Χαρακτική με “Άνοιξη” από τα Δημοτικά Τραγούδια στον χώρο τέχνης ETCH INK από το ΚΕΝΤΡΟ ΧΑΡΑΚΤΙΚΗΣ ΑΘΗΝΩΝ-PANDOLFINI & ΣΙΑΤΕΡΛΗ.

  

Εγκαίνια:
Παρασκευή, 13 Μαρτίου 2020,   20.00 –
23.00


Διάρκεια
έκθεσης : Παρασκευή, 13 Μαρτίου έως Σάββατο 12 Απριλίου 2020





       
Επίσημη
προσκεκλημένη εκθέτρια

ΒΑΣΩ ΚΑΤΡΑΚΗ


Εκθέτουν οι:
ΣΤΕΛΛΑ ΒΑΡΔΑΚΗ,  ΤΑΝΙΑ ΔΡΟΓΩΣΗ,  ΜΙΝΑ ΚΟΥΖΟΥΝΗ,  ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΚΑΡΑΣΤΕΡΓΙΟΥ, ΓΙΩΤΑ ΚΑΡΒΟΥΝΙΑΡΗ,
ΦΩΤΕΙΝΗ ΚΟΛΩΝΙΑ,
PINO PANDOFLINI, ΚΙΚΗ ΣΤΟΥΜΠΟΥ, ΜΑΡΙΑ ΤΣΑΓΚΑΡΗ και η Συνεργατική Πλατφόρμα ViewCAD: Κυριακή
Αϊδινλή, Νικόλαος Ευκολίδης, Χάρη Κοντοσφύρη, Παναγιώτης Κυράτσης, Αθανάσιος
Μανάβης, Πρόδρομος Μηνάογλου, Βασίλης Σέντζας, Λάζαρος Φιρτικιάδης,  του Πανεπιστήμιου
Δυτικής Μακεδονίας
.
       
Σήμερα Δέσπω μ’
Πασχαλιά, σήμερα ’ν’ άσπρη μέρα, βγήκαν οι νύφες στο χορό, κοράσια στο σεργιάν’
 και συ Δέσπω μ’ δε φαίνεσαι μές στον
απάνω κόσμο……..
Άνοιξη, η εποχή των μεγάλων εκκαθαρίσεων της φύσης, με τελετουργίες
και έθιμα από τα βάθη του χρόνου όπου  συμμετέχουν, Θεοί, Νύμφες, ‘Άνθρωποι, Φωτιές,
Νερά, Πουλιά,  Μέλισσες και πασχαλίτσες, Κοπάδια
,Βουνά, Ποτάμια, όλη η Πλάση ανθοφορεί,  ερωτεύεται,
επαναστατεί,. Οι εικαστικοί αγάπησαν όσο τίποτα την Άνοιξη, εκεί θριαμβεύει το
βλέμμα τους.
            ΝΕΝΑ ΒΕΝΕΤΣΑΝΟΥ  
                                                                   
                                                                                                                                                                                                                                                                        

                                  





Ημέρες
& Ωράρια λειτουργίας:
 
Δευτέρα, Πέμπτη &
Παρασκευή 16.00-20.30, Σάββατο 11.00 -15.00 
Επικοινωνία: www.athens-printmaking.com , 
info@athens-printmaking.com,
κιν. +30 6938786293, 6938786293
ΜΕΤΡΟ:  στάση ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ  και  ΛΕΩΦΟΡΕΊΑ:   στάση
ΙΚΑ,  επί της Λεωφ. Αλεξάνδρας.



Χαρακτική  «ΑΝΟΙΞΗ» στα Δημοτικά τραγούδια.

ΆΝΟΙΞΗ, όλη η Πλάση ανθοφορεί,
ερωτεύεται, επαναστατεί. Είναι η εποχή των μεγάλων εκκαθαρίσεων της φύσης, με τελετουργίες
και έθιμα από τα βάθη του χρόνου που 
συμμετέχουν Θεοί, Νύμφες, Άνθρωποι, Φωτιές, Νερά, Πουλιά, Μέλισσες και
πασχαλίτσες, Κοπάδια , Βουνά, Ποτάμια…..
                                                   
                                                                                  
Οι
εικαστικοί αγάπησαν όσο τίποτα την Άνοιξη, εκεί θριαμβεύει το βλέμμα τους. Η
Άνοιξή τους, χαμένη μέσα στη θλίψη των πόλεων, δεν σημαίνει ότι δεν
συντελείται. Ανεξάντλητη αναπαράγεται χωρίς να χάνει ποτέ την αυθεντικότητά της
και απολαμβάνει την δική της αυτονομία μέσα στον χρόνο και στις εποχές.
Η έκθεση προτείνει μια αντιπαράθεση
δυο τεχνών με κοινή αφετηρία,  για να
θυμηθούμε το πως εξελίσσεται ένας κόσμος εαρινής ανθοφορίας  εγγεγραμμένης στο υποσυνείδητό μας. 
                                                                                 
Στο
συνταίριασμά τους, οι αποστάσεις  ανάμεσα
στα τραγούδια και στα  χαρακτικά
ελαχιστοποιούνται, οι δύο τέχνες ομονοούν, εναρμονίζονται αβίαστα.  Ένα ταίριασμα με το οποίο μπορούμε συμβολικά
να κατανοήσουμε την πολυπλοκότητα μιας αέναης αναπαραγωγής  θεμάτων που χαράσσουν την Ιστορία του Κόσμου
μας και μας παροτρύνει να θέσουμε ερωτήματα πάνω στην κοινή τους ρίζα.

0ι Τέχνες της Χαρακτικής και
του Τραγουδιού είναι
  αδέλφια, ξεκίνησαν
μαζί, έχουν κοινή πολιτιστική αφετηρία, είναι δύο τέχνες με κοινή εσωτερική
διαδικασία. Το τραγούδι, όπως και το Χάραγμα φύονται και θεριεύουν πάνω στον
Λόγο. Η αντανακλαστική τους αντίδραση στη φύση της γλώσσας, διευκολύνει την
διάδοση της οπτικής και ακουστικής εμπειρίας, πολλαπλασιάζοντας τους μύθους,
όπως και τις
 ηθικές και φιλοσοφικές
αξίες. Ο εναγκαλισμός ανάμεσα στα χαρακτικά και στα τραγούδια τονίζει συνεπώς
 τους κοινούς τους τόπους και περιοχές της
νόησης που αλληλοσυμπληρώνονται.

                                                                                                                                                                        
Τα έργα διαλεγμένα
εδώ από διάφορους χαράκτες με διαφορετικές τεχνικές συνδέονται με τον ποιητικό
λόγο, ο οποίος δημιουργεί ισοδύναμα πεδία  «λόγου» και «εικόνας» που δεν συναντώνται απλά
και μόνο, αλλά εμβαθύνουν στη διαδικασία που τα ενοποιεί.  
                                                                                                                                    
Έτσι ανακάμπτει
η  Άνοιξη και δεχόμαστε το νέο ερέθισμα
χωρίς ενδοιασμούς ή τουλάχιστον δεν το αποκλείουμε.
Η πομπή των ετερόκλητων αυτών
έργων, σε διαδικασία αλληλουχίας,  εξηγεί
και το πώς η χαρακτική όσο και το τραγούδι σχετίζονται με όλα τα θέματα που
απασχολούν την κοινωνία , θέματα ιστορικά , θρησκευτικά, γεωγραφικά ,
επιστημονικά  που διαμορφώνουν και
εκπαιδεύουν τους ανθρώπους, αναπτύσσοντας τις  πνευματικές, σωματικές και ηθικές ικανότητές
τους.

Η
«Άνοιξη» ό, τι ήταν παλιά είναι και τώρα, αναπαράγει αενάως τη διαδικασία της
μύησης μας στα ιερά του Κόσμου, του Κόσμου μας,
 που ξανοίγεται και εμπλουτίζεται. Τι
συντελείται εδώ, με τρόπο εαρινό;
                                                                                                            
Τα Δημοτικά μας τραγούδια ανήκουν
στον παρελθόν, ακούγονται μακρινά, όμως έχουν την δύναμη να μας μεταφέρουν την
αίσθηση μιας αδιάσπαστης συνέχειας του πολιτισμού μας. Τα χαρακτικά μας είναι
σύγχρονα, πιο κοντινά μας. Όμως, η απόσταση ανάμεσά τους, ωθεί  να βρεθεί ένας νέος ειρμός ,μια νέα κίνηση
εντός τους. Η ίδια η ρωγμή στο χρόνο, προσφέρεται εδώ, ως το πεδίο της νέας
εξερεύνησης.                                          
Η καλλιτεχνική πομπή μας, διευρύνεται,
ξεφεύγει από τις  εποχές και αξιοποιείται
ως πολιτισμός, που αποκαθιστά στο σήμερα: Μνήμη, Ποιότητα, Διαφορές στην
προσωπική και συλλογική Μυθολογία. 
                                                                                                       
Την χαρακτική συναντά και η ηχογράφηση. Η
χάραξη αυτή που ως ηχώ-γραμμα μορφοποιεί την ακουστική εμπειρία, χαράζει μια
πορείας προς ένα άνοιγμα, μια χαραμάδα, μια χαραγή , μια χαρακιά με σκοπό την
Ανθοφορία  που πολλαπλασιάζεται.
                                                               
Τα αντίγραφα στοιχισμένα, παράγουν
με τον τρόπο τους, όσα η κάθε τέχνη ξεχωριστά δεν μπορεί να μεταδώσει. Όραση
και Χέρι, Ακοή και Φωνή, κρατώντας πάντα την αυθεντικότητά τους αλλά και μια
νέα σχέση που συμπυκνώνει μια αρχέγονη κατάσταση εγχαραγμένου λόγου, εντός του
οποίου ζούμε, φέρνουν την ανθοφορία  στο προσκήνιο,
αναζωογονούν τον καλλιτεχνικό μόχθο και μας δίνουν την βεβαιότητα ότι ο Κόσμος της
Τέχνης,μέσα στη διαρκή του αλλαγή, παραμένει σταθερός και ενωμένος.
ΝΕΝΑ
ΒΕΝΕΤΣΑΝΟΥ.  1/3/2020.