Χριστούγεννα αλλιώς…της Γιώτας Χατζηεμμανουήλ.
Εύχομαι μέσα από την καρδιά μου, καλές γιορτές
σε όλους, μικρούς και μεγάλους, με λιγότερα λάθη και πάθη, περισσότερη σύνεση,
υπομονή, αντοχές. Ας είναι το 2016 μια χρονιά γεμάτη υγεία, ελπίδα και φως. Μια
χρονιά που θα μας βρει παρέα και πάλι στις αρχές της.
σε όλους, μικρούς και μεγάλους, με λιγότερα λάθη και πάθη, περισσότερη σύνεση,
υπομονή, αντοχές. Ας είναι το 2016 μια χρονιά γεμάτη υγεία, ελπίδα και φως. Μια
χρονιά που θα μας βρει παρέα και πάλι στις αρχές της.
Τα Χριστούγεννα, οι αγαπημένες γιορτές μικρών
και μεγάλων απέχουν λιγότερο από μια εβδομάδα πια… Όσο κι αν είσαι χωμένος μέσα
στην καθημερινότητα που τρέχει, όσο κι αν οι ώρες τις μέρας δεν φτάνουν για να προλάβεις
τις εργασιακές και οικογενειακές υποχρεώσεις, όσο κι αν το μυαλό είναι απασχολημένο
με ένα σωρό προβλήματα που προκύπτουν, ο χρόνος δεν σταματά. Αμείλικτος,
στιβαρός, βιαστικός, σβήνει ημέρες στο ημερολόγιο, και φέρνει πιο κοντά χαρές, λύπες, γεγονότα που προσπερνούν το ένα
το άλλο, με μια ταχύτητα αγχωτική, που δεν επιτρέπει πολλές φορές να εμπεδώσεις
την πραγματικότητα!
και μεγάλων απέχουν λιγότερο από μια εβδομάδα πια… Όσο κι αν είσαι χωμένος μέσα
στην καθημερινότητα που τρέχει, όσο κι αν οι ώρες τις μέρας δεν φτάνουν για να προλάβεις
τις εργασιακές και οικογενειακές υποχρεώσεις, όσο κι αν το μυαλό είναι απασχολημένο
με ένα σωρό προβλήματα που προκύπτουν, ο χρόνος δεν σταματά. Αμείλικτος,
στιβαρός, βιαστικός, σβήνει ημέρες στο ημερολόγιο, και φέρνει πιο κοντά χαρές, λύπες, γεγονότα που προσπερνούν το ένα
το άλλο, με μια ταχύτητα αγχωτική, που δεν επιτρέπει πολλές φορές να εμπεδώσεις
την πραγματικότητα!
Έχουμε πια ενηλικιωθεί, έχουμε σοβαρέψει, αποστασιοποιηθεί
απ’ την πραγματική χαρά και το συναίσθημα που αυτές οι γιορτές δημιουργούν.
Πολλές φορές, δυστυχώς, λειτουργούμε εντελώς διεκπεραιωτικά, ίσα – ίσα ένα δέντρο
να στολίσουμε, έτσι για τα παιδιά, ένα οικογενειακό τραπέζι, λίγα γλυκά για το
καλό, κι αυτό ήταν. Οι μέρες που ζούμε, οι δύσκολες, οι σκληρές της ανέχειας,
της δυστυχίας για πολλούς, μέρες αδιεξόδου και κατάθλιψης, κλεισούρας κι
απομόνωσης, ρίχνουν τόσο πολύ το ηθικό μας, που χρειάζεται τεράστια προσπάθεια,
και μεγάλα αποθέματα παιδικότητας για να
ζήσουμε το Χριστουγεννιάτι παραμύθι, χωρίς γκρίνιες, κακές σκέψεις και απογοήτευση.
Απαιτείται μεγάλη ψυχική αντοχή και πολλές ενδορφίνες, για να μπορέσουμε συνειδητά
να ανακαλέσουμε αναμνήσεις, διάθεση, και καρποφόρα δημιουργική σκέψη. Η πολιτική
κατάσταση είναι γνωστή. Η κυβέρνηση παίζει μόνη της, περνά μέτρα ανενόχλητη, αδιαφορώντας
για τον Έλληνα που αδυνατεί να τα στηρίξει και να ανταποκριθεί, προχωρώντας στο
εξουθενωτικό, για τους περισσότερους, οικονομικό πρόγραμμα του μνημονίου,
μακριά από επενδυτικές προοπτικές και μέτρα που τονώνουν την αγορά, τους
άνεργους, τους ιδιώτες, τους συνταξιούχους, τους αγρότες. Πορεία
προδιαγεγραμμένη σε ένα σχέδιο εξόντωσης που όμοιό του δεν έχει ξαναζήσει η
χώρα.
απ’ την πραγματική χαρά και το συναίσθημα που αυτές οι γιορτές δημιουργούν.
Πολλές φορές, δυστυχώς, λειτουργούμε εντελώς διεκπεραιωτικά, ίσα – ίσα ένα δέντρο
να στολίσουμε, έτσι για τα παιδιά, ένα οικογενειακό τραπέζι, λίγα γλυκά για το
καλό, κι αυτό ήταν. Οι μέρες που ζούμε, οι δύσκολες, οι σκληρές της ανέχειας,
της δυστυχίας για πολλούς, μέρες αδιεξόδου και κατάθλιψης, κλεισούρας κι
απομόνωσης, ρίχνουν τόσο πολύ το ηθικό μας, που χρειάζεται τεράστια προσπάθεια,
και μεγάλα αποθέματα παιδικότητας για να
ζήσουμε το Χριστουγεννιάτι παραμύθι, χωρίς γκρίνιες, κακές σκέψεις και απογοήτευση.
Απαιτείται μεγάλη ψυχική αντοχή και πολλές ενδορφίνες, για να μπορέσουμε συνειδητά
να ανακαλέσουμε αναμνήσεις, διάθεση, και καρποφόρα δημιουργική σκέψη. Η πολιτική
κατάσταση είναι γνωστή. Η κυβέρνηση παίζει μόνη της, περνά μέτρα ανενόχλητη, αδιαφορώντας
για τον Έλληνα που αδυνατεί να τα στηρίξει και να ανταποκριθεί, προχωρώντας στο
εξουθενωτικό, για τους περισσότερους, οικονομικό πρόγραμμα του μνημονίου,
μακριά από επενδυτικές προοπτικές και μέτρα που τονώνουν την αγορά, τους
άνεργους, τους ιδιώτες, τους συνταξιούχους, τους αγρότες. Πορεία
προδιαγεγραμμένη σε ένα σχέδιο εξόντωσης που όμοιό του δεν έχει ξαναζήσει η
χώρα.
Η αντιπολίτευση ανύπαρκτη, χλιαρή, αναλώνεται
σε εσωκομματικές κόντρες, ατέρμονες και άδικες για τους ψηφοφόρους της, αλλά και
για ένα μεγάλο μέρος του Ελληνικού λαού, που δεν βρίσκει από που να κρατηθεί,
να υποστηριχθεί, να πιστέψει. Και τα πορτοφόλια των έντιμων Ελλήνων αδειάζουν.
Οι παππούδες νιώθουν ντροπή γιατί φέτος δεν θα μπορέσουν να προσφέρουν το
«κατιτίς» τους στους πιτσιρικάδες που τους βλέπουν στα μάτια, με μια προσμονή
που σκίζει την καρδιά. Αυτή είναι η προσφορά τους, το δώρο στα εγγόνια, κι αυτό
το δικαίωμα τους έχει αφαιρεθεί βίαια.
σε εσωκομματικές κόντρες, ατέρμονες και άδικες για τους ψηφοφόρους της, αλλά και
για ένα μεγάλο μέρος του Ελληνικού λαού, που δεν βρίσκει από που να κρατηθεί,
να υποστηριχθεί, να πιστέψει. Και τα πορτοφόλια των έντιμων Ελλήνων αδειάζουν.
Οι παππούδες νιώθουν ντροπή γιατί φέτος δεν θα μπορέσουν να προσφέρουν το
«κατιτίς» τους στους πιτσιρικάδες που τους βλέπουν στα μάτια, με μια προσμονή
που σκίζει την καρδιά. Αυτή είναι η προσφορά τους, το δώρο στα εγγόνια, κι αυτό
το δικαίωμα τους έχει αφαιρεθεί βίαια.
Οι γονείς απ’ την άλλη, μετρώντας και ξαναμετρώντας
τις υποχρεώσεις, δεν τα βγάζουν τα κουκιά, όλο και κάτι λείπει, κι η ιστορία με
τον Άγιο Βασίλη ξαναπλάθεται , προσαρμόζεται στα σύγχρονα δεδομένα τα φειδωλά,
της μόνιμης λιτότητας που, τελικά, όπως αποδεικνύεται εδώ και χρόνια, δεν
οδηγεί πουθενά, παρά μόνο σε αδιέξοδα. Τα ταξίδια στο εξωτερικό, γι’ αυτούς που
«έχουν τον τρόπο τους» τουλάχιστον, ή ακόμη γι’ αυτούς που με σκληρή οικονομία
και ατέλειωτες ώρες δουλειάς, καταφέρνουν να εξοικονομήσουν λίγα χρήματα για
τις γιορτές, απαγορευτικά. Ο Πύργος του Άϊφελ σβηστός, το Λονδίνο, η Ρώμη, οι Βρυξέλλες
σε καθεστώς συναγερμού! Κλεισμένοι όλοι
στα άσυλα των σπιτιών με τον στρατό και τα οχήματά του να σουλατσάρουν, και έναν
φόβο, σαν σκοτεινή ομπρέλα, να πλανάται
σε κάθε γωνιά…
τις υποχρεώσεις, δεν τα βγάζουν τα κουκιά, όλο και κάτι λείπει, κι η ιστορία με
τον Άγιο Βασίλη ξαναπλάθεται , προσαρμόζεται στα σύγχρονα δεδομένα τα φειδωλά,
της μόνιμης λιτότητας που, τελικά, όπως αποδεικνύεται εδώ και χρόνια, δεν
οδηγεί πουθενά, παρά μόνο σε αδιέξοδα. Τα ταξίδια στο εξωτερικό, γι’ αυτούς που
«έχουν τον τρόπο τους» τουλάχιστον, ή ακόμη γι’ αυτούς που με σκληρή οικονομία
και ατέλειωτες ώρες δουλειάς, καταφέρνουν να εξοικονομήσουν λίγα χρήματα για
τις γιορτές, απαγορευτικά. Ο Πύργος του Άϊφελ σβηστός, το Λονδίνο, η Ρώμη, οι Βρυξέλλες
σε καθεστώς συναγερμού! Κλεισμένοι όλοι
στα άσυλα των σπιτιών με τον στρατό και τα οχήματά του να σουλατσάρουν, και έναν
φόβο, σαν σκοτεινή ομπρέλα, να πλανάται
σε κάθε γωνιά…
Ένας μόνο τρόπος υπάρχει να αλλάξει το μέσα
μας, έστω προσωρινά, έστω για να χαρίσουμε στα παιδιά μας τα Χριστούγεννα που
τους αξίζουν. Πολλή αγάπη, οικογενειακή θαλπωρή, λιγότερους καυγάδες, πολλούς αγαπημένους
φίλους, επικοινωνία, τρυφερότητα και ποιοτικός χρόνος. Να ανοίξουμε τις πόρτες
μας και στον ανήμπορο γείτονα, στο παιδί
που έχει υποστεί κακοποίηση, να επισκεφθούμε
ένα ίδρυμα, ένα γηροκομείο, να χαρίσουμε ένα χαμόγελο και τα περίσευμα της
ψυχής μας. Έστω για λίγο… καθόλου εύκολο δεν είναι, αλλά σίγουρα όχι και ακατόρθωτο.
Κι αν δεν μπορούμε ούτε από την πόρτα μας να ξεμυτίσουμε, ας ταξιδέψουμε νοερά.
Τουλάχιστον το μυαλό και το συναίσθημα ακόμη δεν μας τα’ χουν πάρει…!
μας, έστω προσωρινά, έστω για να χαρίσουμε στα παιδιά μας τα Χριστούγεννα που
τους αξίζουν. Πολλή αγάπη, οικογενειακή θαλπωρή, λιγότερους καυγάδες, πολλούς αγαπημένους
φίλους, επικοινωνία, τρυφερότητα και ποιοτικός χρόνος. Να ανοίξουμε τις πόρτες
μας και στον ανήμπορο γείτονα, στο παιδί
που έχει υποστεί κακοποίηση, να επισκεφθούμε
ένα ίδρυμα, ένα γηροκομείο, να χαρίσουμε ένα χαμόγελο και τα περίσευμα της
ψυχής μας. Έστω για λίγο… καθόλου εύκολο δεν είναι, αλλά σίγουρα όχι και ακατόρθωτο.
Κι αν δεν μπορούμε ούτε από την πόρτα μας να ξεμυτίσουμε, ας ταξιδέψουμε νοερά.
Τουλάχιστον το μυαλό και το συναίσθημα ακόμη δεν μας τα’ χουν πάρει…!
