου του υποκειμένου
σαν μια οντολογική επιγραφή εντός του
κοινωνικού πεδίου.

Εκθέσεις:
Espace Culturel Louis Vuitton (Παρίσι), Fondation Ricard
(Παρίσι), Centre Pompidou (Παρίσι), CAPC Musée d’art
contemporain (Μπορντώ), Tate Modern, (Λονδίνο),
Kunstmuseum Bern (Βέρνη), Contemporary Art Center (Βίλνιους),
Irish Museum of Modern Art (Δουβλίνο), Museum of Contemporary
Art (Σαγκάη).

Πάκυ
Βλασσοπούλου,
Practising
Pleasure
Where
Possible,
2018,
άποψη
της
έκθεσης

Geometries,
Γεωπονικό
Πανεπιστήμιο Αθηνών
Φωτογραφία: Δημήτρης
Παρθύμος

Ευγενική
παραχώρηση
της καλλιτέχνιδας.

Η
καλλιτεχνική πρακτική της Πάκυς
Βλασσοπούλου
(γεν. 1985, Ελλάδα) αναπτύσσεται στη βάση
μιας διαλεκτικής σχέσης ανάμεσα σε
τεχνικές της παραδοσιακής γλυπτικής
και σε ζητήματα που σχετίζονται με
έννοιες όπως ο χώρος, το αντικείμενο, η
λειτουργικότητα και η σωματική εμπειρία.
Συχνά οι θεματικές της αφορούν στην
παραγωγή της γνώσης, την ιστορία και
την έννοια του ερειπίου, ενώ στα πιο
πρόσφατα έργα της διερευνά την έννοια
της φροντίδας και της φιλοξενίας καθώς
και τον ρόλο τους στους κλάδους παροχής
υπηρεσιών. Η Βλασσοπούλου είναι ένα από
τα ιδρυτικά μέλη του ανεξάρτητου
καλλιτεχνικού χώρου 3 137 στην Αθήνα.

Εκθέσεις:
Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης–ΕΜΣΤ
(Αθήνα), BRDG
project
(Αμβέρσα), Μουσείο Μπενάκη (Αθήνα), School
of
the
Museum
of
Fine
Arts
(Βοστώνη), Αμερικανική Σχολή Κλασικών
Σπουδών (Αθήνα), Φεστιβάλ Κινηματογράφου
Θεσσαλονίκης.

PHENOMENON

Το
PHENOMENON
είναι ένα πρόγραμμα για τη σύγχρονη
τέχνη που πραγματοποιείται κάθε δύο
χρόνια στο νησί της Ανάφης και περιλαμβάνει
ένα πρόγραμμα φιλοξενίας καλλιτεχνών
που συμπληρώνεται από ένα δημόσιο
πρόγραμμα με διαλέξεις, προβολές,
συζητήσεις και ολοκληρώνεται με μια
έκθεση και έναν κατάλογο. Διοργανώνεται
από τον ομώνυμο οργανισμό, με έδρα την
Αθήνα, που ίδρυσε η Συλλογή Kerenidis
Pepe.
Σύμφωνα με τα Αργοναυτικά του Απολλώνιου
Ρόδιου, το νησί πήρε το όνομα Ανάφη
επειδή ο Απόλλωνας το εμφάνισε στους
Αργοναύτες ως καταφύγιο, χρησιμοποιώντας
το βέλος του για να ρίξει πάνω του φως.

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ
ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΗΣ ΦΙΛΟΞΕΝΙΑΣ

Κατά
τη διάρκεια του προγράμματος καλλιτεχνικής
φιλοξενίας οι προσκεκλημένοι καλλιτέχνες
καλούνται να δημιουργήσουν έργα, αλλά
και να συμμετάσχουν ενεργά σε μια σειρά
διαλέξεων, ομιλιών, προβολών και
περιπάτων, μεταξύ άλλων δράσεων, που
σχετίζονται με τη γενικότερη ιδέα του
προγράμματος.

ΕΚΘΕΣΗ

Η
έκθεση, που φιλοξενείται κατά βάση στο
σχολείο της Ανάφης καθώς και σε διάφορους
εσωτερικούς και εξωτερικούς χώρους
λειτουργεί ως ένα ανοιχτό φόρουμ όπου
οι καλλιτέχνες καλούνται να δημιουργήσουν
in
situ
έργα που προκύπτουν μέσα από την εμπειρία
τους στο νησί και τη γενικότερη ιδέα
του προγράμματος.

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ

Φωτογραφικό
υλικό καθώς και κείμενα που προκύπτουν
κατά τη διάρκεια του προγράμματος,
αποτελούν το σημείο εκκίνησης για τη
δημιουργία μίας έκδοσης – καταλόγου και
ταυτόχρονα καλλιτεχνικού αντικειμένου,
που επεκτείνει το πρόγραμμα και το
συνδέει με την επόμενη διοργάνωση.

Phenomenon returns!

“Phenomenon3”:
Contemporary Art

Programm, July 1 – 14 in Anafi island.

The
Association Phenomenon and the Kerenidis Pepe Collection are pleased
to announce the third edition of Phenomenon, the biennial project for
contemporary art held in the Aegean island of Anafi, Greece, which
will take place between 1-14 July 2019.

Phenomenon
3 will include a residency with a series of performances, lectures,
video screenings and other events (1-7 July) and an exhibition in
outdoor and indoor spaces throughout the island (opening 6 July,
until 14 July).

For
its third edition, Phenomenon will investigate the role of art in
times of political urgency. After decades of catastrophic economic
and social policies, an alternative, more humane future has become
unimaginable for many people. In times like this, when authoritarian
ideologies prevail, populism thrives, and the other is considered a
threat, art has an important role to play.


	Deimantas Narkevičius, Into the Unknown, 2009, film still	Courtesy the artist, gb agency, Paris and Maureen Paley, London.

Art
gives us the possibility to reimagine the world, by deconstructing
the normative or the obvious, and by allowing for a proliferation of
perspectives and situated knowledges. By questioning singular points
of view, art has the potential to create non-hierarchical ways of
collective life, to enable other forms of social engagement, and to
produce spaces for dialogue and action.

Through
art, Phenomenon 3 will be looking for strategies that enable unstable
encounters of multidimensional forces that can lead to unexpected
alliances and multiple agencies. How can we circumvent systems of
violence and domination and reclaim a liveable life for everyone
based on mutual respect of difference? Where systemic politics seem
to have failed, art offers creative ways of realising the political
potential of the affective in strategies of persistence, resistance
and subversion.

The
function of art is to do more than

tell
it like it is; it’s to imagine what’s possible.
– Bell Hooks

The
2019 invited participants are:

Eva
Barto

Jason
Dodge

David
Horvitz

Florence
Jung

Stelios
Kallinikou

Jochen
Lempert

Eileen
Myles

Deimantas
Narkevičius

Vittorio
Santoro

Paky
Vlassopoulou

For
more information, please visit:

www.phenomenon.fr

www.facebook.com/phenomenon.anafi

@phenomenon_anafi

Bulletins:
www.phenomenon.fr/bulletins.html

Press
contact: aggelika.mitsiou@gmail.com


	Jochen Lempert, Untitled (Cicindela), 2017	Photo: Roberto Ruiz	Courtesy the artist and ProjecteSD, Barcelona.

EVA
BARTO

Eva
Barto (b. 1987, France) creates ambiguous environments that blur the
boundaries between reality and fiction. In her artistic practice, she
incorporates familiar objects, which extracted from their original
setting obtain a deceptive function that further reinforces a certain
kind of uncertainty. With a particular interest in the mechanisms of
an exhibition, Barto’s constellations aim to destabilise the
existing operative structures of the given contexts, while inserting
to the viewing experience the idea of the paradox, thus questioning
what is and what appears to be. She was nominated for the 2019 AWARE
Outstanding Merit Prize for Women Artists.

Exhibitions:
annex14 (Zurich), Fondazione Antonio Ratti (Como), Kadist (Paris),
Kunsthal Aarhus, La BF15 (Lyon), Primo Piano (Paris), W139
(Amsterdam), Villa Arson (Paris).

JASON
DODGE

Jason
Dodge’s (b. 1969, USA) work consists largely of ready-mades or
specifically commissioned everyday objects, whose titles give them an
added dimension. Interested in the notion of distance and its
connection with our ability to see and locate ourselves, his works
act as gestures that prompt us to reflect upon the sense we establish
between ourselves and our surroundings. In 2012 he founded the
publishing press Fivehundred places to issue small poetry
monographs further developing his interest in language and poetry.

Exhibitions:
55th Venice Biennale (Lithuanian Pavilion), 30th Sao Paulo Biennial,
Museum of Contemporary Art Chicago,
Hammer Museum (Los Angeles), MIT Visuals Art Center (Cambridge, MA),
Walker Art Center (Minneapolis), The American Academy in Rome, Palais
de Tokyo (Paris), Moderna Museet (Stockholm), Witte De With
(Rotterdam).


	Jochen Lempert, Untitled (Full Spiderweb), 2015-2016	Photo: Roberto Ruiz	Courtesy the artist and Projecte SD, Barcelona.

DAVID
HORVITZ

David
Horvitz’s (b. 1982, USA) artistic practice spans a range of
different media including installation, photography, artist books and
performances that forge public participation. Interested in the
systems of circulation, Horvitz often uses websites such as Wikipedia
and Flickr to produce his works that deal with and further address
the juxtaposition between man-made systems and natural phenomena.

Exhibitions:
The Museum of Modern Art (New York), New Museum (New York), Brooklyn
Museum (New York), Public Art Fund (New York), Palais de Tokyo
(Paris), HangarBicocca (Milan), Thyssen-Bornemisza Art Contemporary
(Vienna), Centre for Contemporary Arts–CCA (Glasgow), La
Criée–Centre d’Art Contemporain (Rennes).

FLORENCE
JUNG

The
works of Florence Jung are scripted experiences that address the
concepts of individual restriction, infiltration, and visibility, as
well as anticipation. Florence Jung invents characters and situations
that seep into exhibitions where no one can unravel reality from its
staging. The performative nature of her artistic practice addresses
the ephemeral aspect of the ordinary. Narratives and myths play an
important role in the construction and remembrance of her work, which
express personal, intangible, and transitory narratives, thus
challenging any modes of documentation and dissemination.

Exhibitions:
Kunsthalle Basel, Musée Tinguely (Basel), Museu Oscar Niemeyer
(Curitiba), 6th Athens Biennale, Art Genève, La Salle de Bains
(Lyon), Kunsthalle 3000 (Vienna), Centre Culturel Suisse (Paris),
EKKM (Tallinn).


	Vittorio Santoro, Reasoning Is Faultless (But Wrong Nevertheless), III, 2019	Photo: Rebecca Fanuele	Courtesy the artist and Yvon Lambert, Paris.

STELIOS
KALLINIKOU

Stelios
Kallinikou’s (b. 1985, Cyprus) photographic practice develops as an
investigation in the ideological territories of national and personal
identity. With a strong interest in the act of seeing as a bodily
experience that defines the way we relate to the world that surrounds
us, his imagery reveals alternate standpoints in an effort to
question our perception and unearth the deeply rooted narratives that
are hidden within the landscape. Kallinikou is the co-founder of
Thkio Ppalies, non-profit artist-run space in Nicosia, Cyprus.

Exhibitions:
Foam Museum (Amsterdam), European Central Bank (Frankfurt), Benaki
Museum (Athens), Athens Photo Festival, International Photography
Festival (Braga), Point Centre for Contemporary Art (Nicosia), PARTY
Contemporary (Nicosia).

JOCHEN
LEMPERT

Jochen
Lempert (b. 1958, Germany) has been working with black-and-white
photography as his primary medium. Trained as a biologist, his
ongoing interest into natural eco-systems and man-made environments
develops through an often comparative photography of animals, plants
and other natural phenomena. The juxtaposed images question our
systems of knowledge and present themselves as a challenge to the
anthropocentric assumptions of perception.

Exhibitions:
Contemporary Art Museum St. Louis, Museum Ludwig (Cologne),
ProjecteSD (Barcelona), Cincinnati Art Museum, Kunsthaus Wien
(Vienna), S.M.A.K. (Ghent), Hamburger Kunsthalle (Hamburg),
Bildmuseet (Umeå).

EILEEN
MYLES

Eileen
Myles came to New York from Boston in 1974 to be a poet, subsequently
a novelist, public talker and art journalist. A Sagittarius, their
twenty books include evolution (poems), Afterglow (a dog
memoir), a 2017 re-issue of Cool for You, I Must Be Living
Twice/new and selected poems, and Chelsea Girls. Eileen is
the recipient of a Guggenheim Fellowship, an Andy Warhol/Creative
Capital Arts Writers grant, four Lambda Book Awards, the Shelley
Prize from the PSA, and a poetry award from the Foundation for
Contemporary Arts. In 2016, Myles received a Creative Capital grant
and the Clark Prize for excellence in art writing. In 2019 they’ll be
teaching at NYU and Naropa University and they live in New York and
Marfa, TX.

DEIMANTAS
NARKEVICIUS

Deimantas
Narkevičius (b. 1964, Lithuania), originally trained as a sculptor,
has mainly been working with film and video. In his artistic practice
Narkevičius examines the relationship of personal memories to
political histories, particularly those of his native Lithuania.
Employing documentary footage, voice-overs, interviews, re-enactments
and found photographs, his films submit historical events to the
narrative structures of storytelling and cinema. For the artist,
history itself has become both material and methodology.

Exhibitions:
49th Venice Biennale (Lithuanian Pavilion), Centre Pompidou (Paris),
Museo Nacional Centro De Arte Reina Sofia (Madrid), Tate Modern
(London), Museum of Modern Art (New York), Stedelijk Museum
(Amsterdam), National Gallery of Art (Vilnius), Le Magasin
(Grenoble), Museum of Contemporary Art Zagreb, Van Abbemuseum
(Eindhoven), Secession (Vienna).

VITTORIO
SANTORO

Developing
a work that is both conceptual and referential, Vittorio Santoro’s
(b. 1962, Switzerland) artistic practice takes the form of sound
installations, sculptures or drawings. Articulated around repetition
and literary forms, his body of work questions as much the
inscription of the work in space and in time as the ontological
inscription of the individual within the social space.

Exhibitions:
Espace Culturel Louis Vuitton (Paris), Fondation Ricard (Paris),
Centre Pompidou (Paris), CAPC Musée d’art contemporain (Bordeaux),
Tate Modern, (London), Kunstmuseum Bern, Contemporary Art Center
(Vilnius), Irish Museum of Modern Art (Dublin), Museum of
Contemporary Art (Shanghai).

PAKY
VLASSOPOULOU

Paky
Vlassopoulou’s (b. 1985, Greece) work is informed by the dialectics
of traditional sculpture making in relation to spatial issues,
objecthood, functionality and bodily experiences. From time to time,
she is concerned with thematics that deal with knowledge production,
history, ruins, and lately with issues revolving around the service
providing industries by questioning the role of care and hospitality.
She is one of the co-founding members of 3 137 artist-run
space in Athens.

Exhibitions:
EMST National Museum of Contemporary Art (Athens), BRDG project
(Antwerp), Benaki Museum (Athens), School of the Museum of Fine Arts
(Boston), American School of Classical Studies (Athens), Thessaloniki
International Film Festival.

ABOUT
PHENOMENON

Phenomenon
is a biennial project for contemporary art held in the Aegean island
of Anafi, Greece, that includes a residency with performances,
lectures, video screenings and other events, as well as an exhibition
throughout the island. It is organized by the Association Phenomenon
and the Collection Kerenidis Pepe. According
to Apollonius Rhodius’ “Argonautica”, the island was named
Anafi because Apollo made it appear to the Argonauts as a shelter in
a dark night, using his bow to shed light (Aνάφη
is derived from ανέφηνεν,
“appeared”, the same root as phenomenon).

THE
RESIDENCY

During
the residency, the artists conceive and produce in situ works that
become part of the exhibition. In addition, the artists and the other
invitees animate a series of lectures, round tables, projections,
walks, or other activities related to the project’s concept.

THE
EXHIBITION

The
exhibition is hosted in the school, a two-storey neo-classical style
building in Chora and in other outdoors places. It works as an open
forum for the artists to propose and produce works in relation to the
island and the concept of the project.

THE
PUBLICATION

The
documentation of the residency events and the exhibition become the
starting point for the creation of a publication, at once catalogue
and artistic object, which extends the project’s existence and
connects it to the following edition.