Παράταση της έκθεσης της εικαστικού Λυδίας Δαμπασίνα με τίτλο “ΜORS” στη Δημοτική Πινακοθήκη Λάρισας – Μουσείο Γ.Ι. Κατσίγρα έως 3 Οκτωβρίου 2018.
Η Δημοτική Πινακοθήκη Λάρισας – Μουσείο Γ.Ι.
Κατσίγρα φιλοξενεί στους Μεγάλους εκθεσιακούς χώρους – Αίθουσα Ειρήνης Γ.
Κατσίγρα, την ατομική έκθεση της εικαστικού Λυδίας Δαμπασίνα με τίτλο “MORS”, στην οποία περιλαμβάνονται εγκαταστάσεις, φωτογραφίες και βίντεο της
εικαστικού της χρονικής περιόδου 1981 – 2018.
Κατσίγρα φιλοξενεί στους Μεγάλους εκθεσιακούς χώρους – Αίθουσα Ειρήνης Γ.
Κατσίγρα, την ατομική έκθεση της εικαστικού Λυδίας Δαμπασίνα με τίτλο “MORS”, στην οποία περιλαμβάνονται εγκαταστάσεις, φωτογραφίες και βίντεο της
εικαστικού της χρονικής περιόδου 1981 – 2018.
Η έκθεση εγκαινιάστηκε τον Μάϊο του 2018 και
εντάχθηκε στις δράσεις της Δημοτικής Πινακοθήκης Λάρισας – Μουσείου Γ.Ι.
Κατσίγρα για τον εορτασμό της Διεθνούς Ημέρας Μουσείων 2018 με θέμα “Μουσεία και (δια)δίκτυα. Νέες
προσεγγίσεις, νέο κοινό” . Μετά το μεγάλο ενδιαφέρον του κοινού αποφασίστηκε η
παράταση της διάρκειας της έκθεσης έως την Τετάρτη 3 Οκτωβρίου.
εντάχθηκε στις δράσεις της Δημοτικής Πινακοθήκης Λάρισας – Μουσείου Γ.Ι.
Κατσίγρα για τον εορτασμό της Διεθνούς Ημέρας Μουσείων 2018 με θέμα “Μουσεία και (δια)δίκτυα. Νέες
προσεγγίσεις, νέο κοινό” . Μετά το μεγάλο ενδιαφέρον του κοινού αποφασίστηκε η
παράταση της διάρκειας της έκθεσης έως την Τετάρτη 3 Οκτωβρίου.
O Ιστορικός Τέχνης Γιάννης Μπόλης αναφέρει
χαρακτηριστικά, «Η καινούργια δουλειά της Λυδίας Δαμπασίνα, Mors (Θάνατος), αποτελείται από ολοκληρωτικά μαύρους πίνακες που φέρουν στην επιφάνειά
τους αντικείμενα (τα φτερά ενός παγωνιού, το βαλσαμωμένο κεφάλι ενός άγριου
ζώου ή ένα κλουβί με κόκαλα) – συνθέσεις που λειτουργούν ως αναπάντεχες,
μεταμοντέρνες «νεκρές φύσεις» και που ανοίγονται σε μια περιοχή αλληγοριών
σχετικά με τη ζωή και τον θάνατο. Στην εγκατάσταση με τον σάκο του μποξ, το
θέμα της κακοποίησης και της βίας ενάντια των γυναικών αναδύεται κυρίαρχο. Σε
εικόνες από τις ενότητες Family story
(Οικογενειακή ιστορία) και
Party‘s over – Starts over, (Το γλέντι τελείωσε – Το γλέντι ξαναρχίζει, που αναφέρεται σε διαφορετικές εκδοχές και
εκφάνσεις της κρίσης –οικονομικής, κοινωνικής, πολιτικής, πολιτισμικής,
ιδεολογικής, ηθικής σε ελληνικό αλλά και σε παγκόσμιο επίπεδο) το κείμενο
χρησιμοποιείται σε μια αδιάσπαστη, διαδραστική και αλληλοσυμπληρούμενη σχέση με
τις σκηνοθετημένες αναλογικές φωτογραφίες μεγάλων διαστάσεων. Στις
εγκαταστάσεις με τις ζυγαριές, αξιοποιώντας τα στοιχεία τους (σχήμα, μέγεθος,
φθορές, υφή) και τοποθετώντας στους μονούς ή διπλούς δίσκους τους υλικά και
αντικείμενα (άλλοτε ομοειδή και συνδεόμενα μεταξύ τους και άλλοτε ανομοιογενή
ώστε η σχέση τους, σε πρώτη προσέγγιση, να είναι δύσκολα αναγνωρίσιμη), έρχεται
να «ζυγίσει» τις προσωπικές εμπειρίες και τις αλήθειες της, τις μνήμες και τις
καταβολές της, να εγείρει υπαρξιακά ερωτήματα, να παραπέμψει, με κριτικό και
ανατρεπτικό τρόπο, σε κρίσιμα και επίκαιρα πολιτικά και κοινωνικά ζητήματα. Οι
έννοιες του θανάτου, της φθοράς και της απώλειας, της διαχείρισης της μνήμης
και της αναστολής της λήθης, διατρέχουν τις ενότητες με τις φωτογραφίες των
πεταμένων στρωμάτων Mattresses
shall never disappear (Τα στρώματα δεν θα εξαφανιστούν ποτέ) και εκείνες που καταγράφουν το σταδιακό άδειασμα
ενός αστικού διαμερίσματος ύστερα από τον θάνατο της ιδιοκτήτριας του, Untitled (Χωρίς τίτλο), ενώ στην ενότητα φωτογραφιών με τα κλειστά παράθυρα, Glassed Windows Cast at Terrible Reflection, ο τρόμος μιας εγκλωβισμένης ζωής ελλοχεύει πίσω από τις
αντανακλάσεις των γυάλινων επιφανειών. Η σκηνή σκοτεινιάζει για να φωτιστεί, εν
συνεχεία, με την βίντεο προβολή 33 πρωτότυπων slides με τίτλο Le Lac (Η Λίμνη)–ένα απόλυτα βιωματικό και συγκινητικό έργο– που ορίζει έναν ύμνο στη
ζωή και την ελευθερία, τη φύση, τον έρωτα και τη συμβίωση. Και ίσως, τελικά,
είναι αυτές οι αξίες που «καταλύουν» τον θάνατο και οι τρόποι να απαλλαγούμε
από τους «δυνάστες» μας.»
χαρακτηριστικά, «Η καινούργια δουλειά της Λυδίας Δαμπασίνα, Mors (Θάνατος), αποτελείται από ολοκληρωτικά μαύρους πίνακες που φέρουν στην επιφάνειά
τους αντικείμενα (τα φτερά ενός παγωνιού, το βαλσαμωμένο κεφάλι ενός άγριου
ζώου ή ένα κλουβί με κόκαλα) – συνθέσεις που λειτουργούν ως αναπάντεχες,
μεταμοντέρνες «νεκρές φύσεις» και που ανοίγονται σε μια περιοχή αλληγοριών
σχετικά με τη ζωή και τον θάνατο. Στην εγκατάσταση με τον σάκο του μποξ, το
θέμα της κακοποίησης και της βίας ενάντια των γυναικών αναδύεται κυρίαρχο. Σε
εικόνες από τις ενότητες Family story
(Οικογενειακή ιστορία) και
Party‘s over – Starts over, (Το γλέντι τελείωσε – Το γλέντι ξαναρχίζει, που αναφέρεται σε διαφορετικές εκδοχές και
εκφάνσεις της κρίσης –οικονομικής, κοινωνικής, πολιτικής, πολιτισμικής,
ιδεολογικής, ηθικής σε ελληνικό αλλά και σε παγκόσμιο επίπεδο) το κείμενο
χρησιμοποιείται σε μια αδιάσπαστη, διαδραστική και αλληλοσυμπληρούμενη σχέση με
τις σκηνοθετημένες αναλογικές φωτογραφίες μεγάλων διαστάσεων. Στις
εγκαταστάσεις με τις ζυγαριές, αξιοποιώντας τα στοιχεία τους (σχήμα, μέγεθος,
φθορές, υφή) και τοποθετώντας στους μονούς ή διπλούς δίσκους τους υλικά και
αντικείμενα (άλλοτε ομοειδή και συνδεόμενα μεταξύ τους και άλλοτε ανομοιογενή
ώστε η σχέση τους, σε πρώτη προσέγγιση, να είναι δύσκολα αναγνωρίσιμη), έρχεται
να «ζυγίσει» τις προσωπικές εμπειρίες και τις αλήθειες της, τις μνήμες και τις
καταβολές της, να εγείρει υπαρξιακά ερωτήματα, να παραπέμψει, με κριτικό και
ανατρεπτικό τρόπο, σε κρίσιμα και επίκαιρα πολιτικά και κοινωνικά ζητήματα. Οι
έννοιες του θανάτου, της φθοράς και της απώλειας, της διαχείρισης της μνήμης
και της αναστολής της λήθης, διατρέχουν τις ενότητες με τις φωτογραφίες των
πεταμένων στρωμάτων Mattresses
shall never disappear (Τα στρώματα δεν θα εξαφανιστούν ποτέ) και εκείνες που καταγράφουν το σταδιακό άδειασμα
ενός αστικού διαμερίσματος ύστερα από τον θάνατο της ιδιοκτήτριας του, Untitled (Χωρίς τίτλο), ενώ στην ενότητα φωτογραφιών με τα κλειστά παράθυρα, Glassed Windows Cast at Terrible Reflection, ο τρόμος μιας εγκλωβισμένης ζωής ελλοχεύει πίσω από τις
αντανακλάσεις των γυάλινων επιφανειών. Η σκηνή σκοτεινιάζει για να φωτιστεί, εν
συνεχεία, με την βίντεο προβολή 33 πρωτότυπων slides με τίτλο Le Lac (Η Λίμνη)–ένα απόλυτα βιωματικό και συγκινητικό έργο– που ορίζει έναν ύμνο στη
ζωή και την ελευθερία, τη φύση, τον έρωτα και τη συμβίωση. Και ίσως, τελικά,
είναι αυτές οι αξίες που «καταλύουν» τον θάνατο και οι τρόποι να απαλλαγούμε
από τους «δυνάστες» μας.»
Η Λυδία Δαμπασίνα είναι
εικαστικός καλλιτέχνης. Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1951. To 1966, πηγαίνει
στην Γαλλία όπου τελείωσε την δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Σπούδασε στη Σχολή Καλών Τεχνών και
Ψυχοπαθολογία στο Πανεπιστήμιο της Γκρενόμπλ (Γαλλία). Στην δουλειά της
χρησιμοποιεί τις εγκαταστάσεις, τα objets trouvés, τις σκηνοθετημένες φωτογραφίες, τα κείμενα, και
το βίντεο. Τα τελευταία οκτώ χρόνια η δουλειά της επικεντρώνεται στην παγκόσμια
οικονομική και ηθική κρίση και στις ανισότητες που αναπτύσσονται γεωμετρικά
καθώς και στην ενδόμυχη αλληλογραφία της.
εικαστικός καλλιτέχνης. Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1951. To 1966, πηγαίνει
στην Γαλλία όπου τελείωσε την δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Σπούδασε στη Σχολή Καλών Τεχνών και
Ψυχοπαθολογία στο Πανεπιστήμιο της Γκρενόμπλ (Γαλλία). Στην δουλειά της
χρησιμοποιεί τις εγκαταστάσεις, τα objets trouvés, τις σκηνοθετημένες φωτογραφίες, τα κείμενα, και
το βίντεο. Τα τελευταία οκτώ χρόνια η δουλειά της επικεντρώνεται στην παγκόσμια
οικονομική και ηθική κρίση και στις ανισότητες που αναπτύσσονται γεωμετρικά
καθώς και στην ενδόμυχη αλληλογραφία της.
Διάρκεια
έκθεσης: 18 Μαΐου έως 3 Οκτωβρίου 2018
έκθεσης: 18 Μαΐου έως 3 Οκτωβρίου 2018
Επιμέλεια
έκθεσης: Γιάννης Μπόλης
έκθεσης: Γιάννης Μπόλης
Πληροφορίες:
info@katsigrasmuseum.gr και 2410-621205
info@katsigrasmuseum.gr και 2410-621205
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ
ΝΟΜΟΣ ΛΑΡΙΣΑΣ
Δ/ΝΣΗ ΑΥΤΟΔ/ΣΗΣ & ΑΠΟΚΕΝΤΡΩΣΗΣ
ΔΗΜΟΣ ΛΑΡΙΣΑΙΩΝ
ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΠΙΝΑΚΟΘΗΚΗ ΛΑΡΙΣΑΣ
ΜΟΥΣΕΙΟ Γ.Ι. ΚΑΤΣΙΓΡΑ
Γ. Παπανδρέου 2- Τ.Κ. 41334 ΝΕΑΠΟΛΗ ΛΑΡΙΣΑΣ
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
Ομαδική Έκθεση στη Sianti Gallery «Μικρά Ζωγραφικά Έργα 2024 - 2025»
ECOPHILIA NOW Festival 2024 στον πολυχώρο της ΠΛΥΦΑ
Νίκος Μπασιάς «Φλογισμένα Τάματα, Μνήμης και Θυσίας».
Pino Pandolfini “FLORA EFFIMERA”. Ατομική έκθεση χαρακτικής στον χώρο τέχνης ETCH INK.
ΜΙΘΡΙΔΑΤΗΣ “A Dot for a Decade”. Ατομική έκθεση στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης.
Νίκος Σταθόπουλος «Στο Πέραμα δεν ακούγεται σφυριά» ( Performance )
