Ανδρονίκη Χειλά: Ζωή γεμάτη αντιθέσεις. Στα εγκαίνια της ατομικής έκθεσης «πAPON» ( Φωτορεπορτάζ ).
Γράφει ο Ζώης Σπ. Κουτρούλης
Η Ανδρονίκη Χειλά παραμένει απόλυτα συνεπής σε
αυτό που κάνει: Ζωγραφική βγαλμένη από τα εξπρεσιονιστικά βάθη, γέννημα μιας ασφυκτικά γεμάτης χρωματικής παλέτας, που χτίζει στους καμβάδες με πάστες από λάδια
γεμάτες τραχύτητα, αριστουργηματικά ελεγχόμενες φόρμες. Αυτό ίσως να είναι και το ίδιον γνώρισμα του χαρακτήρα της.
αυτό που κάνει: Ζωγραφική βγαλμένη από τα εξπρεσιονιστικά βάθη, γέννημα μιας ασφυκτικά γεμάτης χρωματικής παλέτας, που χτίζει στους καμβάδες με πάστες από λάδια
γεμάτες τραχύτητα, αριστουργηματικά ελεγχόμενες φόρμες. Αυτό ίσως να είναι και το ίδιον γνώρισμα του χαρακτήρα της.
Η Χειλά ξεκινά το 2013 – στο Βερολίνο – να ζει
και να δημιουργεί, αυτό που σήμερα εκθέτει στη “ΣΤΟart ΚΟΡΑΗ” της οδού Κοραή, της Εθνικής Ασφαλιστικής. Μια
σειρά από εξαιρετικά δυνατά έργα ζωγραφισμένα όλα κάτω από έντονες
συναισθηματικές αναδράσεις. Τα δίχως χρώμα σχέδια που πλαισιώνουν το σύνολο
αποτελούν διαλείμματα ξεκούρασης αλλά δεν υστερούν σε τίποτα απ’ όλα τα
υπόλοιπα. Τουναντίον, δείχνουν την εικονοπλαστική της δεινότητα, με οτιδήποτε
υλικό έχει διαθέσιμο, γνωρίζοντας άψογα την τεχνική. Ιδιαίτερα ικανή σε αυτό,
σχεδιάζει σε διάφορα μεγέθη και αφήνει τη φαντασία του θεατή να ταξιδέψει
ελεύθερη. Εκεί αποσυνδέονται πλήρως οι όποιες χρωματικές σχέσεις κι αποδίδει ίσως
το μεγαλύτερο μέρος του συναισθηματικού της φορτίου, μέσα σ’ ελάχιστα λεπτά του χρόνου.
και να δημιουργεί, αυτό που σήμερα εκθέτει στη “ΣΤΟart ΚΟΡΑΗ” της οδού Κοραή, της Εθνικής Ασφαλιστικής. Μια
σειρά από εξαιρετικά δυνατά έργα ζωγραφισμένα όλα κάτω από έντονες
συναισθηματικές αναδράσεις. Τα δίχως χρώμα σχέδια που πλαισιώνουν το σύνολο
αποτελούν διαλείμματα ξεκούρασης αλλά δεν υστερούν σε τίποτα απ’ όλα τα
υπόλοιπα. Τουναντίον, δείχνουν την εικονοπλαστική της δεινότητα, με οτιδήποτε
υλικό έχει διαθέσιμο, γνωρίζοντας άψογα την τεχνική. Ιδιαίτερα ικανή σε αυτό,
σχεδιάζει σε διάφορα μεγέθη και αφήνει τη φαντασία του θεατή να ταξιδέψει
ελεύθερη. Εκεί αποσυνδέονται πλήρως οι όποιες χρωματικές σχέσεις κι αποδίδει ίσως
το μεγαλύτερο μέρος του συναισθηματικού της φορτίου, μέσα σ’ ελάχιστα λεπτά του χρόνου.
Στους καμβάδες της εμφανίζονται τα πάντα, όχι
ηθελημένα και δίχως ίχνος προετοιμασίας, αφού είναι απλά θέμα χρόνου να
εξελίσσεται πάντοτε αυτό που ξεκινά να γίνει ως «κάτι». Αυτό το γνωρίζει εξ
αρχής κι έτσι αφήνει το χρώμα να μιλήσει, να ζήσει την πορεία του στον χρόνο,
πάνω στο πανί, αγκαλιάζοντας το διπλανό, εισχωρώντας βαθιά μέσα στις ίνες του
λινού. Εκεί είναι που ξαναρχίζει από το σημείο μηδέν. Ξαναδουλεύει με τον ίδιο
ζήλο, όπως ξεκίνησε, έχοντας όμως κάνει ήδη τα πρώτα της βήματα. «Παίζει» με
τις ποσότητες των χρωμάτων, αγκιστρώνοντας τη μια στρώση πάνω στην άλλη, έτσι
ώστε το έργο από μόνο του ν’ αναδείξει τους πρωταγωνιστές. Τα λάδια αποκτούν
όγκο, σφίγγουν και δένουν, δημιουργώντας μάζες έτοιμες να κινηθούν, ν’ αλλάξουν
μορφή, σχήμα και ρόλο μέσα στον χώρο. Αναμφίβολα αφαιρετικά ενώ κάποιες φορές υπερρεαλιστικά δείχνουν ν’ αποπνέουν το ασίγαστο πάθος της Χειλά.
ηθελημένα και δίχως ίχνος προετοιμασίας, αφού είναι απλά θέμα χρόνου να
εξελίσσεται πάντοτε αυτό που ξεκινά να γίνει ως «κάτι». Αυτό το γνωρίζει εξ
αρχής κι έτσι αφήνει το χρώμα να μιλήσει, να ζήσει την πορεία του στον χρόνο,
πάνω στο πανί, αγκαλιάζοντας το διπλανό, εισχωρώντας βαθιά μέσα στις ίνες του
λινού. Εκεί είναι που ξαναρχίζει από το σημείο μηδέν. Ξαναδουλεύει με τον ίδιο
ζήλο, όπως ξεκίνησε, έχοντας όμως κάνει ήδη τα πρώτα της βήματα. «Παίζει» με
τις ποσότητες των χρωμάτων, αγκιστρώνοντας τη μια στρώση πάνω στην άλλη, έτσι
ώστε το έργο από μόνο του ν’ αναδείξει τους πρωταγωνιστές. Τα λάδια αποκτούν
όγκο, σφίγγουν και δένουν, δημιουργώντας μάζες έτοιμες να κινηθούν, ν’ αλλάξουν
μορφή, σχήμα και ρόλο μέσα στον χώρο. Αναμφίβολα αφαιρετικά ενώ κάποιες φορές υπερρεαλιστικά δείχνουν ν’ αποπνέουν το ασίγαστο πάθος της Χειλά.
Τα έργα της με τον καιρό απέκτησαν λυρικότητα,
δίχως όμως να χαθεί η σχέση σχήματος – χρώματος. Τώρα πλέον οι μορφές
ξεδιαλύνουν, γίνονται ευδιάκριτες, δεν προσωποποιούνται αλλά αποδίδονται μέσα
από χρωματικούς χείμαρρους που σταματούν μόνο στο όριο του τελάρου της. Όντας
συνδεδεμένη συναισθηματικά με τα πρόσωπα, λατρεύει τα πορτραίτα και είναι
ευλογία για την ίδια που μπορεί να βγάζει μπροστά – σε πρώτο πλάνο – αυτά που
τόσο έντονα τη συγκινούν.
δίχως όμως να χαθεί η σχέση σχήματος – χρώματος. Τώρα πλέον οι μορφές
ξεδιαλύνουν, γίνονται ευδιάκριτες, δεν προσωποποιούνται αλλά αποδίδονται μέσα
από χρωματικούς χείμαρρους που σταματούν μόνο στο όριο του τελάρου της. Όντας
συνδεδεμένη συναισθηματικά με τα πρόσωπα, λατρεύει τα πορτραίτα και είναι
ευλογία για την ίδια που μπορεί να βγάζει μπροστά – σε πρώτο πλάνο – αυτά που
τόσο έντονα τη συγκινούν.
Ζώντας
με τις αντιθέσεις, αντιλαμβάνεται τη βαρύτητα της ύπαρξής τους. Δε θα μπορούσε
άλλωστε να συμβαίνει διαφορετικά, αφού παντού και πάντα δημιουργούνται
νομοτελειακές σχέσεις εξάρτησης, αλληλεπίδρασης, αλληλεξουδετέρωσης. Αυτό δε φαντάζει
διόλου υπερβολικό αλλά άκρως ανθρώπινο και η Ανδρονίκη Χειλά το βιώνει και
τελικά το προβάλει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο μέσα από τα έργα της.
με τις αντιθέσεις, αντιλαμβάνεται τη βαρύτητα της ύπαρξής τους. Δε θα μπορούσε
άλλωστε να συμβαίνει διαφορετικά, αφού παντού και πάντα δημιουργούνται
νομοτελειακές σχέσεις εξάρτησης, αλληλεπίδρασης, αλληλεξουδετέρωσης. Αυτό δε φαντάζει
διόλου υπερβολικό αλλά άκρως ανθρώπινο και η Ανδρονίκη Χειλά το βιώνει και
τελικά το προβάλει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο μέσα από τα έργα της.
Η έκθεση θα διαρκέσει έως και τις 28 Ιουνίου 2018.
Η Ανδρονίκη Χειλά γεννήθηκε στον Πειραιά. Σπούδασε Ζωγραφική στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας, με δάσκαλο τον Χρόνη Μπότσογλου, από το 2001 έως το 2006, ενώ παράλληλα παρακολούθησε Αγιογραφία, Νωπογραφία με τον Παύλο Σάμιο και Ψηφιδωτό με την Δάφνη Αγγελίδου. Φοίτησε με υποτροφία Erasmus-Socrates στην Α.Σ.Κ.Τ. της Βαρκελώνης, κοντά στον Μ. Quilez, (2004-2005). Σπούδασε Συντήρηση Έργων Τέχνης, στη Σχολή Πετρά και έκανε την πρακτική της στην Ά Εφορεία Νεωτέρων Μνημείων του Υπουργείου Πολιτισμού.
Παρακολούθησε μαθήματα Αγιογραφίας με τον Βασίλη Κοκοράκη, για τέσσερα συνεχή έτη. Είναι μέλος του Καλλιτεχνικού Οργανισμού Metallwerkstatt Tacheles, στο Βερολίνο και συν δημιουργός του Metal Workshop Tacheles, στο Lilienkulturgarten, στο Βερολίνο, από τον Ιούνιο του 2013. Έργα της υπάρχουν, στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης του Ιδρύματος Βασίλη και Ελίζας Γουλανδρή και σε δημόσιες και ιδιωτικές συλλογές. Έχει πραγματοποιήσει αρκετές ατομικές εκθέσεις και έχει συμμετάσχει σε πλήθος ομαδικές στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα και το Βερολίνο.
Κείμενα/Επιμέλεια/Φωτορεπορτάζ: Ζώης Σπ. Κουτρούλης για το www.itsonlyarts.com
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
Το T.A.F./ the art foundation παρουσιάζει την έκθεση με τίτλο "The Language Of Butoh Dance"
«8 Διαστάσεις». Ομαδική έκθεση σύγχρονης κεραμικής στο T.A.F. / the art foundation.
Αλέξανδρος Σπαθούλας «Everywhere at the same time». Ατομική έκθεση ζωγραφικής.
K. ή ο συλλογικός τρόμος του ατομικού. Ομαδική έκθεση από τη συλλογή Σωτήρη Φέλιου.
Χαμπής: Η χαρακτική υφή της μνημονικής εμπειρίας από το κέντρο χαρακτικής Αθηνών - Pandolfini & Σιατ...
Δημήτρης Χαλάτσης «Συγχύσεις». Ατομική έκθεση στο Potential Project.