7 Δεκεμβρίου 2024

«ΥΑΔΕΣ»: Ατομική έκθεση της Ελεάννας Μαρτίνου στο Εθνικό Αστεροσκοπείο Αθηνών.

Εγκαίνια:
Σάββατο 6 Απριλίου, 18.00 έως 20.00

Διάρκεια: 6 Απριλίου έως 31 Μαΐου 2019


Επιμέλεια:
Νίκη Παπασπύρου, ιστορικός τέχνης
Οργάνωση:
Φιόρη – Αναστασία Μεταλληνού, αστροφυσικός


Η Ελεάννα
Μαρτίνου
παρουσιάζει στο Εθνικό Αστεροσκοπείο Αθηνών στο Θησείο, την
ενότητα έργων Υάδες. Πρόκειται για 34 μικρογραφίες, όσα είναι αριθμητικά τα
αστέρια που αποτελούν την ομάδα των Υάδων, που στην ελληνική μυθολογία
σημαίνουν άστρα της βροχής. Η μεταμόρφωση των Υάδων σε αστερισμό, αποδίδεται
στη θλίψη τους για το χαμό του αδελφού τους Ύαντα, πιθανότατα από τσίμπημα
φιδιού. Μετά το θάνατό του, άρχισαν να κλαίνε ασταμάτητα από τη λύπη τους. Τότε
οι Θεοί τις λυπήθηκαν και τις μεταμόρφωσαν σε αστέρια.
Η ενότητα ζωγραφικών έργων Υάδες, αποτελείται από
σχέδια με μελάνι σε χαρτί μπαμπού. Η εικόνα προκύπτει από επάλληλες επιφάνειες,
με μία διαδικασία κατά την οποία το νερό αποτελεί δομικό στοιχείο.




Η είσοδος
είναι ελεύθερη την ημέρα των εγκαινίων και θα συνοδεύεται με παρατήρηση από το
τηλεσκόπιο Δωρίδη στον λόφο της Πνύκας.
Επικοινωνία: 
Εθνικό Αστεροσκοπείο Αθηνών, λόφος
Νυμφών, Θησείο 2103490160
Κέντρο επισκεπτών: 
www.facebook.com/visitorcenters
ergastiriomartinou@gmail.com
Η Ελεάννα Μαρτίνου γεννήθηκε το 1981 στην Αθήνα.
Σπούδασε ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών Αθήνας (2000 – 2006) και
ολοκλήρωσε το Μεταπτυχιακό Εικαστικών Τεχνών Αθήνας το 2009. Έχει κάνει
κλασικές σπουδές πιάνου στο Ωδείο Αθηνών (1987-2003) και σεμινάρια
ψυχοακουστικής και μουσικής τεχνολογίας στο τμήμα Μουσικών Σπουδών ΕΚΠΑ
(2015-17). Έχει συμμετάσχει σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις σε Ελλάδα και
εξωτερικό. Εκπονεί διδακτορική διατριβή στο τμήμα εικαστικών τεχνών της
Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών Αθήνας (2018-).
Ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Αναλυτικά: www.eleannamartinou.com



Αστρο-χαρτογραφίες
Γιατί
πρέπει να έχει κάποιο σκοπό το σύμπαν; Το θέμα της ύπαρξης σκοπού στο Σύμπαν
είναι επινόηση του ανθρώπινου μυαλού, και δεν έχει κανένα νόημα πέρα από το να
ρίχνει φως στην ψυχολογία της ακαδημαϊκής έρευνας και των ακαδημαϊκών που
κάνουν αυτή την έρευνα. Δεν πρέπει να αποδίδουμε στον υλικό κόσμο ανθρώπινες
συμπεριφορές. Και μόνον η παρουσία του μαγευτικού σύμπαντος, έτσι που κρέμεται
εκεί, χωρίς κανέναν απολύτως σκοπό, είναι μεγαλειώδης.
Peter
Atkins, On being (Oxford University press, 2011),
σελ. 19
Look at the stars! look, look up at the skies!
O look at all the fire-folk sitting in the air!
The bright boroughs, the circle-citadels there!
Gerard
Manley Hopkins, The Starlight Night
(Gerard
Manley Hopkins, Poems and Prose, Penguin
Classics, 1985)
Οι
«Υάδες» αποτελούν την τελευταία ενότητα έργων της Ελεάννας Μαρτίνου που
δημιουργήθηκε το διάστημα 2015-2018. Χαρακτηριστικό τους γνώρισμα είναι η
διαλεκτική σχέση ανάμεσα στο τυχαίο και στο μη τυχαίο της σύνθεσής τους.
Μέσω
της αλληλεπίδρασης των υλικών που χρησιμοποιεί, χαρτί μπαμπού, νερό, ακρυλικά
και μελάνι, δημιουργεί πολλαπλές επιφάνειες χρώματος. Σε αυτές τις αφηρημένες
συνθέσεις, που μπορούν να ιδωθούν ως αποτυπώσεις της ωκεάνιας κοχλάζουσας
ενέργειας του σύμπαντος, κυριαρχεί το χρώμα.
Πάνω
στην επιφάνεια του χαρτιού, η δημιουργός ακολουθώντας μια ευέλικτη και λιτή
ζωγραφική διαδικασία, που κυριαρχείται από την παρατήρηση της συμπεριφοράς των
υλικών, μεταγράφει φανταστικούς αστερισμούς. Η τύχη έχει θεμελιώδη ρόλο στο
αποτέλεσμα. Λειτουργεί σαν μαέστρος πάνω στις χρωματικές παρτιτούρες της
εικαστικού. Οι μικρές διαστάσεων ακουαρέλες θα μπορούσαν να είναι οι ζωγραφικές
σημειώσεις της περίφημης αρχής της αβεβαιότητας του Χάιζενμπεργκ. Η συγκεκριμένη
θεωρία της Κβαντομηχανικής υποστηρίζει πως η τύχη κυβερνά ορισμένα φυσικά
φαινόμενα. Οι ίδιες αρχικές συνθήκες δεν δίνουν το ίδιο αποτέλεσμα. Στον κόσμο
των πολλαπλών συμπάντων τα έργα της Ελεάννας Μαρτίνου είναι πολλαπλές εκδοχές του
αρχικού συμβάντος, της στιγμής που συναντά το πινέλο την επιφάνεια του χαρτιού.
Οι
χαρτογραφίες αποτελούν τον κεντρικό άξονα της εικαστικής παραγωγής της
καλλιτέχνιδας. Σε αντίθεση με τους έντονα αυστηρούς, πυκνούς και επιθετικούς
«αστικούς» της χάρτες των προηγούμενων ετών οι νέοι αυτοί ιδιότυποι αστρικοί
χάρτες διέπονται από μια αέρινη ευαισθησία. Οι «Υάδες» φανερώνουν έναν λυρισμό
και ως ζωγραφικά ποιήματα «μιλούν» για ανθρώπινες εμπειρίες, συναισθήματα βαθιά
και ειλικρινή βιώματα. Καταγράφουν εσωτερικές αναζητήσεις. Είναι εκφάνσεις της
πραγματικότητας και ιδιάζουσες αναφορές σε έναν ιδεατό κόσμο.
Με
εργαλείο τη «συμβολική όραση», την εικόνα δηλαδή που «βλέπει» μόνο ο ποιητής ως υπαρκτή, η Ελεάννα Μαρτίνου
κατορθώνει να αποδώσει εικαστικά το μακρινό και απρόσιτο στις ανθρώπινες
αισθήσεις σύμπαν. Το άχρωμο, άχρονο και αιώνιο έξω αποκρυπτογραφείται στις αρμονικές ζωγραφικές της συνθέσεις. Μέσα
από το παιχνίδισμα των χρωματικών πυκνώσεων και αραιώσεων συντελούνται οι
μορφές της προσωπικής της κοσμογονίας. Η διαρκής ανακάλυψη νέων αστερισμών στην ζωγραφική επιφάνεια
συγκινεί και ξαφνιάζει.
Μπροστά
στο άγνωστο που μας περιβάλει κάθε στιγμή, τα έργα λειτουργούν ως ερωτηματικά
προκαλώντας και αφυπνίζοντας το δημιουργικό ένστικτο και τη φαντασία μας.
Νίκη
Παπασπύρου
,
ιστορικός τέχνης