“White Hats” : Ατομική έκθεση της Κατερίνας Τσεμπελή στη Gallery Genesis ( Φωτορεπορτάζ ).

Η Gallery Genesis παρουσιάζει την ατομική έκθεση της εικαστικού Κατερίνας Τσεμπελή “White Hats” σε επιμέλεια Ίριδας Κρητικού. Την καλλιτεχνική διεύθυνση
έχει ο Γιώργος Τζάνερης.

Η έκθεση εγκαινιάστηκε την Τρίτη 30 Μαΐου και θα διαρκέσει έως και
το Σάββατο 24 Ιουνίου 2017.

Η ζωγραφική της Κατερίνας Τσεμπελή σε αυτήν
την ατομική έκθεση εμπνέεται από καλοκαιρινές αγαπημένες εικόνες, κυρίως από
τον τόπο στον οποίο κατοικεί μαζί με τ΄ αγαπημένα της πρόσωπα εδώ και χρόνια. Η
πανέμορφη πόλη των Χανίων είναι τ΄ ορμητήριο της, κι από κει ξεκινά την
εικαστική της αναζήτηση σε όλα τα μήκη και πλάτη του νομού. Λατρεμένες παραλίες
όπου «φωτογραφίζει» ζωγραφικά ανθρώπους όλων των ηλικιών πιασμένους χέρι –
χέρι, να κολυμπούν, να παίζουν, να συζητούν ή να ερωτεύονται. Οι θύμησες
ξυπνούν και το χέρι της ζωγράφου λειτουργεί ενστικτωδώς ως καταγραφικό μνήμης,
όπου τα λευκά καπέλα ως φετίχ αλλά και σημείο αναφοράς εικόνων άλλης εποχής
ζωντανεύουν στον καμβά ή το ξύλο ιστορίες αγαπημένες. Η ουσία παραμένει η ίδια
αφού μόνο τα πρόσωπα αλλάζουν, διατηρώντας αναλλοίωτες τις μυρωδιές της αγάπης,
του νόστου, της τρυφερότητας των παιδικών χρόνων, της ανεμελιάς, της
ξεγνοιασιάς και της θερινής ραστώνης.

Η Κατερίνα Τσεμπελή ωστόσο διηγείται και
προσωπικές ιστορίες, βγαλμένες από το χρονοντούλαπο και τα προσωπικά άλμπουμ,
όπου η οικογένεια διαδραματίζει πρωταγωνιστικό ρόλο και τα πρόσωπα δεν είναι
άγνωστα. Καταφέρνει να ξεφύγει τελείως από το ανώνυμο και απλά τυχαίο,
περνώντας την πόρτα της αυτοδιάθεσης των όσων την αγγίζουν, τη μαγεύουν, τη
χαλαρώνουν ή τη δονούν συναισθηματικά, ξεπλέκοντας το κουβάρι των όμορφων
χρόνων που συνεχίζονται μέχρι και σήμερα. Όσους αγάπησε τους τοποθετεί σε
ζωγραφικά κάδρα, αφήνοντας άπλετο χώρο και γι’ άλλους που θα’ ρθουν,
αναζητώντας απλά την αφορμή να ξεκινήσει και πάλι ν’ αναμειγνύει τα χρώματα
στην παλέτα. Ακρυλικά και λαδοπαστέλ, ξύλα και καμβάδες, έντονα γκρι μοτίβα θα
ξεπηδήσουν ως μορφές έτοιμες να βουτήξουν σε καταγάλανα νερά, ν’ αγκαλιαστούν
και να φορέσουν γι΄ ακόμα μια φορά τα «Άσπρα Καπέλα», σκορπώντας μελωδίες
ευτυχίας σε όσους τ’ αντικρίσουν.

Κείμενο/Επιμέλεια/Φωτογραφίες: Ζώης Σπ. Κουτρούλης για το www.itsonlyarts.com

Από τη ξενάγηση στην έκθεση “White Hats” το Σάββατο 3 Ιουνίου στη Gallery Genesis

Σχεδόν
πολαρόιντ

Με
δύναμη μεγάλη η ημέρα προχωρά

μέσα στα
σύννεφα χτυπά τις οπλές της

Ο
γαλατάς παίζει σονάτες βροντώντας τις κανάτες του,

οι
γαμπροί ανεβαίνουν από κυλιόμενες σκάλες στον ουρανό-

άγρια,
με μεγάλη δύναμη κινούνται μαύρα και λευκά καπέλα…

Hans Magnus Enzensberger, Ουτοπία ( απόσπ. ) *

Ο εσωτερικός άφθαρτος χρόνος στη ζωγραφική της
Κατερίνας Τσεμπελή, υφαίνεται αραιά αλλά στέρεα με ένα μακρύ κουβάρι μνήμης που
συγκρατεί τα λεπτά τοιχία του νου, ανασύροντας λησμονημένους τόπους,
ανασκάπτοντας κοιτάσματα ξανακερδισμένων στιγμών, ανασταίνοντας σιωπηλές
ενδελέχειες σχέσεων.

Τα λευκά καπέλα των εύκρατων τόπων των έργων
της, που κεντούν συνθετικά και συνδέουν μνημονικά τις οικείες σαν οικογενειακές
πολαρόιντ εκμυστηρεύσεις της, είναι οι αθέατες λευκές τρύπες της ύπαρξής μας
και ταυτόχρονα, οι λανθάνουσες πλεισμονές ενός τρυφερού και μετέωρου ιδιωτικού
μικροσύμπαντος.

Η Κατερίνα Τσεμπελή συλλέγει εικόνες με
λιγοστά κατά κύριο λόγο αφηγηματικά χαρακτηριστικά, αναπλάθοντας μικρές οξείες
στιγμές και επιχειρώντας μια αυτογνωσιακή καταβύθιση κατά την εξιστόρηση της
βασικής δομικής ύλης τους. Ξεδιπλώνοντας το γενέθλιο κουβάρι των διαδρομών και
των προσωπικών βιωμάτων από την Αθήνα στην Κρήτη, από την πυκνή αστική δομή στα
ανακουφιστικά διάκενα της υπαίθρου, από την παιδική ηλικία στην ενηλικίωση, με
ενδιάμεσο ενδοσκοπικό σταθμό το νησί της Ύδρας, χρησιμοποιώντας άφθονο αρχειακό
υλικό και καταγράφοντας τις αυτοσχέδιες ασκήσεις αναπνοής, εξηγεί κατά κύριο
λόγο τον δικό της εαυτό.

Το ζήτημα της σημαντικότητας και η ανάμνηση
εκείνου που χάθηκε λειτουργούν, θα μπορούσε να πει κανείς, ως ο πολύτιμος
σπόνδυλος και η εσωτερική ρυθμολογία ολόκληρης της ενότητας.

Οι χαμένες αγάπες της πρώτης νεότητας και οι
αμφίσημοι ενεργοί οικογενειακοί δεσμοί, τα μικρά αεικίνητα παιδιά και οι
επιπλέουσες σε ακίνητες θάλασσες γιαγιάδες που κατοικούν τα έργα της ζωγράφου,
αρθρώνουν λέξεις και φράσεις ενός κοινού αλφαβηταρίου, διάστικτου από ανενεργές
μνήμες και ενεργές επιθυμίες.

Μέσω των έργων της, η ζωγράφος αναζητεί εκείνο
που έλειπε από τις παρελθοντικές της μετακινήσεις σε τόπους και τρόπους
ύπαρξης. Το πλεόνασμα του προσωπικού χρόνου και την αναίτια χαρά, τις γειτνιάσεις
και τις κουβέντες που χάθηκαν, τα βιώματα και τα συναισθήματα που ξεχάστηκαν,
την αβάσταχτη ελαφρότητα της νεότητας και την αναπάντεχη ανακούφιση του
γήρατος, την αειφόρα δύναμη της ελπίδας και της αγάπης.

Κι αυτή η πινακοθήκη επαναφορών, στιγμών και
εικόνων, σχεδόν πολαρόιντ, σχεδόν ψευδαίσθηση και σχεδόν αληθινή μνήμη,
αποτελεί το σπάνιο απόσταγμα μιας νέας, εφευρημένης αειθαλούς, ηλικίας.

Ίρις
Κρητικού

Μάιος 2017

Η Κατερίνα Τσεμπελή γεννήθηκε στην Αθήνα και
φοίτησε στην Α. Σ. Κ. Τ. της Αθήνας με καθηγητές τον Παναγιώτη Τέτση και τον
Νίκο Κεσσανλή.

To 2016 ολοκλήρωσε το μεταπτυχιακό Γραφικές
Τέχνες και Πολυμέσα, στο ΕΑΠ

Διδάσκει στη Μέση Εκπαίδευση Εικαστικά,
Ελεύθερο Σχέδιο και Ιστορία της Τέχνης, και επίσης Στοιχεία Ζωγραφικής και
Ιστορίας της Τέχνης εθελοντικά σε γκρουπ ενηλίκων από το 2011.

Είναι μέλος του Επιμελητηρίου Εικαστικών
Τεχνών Ελλάδας και ζει με την οικογένειά της στην Κρήτη από το 1992.

Ατομικές εκθέσεις

White
Hats, Gallery Genesis, Αθήνα 30/5 – 24/6/2017

Συνταξιδιώτες, Μεγάλο Αρσενάλι του ΚΑΜ Χανιά
27/7/ – 4/8 2013

Επιβάτες και Συνταξιδιώτες ΙΙ, Γκαλερί Χρύσα,
Κατερίνη 15/ 12 – 15 /1/ 2013

Επιβάτες και Συνταξιδιώτες, Gallery Genesis,
Αθήνα 15/ 3 – 31/ 3/ 2012

– Έχει συμμετάσχει σε διαγωνισμούς και σε
πολλές ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα, και στο εξωτερικό.