ATHANAS «Μεγάθυμη Έαρ γένους χρυσού» στη γκαλερί Artshot – Sophia Gaitani μέχρι και τις 28 Νοεμβρίου. ( Φωτορεπορτάζ)
Γράφουν οι Ζώης Σπ. Κουτρούλης και Παναγιώτης Αυγερινός για την ατομική έκθεση ζωγραφικής του Θάνου Παναγιώτου. Η έκθεση εγκαινιάστηκε στις 8 Νοεμβρίου και θα διαρκέσει έως και τις 28 Νοεμβρίου.
Αφοσιωμένος
στην αρχαιοελληνική κουλτούρα προβάλλει μέσα απ’ τα έργα του μια διαφορετική
προσέγγιση θέασης κι αντίληψης μορφών που όλοι γνωρίζουν. Στην τωρινή του
ζωγραφική απόπειρα οι εννέα Μούσες της Ελληνικής Μυθολογίας παίρνουν τη σκυτάλη
απ’ τον ίδιον, με εντολή να διαμορφώσουν εκείνες ένα νέο προσωπικό προφίλ,
βιογραφώντας η κάθε μια έναν εντελώς διαφορετικό εαυτό. Εννέα πρόσωπα άρρηκτα
δεμένα με τις Τέχνες και τη δημιουργία που πηγάζει από τα βάθη της ανθρώπινης
ύπαρξης, που μάχεται ενάντια στην αδράνεια και την πλαδαρότητα της ηθικής
τάξης.
στην αρχαιοελληνική κουλτούρα προβάλλει μέσα απ’ τα έργα του μια διαφορετική
προσέγγιση θέασης κι αντίληψης μορφών που όλοι γνωρίζουν. Στην τωρινή του
ζωγραφική απόπειρα οι εννέα Μούσες της Ελληνικής Μυθολογίας παίρνουν τη σκυτάλη
απ’ τον ίδιον, με εντολή να διαμορφώσουν εκείνες ένα νέο προσωπικό προφίλ,
βιογραφώντας η κάθε μια έναν εντελώς διαφορετικό εαυτό. Εννέα πρόσωπα άρρηκτα
δεμένα με τις Τέχνες και τη δημιουργία που πηγάζει από τα βάθη της ανθρώπινης
ύπαρξης, που μάχεται ενάντια στην αδράνεια και την πλαδαρότητα της ηθικής
τάξης.
Η ζωγραφική
του Athana διατηρεί αυτούσια τα πρωτόγονα στοιχεία
της κι αυτό είναι κάτι που μας αρέσει. Τον ταυτοποιεί καλλιτεχνικά δίνοντάς του
εικαστική υπόσταση, κάνοντας την παρουσία του ακόμα πιο έντονη. Παίζει τον ρόλο
του σημειολόγου γραφέα. Ακούει προσεκτικά τις ιστορίες των εξαίρετων κυριών και
σχεδιάζει με χρώμα όλα όσα αρκούν για να γίνει αισθητή η παρουσία τους.
Πρόκειται για πρωτογενή ζωγραφική με μεγάλο εύρος χρωματικής παλέτας, όπου ότι
γραφεί δε σβήνεται, δε διορθώνεται, δεν επουλώνεται, δεν καλλωπίζεται.
του Athana διατηρεί αυτούσια τα πρωτόγονα στοιχεία
της κι αυτό είναι κάτι που μας αρέσει. Τον ταυτοποιεί καλλιτεχνικά δίνοντάς του
εικαστική υπόσταση, κάνοντας την παρουσία του ακόμα πιο έντονη. Παίζει τον ρόλο
του σημειολόγου γραφέα. Ακούει προσεκτικά τις ιστορίες των εξαίρετων κυριών και
σχεδιάζει με χρώμα όλα όσα αρκούν για να γίνει αισθητή η παρουσία τους.
Πρόκειται για πρωτογενή ζωγραφική με μεγάλο εύρος χρωματικής παλέτας, όπου ότι
γραφεί δε σβήνεται, δε διορθώνεται, δεν επουλώνεται, δεν καλλωπίζεται.
Χρησιμοποιώντας
τα λάδια με τρόπο εικαστικά ώριμο μετριάζει το πάθος του καλλιτέχνη ηθελημένα,
έτσι ώστε αυτό ν’ αποτελέσει το έναυσμα μιας όσο το δυνατόν εντονότερης
προβολής των πρωταγωνιστριών. Οι Μούσες: οι Θεότητες του κάλους, της
δημιουργίας, της έμπνευσης, του πνεύματος, της αρμονίας, της ζωτικότητας, της
ευπρέπειας αλλά και της λαγνείας δεν είναι πλέον όπως οι περισσότεροι τις
φανταζόμαστε. Μεταλλάχθηκαν σε κάτι ακόμα πιο ενδιαφέρον, ίσως λιγότερο κομψό
αλλά σίγουρα τόσο εσωτερικό όσο αυτά που πρεσβεύουν ως προστάτιδές τους. Κι αν
οι γενεές των ανθρώπων δεν κατάλαβαν έως και σήμερα που γράφουμε αυτές τις
λέξεις πόσο σημαντική ήταν η «παρουσία» τους στον χωροχρόνο που όλοι
ταξιδεύουμε τώρα έφτασε η στιγμή της επιβεβαίωσης.
τα λάδια με τρόπο εικαστικά ώριμο μετριάζει το πάθος του καλλιτέχνη ηθελημένα,
έτσι ώστε αυτό ν’ αποτελέσει το έναυσμα μιας όσο το δυνατόν εντονότερης
προβολής των πρωταγωνιστριών. Οι Μούσες: οι Θεότητες του κάλους, της
δημιουργίας, της έμπνευσης, του πνεύματος, της αρμονίας, της ζωτικότητας, της
ευπρέπειας αλλά και της λαγνείας δεν είναι πλέον όπως οι περισσότεροι τις
φανταζόμαστε. Μεταλλάχθηκαν σε κάτι ακόμα πιο ενδιαφέρον, ίσως λιγότερο κομψό
αλλά σίγουρα τόσο εσωτερικό όσο αυτά που πρεσβεύουν ως προστάτιδές τους. Κι αν
οι γενεές των ανθρώπων δεν κατάλαβαν έως και σήμερα που γράφουμε αυτές τις
λέξεις πόσο σημαντική ήταν η «παρουσία» τους στον χωροχρόνο που όλοι
ταξιδεύουμε τώρα έφτασε η στιγμή της επιβεβαίωσης.
Ζώης Σπ. Κουτρούλης για το www.itsonlyarts.com
 |
|
|
 |
|
|
 |
|
|
 |
|
|
 |
|
|
 |
| Ουρανία (Λεπτομέρεια έργου) |
Τ’ όμορφο ο κόσμος αγαπούν και τ’ άσχημο μισούνε.
Ησίοδος
Αυτούς τους στίχους τραγούδησαν οι Μούσες στους γάμους
του Κάδμου και της Αρμονίας στη Θήβα, προς τιμήν των νεονύμφων κι επανέλαβαν οι
παρευρισκόμενοι Θεοί, κατά τον Ησίοδο.
του Κάδμου και της Αρμονίας στη Θήβα, προς τιμήν των νεονύμφων κι επανέλαβαν οι
παρευρισκόμενοι Θεοί, κατά τον Ησίοδο.
Μπροστά στο έργο του Αθάνα ( Θάνος Παναγιώτου )
καταλαβαίνουμε πως ο καλλιτέχνης δεν ενδιαφέρεται για την αισθητική αντίληψη
των Αρχαίων Ελλήνων αλλά και των περισσοτέρων ανθρώπων της εποχής μας.
Αδιαφορεί αν ωραίο είναι το δίκαιο, όπως αποφάνθει το Μαντείο των Δελφών.
Στρέφει την πλάτη του στην Πλατωνική άποψη περί μιμητικής Τέχνης, όσον αφορά το
αν αυτή εκφράζει την αλήθεια.
καταλαβαίνουμε πως ο καλλιτέχνης δεν ενδιαφέρεται για την αισθητική αντίληψη
των Αρχαίων Ελλήνων αλλά και των περισσοτέρων ανθρώπων της εποχής μας.
Αδιαφορεί αν ωραίο είναι το δίκαιο, όπως αποφάνθει το Μαντείο των Δελφών.
Στρέφει την πλάτη του στην Πλατωνική άποψη περί μιμητικής Τέχνης, όσον αφορά το
αν αυτή εκφράζει την αλήθεια.
Ο Αθανάς είναι σκεπτικιστής μπρος στην αλήθεια των
φιλοσόφων, των Μαντείων, του κόσμου τη σχετική με το κάλλος. Στη ζωγραφική του
Τέχνη είναι όμως αληθινός. Με τις εμμονές του στα θέματά του, στη χρήση των
συμβόλων του, στη γκάμα των χρωμάτων του, στις παραμορφώσεις του, που μπορεί να
φαίνονται άτεχνες μα είναι συνεχείς, συνεπείς, καθολικές στο έργο του.
φιλοσόφων, των Μαντείων, του κόσμου τη σχετική με το κάλλος. Στη ζωγραφική του
Τέχνη είναι όμως αληθινός. Με τις εμμονές του στα θέματά του, στη χρήση των
συμβόλων του, στη γκάμα των χρωμάτων του, στις παραμορφώσεις του, που μπορεί να
φαίνονται άτεχνες μα είναι συνεχείς, συνεπείς, καθολικές στο έργο του.
Παρακολουθώντας τον να σχεδιάζει, να τοποθετεί τα σύμβολά
του, να χειρονομεί με το πινέλο του, αντιλαμβάνεσαι πως δε διστάζει, δεν
αναρωτιέται, δεν καθυστερεί με δεύτερες σκέψεις, δε διορθώνει, έχει μια
σιγουριά και μια συνειδητότητα γι’ αυτό που θέλει να δείξει. Ξέρει χωρίς να
ξέρει.
του, να χειρονομεί με το πινέλο του, αντιλαμβάνεσαι πως δε διστάζει, δεν
αναρωτιέται, δεν καθυστερεί με δεύτερες σκέψεις, δε διορθώνει, έχει μια
σιγουριά και μια συνειδητότητα γι’ αυτό που θέλει να δείξει. Ξέρει χωρίς να
ξέρει.
Στις Μούσες του δε δείχνει άλλα μια εικονογραφία μέσα
στην ιστορία της Τέχνης διεκδικώντας τη δικιά του αλήθεια. Τα δικά του υβρίδια
είναι αναπαραστάσεις όλων αυτών που έχει δει, έχει διαβάσει απ’ την πρωτόγονη
Τέχνη έως σήμερα και συγκερασμός κοινωνικών αξιών που διαρκώς μεταβάλλονται
κατά το δοκούν των ανθρώπων της Μετριοχώρας. Στις δικές του εικόνες ενυπάρχουν
στοιχεία επιρροές απ’ την Αφροδίτη του Βίλεντορφ, τις υποσαχάριες παραστάσεις
περί γυναικών, τη μεγάλη Δρυάδα του Πικάσο, τις Αφροδίτες αφρικανικών και
ασιατικών αγαλματιδίων, τις μουτσούνες των δεσποινίδων της Αβινιόν, τις
αρχαϊκές μάσκες, την γκροτέσκα εικονογραφία των κόμιξ.
στην ιστορία της Τέχνης διεκδικώντας τη δικιά του αλήθεια. Τα δικά του υβρίδια
είναι αναπαραστάσεις όλων αυτών που έχει δει, έχει διαβάσει απ’ την πρωτόγονη
Τέχνη έως σήμερα και συγκερασμός κοινωνικών αξιών που διαρκώς μεταβάλλονται
κατά το δοκούν των ανθρώπων της Μετριοχώρας. Στις δικές του εικόνες ενυπάρχουν
στοιχεία επιρροές απ’ την Αφροδίτη του Βίλεντορφ, τις υποσαχάριες παραστάσεις
περί γυναικών, τη μεγάλη Δρυάδα του Πικάσο, τις Αφροδίτες αφρικανικών και
ασιατικών αγαλματιδίων, τις μουτσούνες των δεσποινίδων της Αβινιόν, τις
αρχαϊκές μάσκες, την γκροτέσκα εικονογραφία των κόμιξ.
Σ’ αυτήν την αντισυμβατική εικονογραφία ο ομφάλιος λώρος
με τον μύθο δεν είναι άλλος απ’ τα σύμβολα των θυγατέρων του Δία και της
Μνημοσύνης, δοσμένα όμως κι αυτά με τρόπο παράδοξο. Η μέγιστη των Μουσών
Καλλιόπη ( Επική ποίηση ) κρατά στο δεξί χέρι – κι όχι στ’ αριστερό – τα
Ομηρικά Έπη ή μήπως καθρεπτίζεται κάπου; Η Ευτέρπη Μουσική, αυλητική Τέχνη )
συντροφεύεται από ένα ευμεγέθες τζιτζίκι και τον «αυλό» της. Η Τερψιχόρη (
Χορός, λυρική ποίηση ) αφήνει στην άκρη τον αυλό ή τη λύρα, κρατά το τρίγωνο
και κάθεται, ενώ θα μπορούσε να αιωρείται. Τέλος, η Μελπομένη έχοντας στην
πλάτη της τον Όλυμπο, φορά τη μάσκα της Τραγωδίας και το ρόπαλο είναι συνέχεια
του σώματός της…
με τον μύθο δεν είναι άλλος απ’ τα σύμβολα των θυγατέρων του Δία και της
Μνημοσύνης, δοσμένα όμως κι αυτά με τρόπο παράδοξο. Η μέγιστη των Μουσών
Καλλιόπη ( Επική ποίηση ) κρατά στο δεξί χέρι – κι όχι στ’ αριστερό – τα
Ομηρικά Έπη ή μήπως καθρεπτίζεται κάπου; Η Ευτέρπη Μουσική, αυλητική Τέχνη )
συντροφεύεται από ένα ευμεγέθες τζιτζίκι και τον «αυλό» της. Η Τερψιχόρη (
Χορός, λυρική ποίηση ) αφήνει στην άκρη τον αυλό ή τη λύρα, κρατά το τρίγωνο
και κάθεται, ενώ θα μπορούσε να αιωρείται. Τέλος, η Μελπομένη έχοντας στην
πλάτη της τον Όλυμπο, φορά τη μάσκα της Τραγωδίας και το ρόπαλο είναι συνέχεια
του σώματός της…
Παναγιώτης Αυγερινός
 |
| Ευτέρπη (Λεπτομέρεια έργου) |
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
«8 Διαστάσεις». Ομαδική έκθεση σύγχρονης κεραμικής στο T.A.F. / the art foundation.
Αλέξανδρος Σπαθούλας «Everywhere at the same time». Ατομική έκθεση ζωγραφικής.
K. ή ο συλλογικός τρόμος του ατομικού. Ομαδική έκθεση από τη συλλογή Σωτήρη Φέλιου.
Χαμπής: Η χαρακτική υφή της μνημονικής εμπειρίας από το κέντρο χαρακτικής Αθηνών - Pandolfini & Σιατ...
Δημήτρης Χαλάτσης «Συγχύσεις». Ατομική έκθεση στο Potential Project.
«Μετατοπίσεις». Ατομική Έκθεση Ζωγραφικής του Παναγιώτη Σιάγκρη στην Sianti Gallery
