Δημήτρης Μανιώτης: Αναδρομική έκθεση του μεγάλου ζωγράφου στην Δημοτική Πινακοθήκη Πειραιά ( Φωτορεπορτάζ ).

Έως και το Σάββατο 22 Απριλίου 2017.

Η ζωγραφική του ξεπερνά τα όρια του απλά
εντυπωσιακού. Τα έργα του αποτελούν πομπώδη μεγαλουργήματα που εκστασιάζουν και
καθηλώνουν. Δεν είναι διόλου τυχαίο που ο Δημήτρης Μανιώτης ακριβώς μετά το
τέλος του πολέμου έγινε δεκτός στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών ως εξαιρετικό
ταλέντο, ενώ λίγα χρόνια αργότερα παράτησε τη σχολή κι αφοσιώθηκε στην Τέχνη
όπως εκείνος ήθελε. Το πνεύμα του ανήσυχο, αδέσμευτο και η καρδιά του δοσμένη
ολοκληρωτικά σε αυτό που αγαπούσε, δεν άντεξε τη συντηρητική ματιά και την
τυπολατρική αντιμετώπιση των τότε δασκάλων. Έχω την αίσθηση πως και σήμερα ο
Μανιώτης θα αισθανόταν ακριβώς τα ίδια…

Ασχολήθηκε με την Κεραμική και μαθήτευσε δίπλα
στον Βικάτο ( ζωγράφος ) και τον Φαληρέα
από τον οποίο διδάσκεται Γλυπτική. Ο Ντελακρουά τον επηρέασε σε μέγιστο βαθμό
και η λατρεία του για τον Μπετόβεν υπήρξε ανυπέρβλητη. Το 1948 παντρεύτηκε την
Κατερίνα Κερβανίδου με την οποία απέκτησε τρία παιδιά, τον Θεόδωρο, την Όλγα
και τον Αχιλλέα. Ο πατέρας του Έλληνας και η μητέρα του Ρωσίδα, Ιταλικής
καταγωγής, του μεταλαμπάδευσαν την αγάπη για την κλασική μουσική, την όπερα
αλλά και τη ζωγραφική. Το χαϊδευτικό του ήταν «Τζίμα» και μεγάλωσε στην τάιγκα
της Σιβηρίας αποκτώντας πλούσιες εικόνες και θέματα που ζωγράφισε με όλους τους
τρόπους.

Ο Δημήτρης Μανιώτης ζωγράφιζε ταχύτατα,
χρησιμοποιώντας τα πάντα: Πινέλα, σφουγγάρια, σπάτουλες, μυστριά, χέρια,
κουρέλια, ξύλα, ότι μπορούσε να του δώσει αυτό που ήθελε. Μανιώδης με το
μέγεθος κατέληξε να φέρει το παρατσούκλι «Ο ζωγράφος των εφοπλιστών», αφού τα
έργα του ήταν σχεδόν αδύνατον να μπουν σε σπίτια ή άλλους χώρους ανθρώπων
χαμηλών εισοδημάτων, κυρίως λόγω όγκου. Ωστόσο, πολλές φορές δώριζε έργα του σε
όσους τα ήθελαν, αλλά απλά δεν είχαν την δυνατότητα να τ’ αγοράσουν. Το έργο
του «Οκτωβριανή Επανάσταση» αποτέλεσε έτσι κι αλλιώς από μόνο του μια
επαναστατική καινοτομία για την εποχή του, αφού ξεπέρασε όλα τα μέχρι τότε
πρότυπα αλλά και κλισέ. Τριάντα μέτρα μήκος και δύο στο ύψος ( 3000 x
200 εκ.
), σε τρία ρολά των δέκα μέτρων ( 10 μ. ). Το έργο ολοκληρώθηκε σε δύο χρόνια
και το ζωγράφισε εξ ολοκλήρου με δάκτυλα, παλάμες και νύχια! Στα μονόχρωμα έργα
του λειτουργούσε αφαιρετικά αφού συνήθιζε να βάφει τον καμβά και κατόπιν να τον
«σκουπίζει» αφαιρώντας το περιττό γι’ αυτόν χρώμα, δημιουργώντας σκιές και φως
στα σημεία που ακριβώς ήθελε. Ο Νίκος Κούνδουρος τον αποκάλεσε μεγαλοφυΐα και
όχι τυχαία.

Ο Μανιώτης ασχολήθηκε επίσης με τη συγγραφή
δοκιμίων, χρονογραφημάτων αλλά και ποίησης. Η πολιτιστική και πνευματική κληρονομιά
που άφησε στην Ελλάδα και αγάπησε τόσο πολύ παραμένει τεράστια. Πρόκειται για
ένα πραγματικά μεγάλο πολιτισμικό κεφάλαιο για όλους, φιλότεχνους και μη, που
αναδεικνύει μια πολυπολιτισμική κουλτούρα που αγγίζει τα πάντα. Στα έργα του η
Ιστορία αναμειγνύεται με την Πολιτική, τη Θρησκεία, τη Φύση, τον Έρωτα, τη
Σεξουαλικότητα, τον ασύγκριτο Πόνο, το Πάθος αλλά και τον Θυμό, και τελικά όλα
δείχνουν τη σχέση τους με τον άνθρωπο. Έφυγε απ’ τη ζωή σε ηλικία μόλις 62
ετών, 3 Απρίλιου του 1985.

Η αναδρομική έκθεση του Δημήτρη Μανιώτη στη
Δημοτική Πινακοθήκη του Πειραιά θα διαρκέσει έως και το Σάββατο 22 Απριλίου 2017.

Κείμενο/Επιμέλεια/Φωτογραφίες: Ζὠης Σπ. Κουτρούλης για το www.itsonlyarts.com

Δημοτική Πινακοθήκη Πειραιά

Φίλωνος 29, Παλαιό Ταχυδρομείο.

Πληροφορίες: Όλγα Μανιώτη, τηλ. 210 – 7515244

http://www.dimitrismaniotis.gr/