ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΛΟΗ “Can you love me?”

Διάρκεια έκθεσης  22-10 έως 15-12 2021

 

Την Παρασκευή 22 Οκτωβρίου εγκαινιάζεται η έκθεση της Αγγελικής Λόη με τίτλο: “Can you love me?”, στις ισόγειες προθήκες της Παροδίου Στοάς του Ε.Κ.Π.Α.( Βιτρίνες ), σε επιμέλεια Κωνσταντίνου Μπάσιου, επί των οδών Αιόλου, Κολοκοτρώνη και Βασιλικής.

 

Η Αγγελική Λόη σπούδασε ζωγραφική με δάσκαλο τον Γ. Ρόρρη και το 2015 αποφοίτησε από την Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας (Α.Σ.Κ.Τ.) με δασκάλους τον Γ. Ψυχοπαίδη και Μ. Σπηλιόπουλο στην ζωγραφική, τον Ν. Τρανό στη γλυπτική και τον Μ. Μπαμπούση στη φωτογραφία.

 

Έχει παρουσιάσει τη δουλειά της σε πέντε ατομικές εκθέσεις: Εθνικό & Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών 2019, Εικαστικό event στο ιχθυοπωλείο Γρίπος Ναύπακτος 2018, Galerie ‘Karouzou’ Switzerland-Zurich 2015, Galerie ‘Anixis’ Switzerland-Baden2014, ‘Φετιχιέ Τζαμί’ Ναύπακτος 2012, μια διατομική στο Μουσείο Ηρακλειδών 2020, καθώς και πολυάριθμες ομαδικές εκθέσεις  στην Ελλάδα και το εξωτερικό.

 

Πρόκειται για μια ατομική έκθεση, που κατά τον επιμελητή, ιστορικό και κριτικό της τέχνης Κωνσταντίνο Μπάσιο, «είναι . . . οι εικόνες των αντικειμένων, που χρησιμοποιεί η Λόη στις εγκαταστάσεις της, που στη συνέχεια γίνονται εικόνες της ζωής μας, της πόλης μας, της εποχής μας.

 

Αντιστρέφοντας την κατεξοχήν αλλοτριωτική συνθήκη της μαζικοποίησης, όπως και της εμμονικής ομοιότητας, σε εικονολογικό πλαίσιο αναστοχασμού και ριζικής αμφισβήτησης».

 

Η έρευνά της απαντά σε ερωτήματα για την ανθρώπινη επικοινωνία στο αστικό περιβάλλον, έχοντας σαν όχημα τη μνήμη και το βίωμα σε σχέση με τη φύση και το οικολογικό μας αποτύπωμα.

 

Η καλλιτεχνική της πρακτική περιλαμβάνει ζωγραφική και εγκαταστάσεις, με την τυχαιότητα ως ανάγκη και συνθήκη για την υλοποίηση των έργων της.

 

Στα ζωγραφικά της έργα χρησιμοποιεί τυπώματα και κολάζ με ποικίλους τρόπους και μέσα.

 

Στις εγκαταστάσεις της συλλέγει θραύσματα από τα απορρίμματα των ανθρώπων της πόλης που κινείται, καθώς και «ξεβράσματα» από το θαλάσσιο περιβάλλον, τα οποία μετασχηματίζει και νοηματοδοτεί. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα.

 

Ώρες επίσκεψης: Τα έργα της έκθεσης φαίνονται όλες τις μέρες και ώρες

 

Π Α Ρ Ο Δ Ι Ο Σ  Σ Τ Ο Α

Αιόλου 42/44 – Κολοκοτρώνη – Βασιλικής

Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης

του Πανεπιστημίου Αθηνών (Μοναστηράκι)

 

 

«ραμμένοι είμαστε»

Ραμμένοι είμαστε.

Τελεία και παύλα.

Ανάσες, κορμιά, μαλλιά, σπλάχνα.

Μόνοι.

Στο καβούκι μας

με τους διάφανους τοίχους.

Μην ουρλιάζεις.

Σ’ ακούω.

Ο ψίθυρός σου με πονάει.

Δεν μπορείς να μου γυρίσεις τη πλάτη.

Είμαστε ραμμένοι.

 

 

“Stitched we are”

We are stitched.

Period.

Breaths, bodies, hairs, viscera.

All alone.

In our shells

with the diaphanous walls.

Don’t scream.

I can listen to you.

Your whisper hurts me.

You cannot turn your back to me

We are stitched.

 

 

“love me’’

Ένα – ένα σάς μάζευα,

χρόνια τώρα,

στις άκρες της θάλασσας.

Έφτιαξα μια ξερολιθιά.

Όπως μνημείο.

Άκου…

Να μ’ αγαπήσεις μπορείς;

 

“love me”

For years,

I was collecting you,

one by one,

at the edge of the sea.

I have managed to build a dry stack stone wall.

Like a monument.

Listen…

Can you love me?

 

 

 

«μην πατάτε το γρασίδι»

Και ξαφνικά…

ο χρόνος σταμάτησε.

Γυψωθήκαμε σκέφτηκα.

Χέρια, πόδια, μυαλά, τα σπίτια μας, οι ανάσες μας.

Όλα.

Φοβάμαι.

Έχει ημερομηνία λήξεως;

Και ανέβηκα στην ταράτσα,

Να μας δω από ψηλά.

Εσένα, εμένα, την πόλη μου.

Ακίνητη.

Γυψωμένη.

 

 

“do not step on the grass”

And suddenly…

the time ceased.

I thought we were plastered.

Heads, legs, brains, our homes, our breaths.

Everything.

I am afraid.

Is there any expiry date?

And I went up to the terrace,

To check us out from above.

Yourself, myself, my city.

Standing still.

Plastered.