“The Rules of Chaos” art project σε συν-επιμέλεια της Λιάνας Ζωζά και του Francesco Piazza στη Cube Gallery.

Opening: Παρασκευή, 3 Ιουνίου 2022, 20.00 – 22.00 | Cube Gallery, Μιαούλη 39, Πάτρα

Η Cube Gallery, από τις 3 Ιουνίου έως και τις 2 Ιουλίου 2022, φιλοξενεί στον χώρο της, το art project με τίτλο The Rules of Chaos, σε συν-επιμέλεια της Λιάνας Ζωζά και του Francesco Piazza.

Τέσσερις σύγχρονοι εικαστικοί, ο Carlo Bonfà, η Λούλα Λεβέντη, ο Ανδρέας Νικολάου και η Vania Elettra Tam συναντιούνται σε μια ενδιαφέρουσα εικαστική συνομιλία μέσα από τις διαφορετικότητες της δουλειάς τους, που όμως λειτουργούν συνθετικά σχολιαστικά στο κοινό θέμα των κανόνων του χάους.

Ο Francesco Piazza, επιμελητής της έκθεσης, γράφει:

«Μέσα στους χώρους που προορίζονται για παιχνίδι, κυριαρχεί μια σωστή και απόλυτη τάξη. Εδώ λοιπόν είναι ένα νέο και πιο θετικό σημάδι του παιχνιδιού: δημιουργεί μια τάξη, είναι τάξη. Συνειδητοποιεί στον ατελή κόσμο και στη συγκεχυμένη ζωή μια περιορισμένη προσωρινή τελειότητα. Η τάξη που επιβάλλεται από το παιχνίδι είναι απόλυτη από το “Homo Ludens” του Johan Huizinga.

Χάος: στοιχείο καθολικής διαταραχής της ύλης ή ταραχώδους αποπροσανατολισμού και σύγχυσης.

Ένα κενό στο οποίο, σύμφωνα με την κβαντική φυσική, μπορεί να υπάρχουν διακυμάνσεις της ενέργειας που μετατρέπονται σε ύλη.

Μέσα σε αυτή την αναταραχή, μεταφορικά εννοούμε την εποχή στην οποία ζούμε, το μόνο ίσως ικανό όπλο σε θέση να αντιμετωπίσει τις ενοχλητικές και ξένες αισθήσεις που υπονομεύουν τη σταθερότητά μας, μπορεί να είναι το παιχνίδι που κάθε άτομο είναι σε θέση να χτίσει, σύμφωνα με ευέλικτους κανόνες, εναλλάσσοντας μια σημασιολογική πλοκή που διατηρείται ζωντανή με τη βοήθεια της τεχνικής, του ταλέντου και των δεξιοτήτων των παικτών.

Το παιχνίδι είναι επομένως, αυτός ο ρυθμιζόμενος χώρος που ζει από την δημιουργικότητα σχηματίζοντας σύνθετες διασυνδέσεις που δεν είναι ποτέ οι ίδιες, ποτέ δεν θεωρούνται δεδομένες.

Η δημιουργικότητα, στην πραγματικότητα, βασίζεται σε διαδικασίες μετασχηματισμού και πειραματισμού του παρελθόντος και του παρόντος με στόχο την επίτευξη αυτού που θέλουμε στο μέλλον.

Μπορούμε να λάβουμε μια διαφορετική στάση απέναντι στο παρόν μας, έχοντας τη δυνατότητα να το εξιδανικεύσουμε, να το απορρίψουμε, να το ξεχάσουμε, να το αγνοήσουμε να αντιταχθούμε.

Παραμένει λοιπόν το γεγονός ότι είναι το παρόν αυτό με το οποίο πρέπει να ασχοληθούμε, αντιμετωπίζοντάς το μέσα σε αυτό το χάος των προσκλήσεων που μας μεταδίδει ο χρόνος, μέσω των κανόνων που έχουμε επιβάλλει στους εαυτούς μας, προκειμένου να προχωρήσουμε στο επόμενο επίπεδο.

Να προχωρήσουμε προς ένα μέλλον που μας περιμένει.

Σε αυτή την έκθεση, ο Carlo Bonfà, η Λούλα Λεβέντη, ο Ανδρέας Νικολάου και η Vania Elettra Tam ανατρέπουν τη γραμμικότητα της σκέψης και εκφράζουν το επίπεδο αποδοχής του παρόντος μέσα από μια δημιουργικότητα που τολμά να ανατρέψει τους κανόνες και το κοινό συναίσθημα μέσα από γλώσσες που δεν τείνουν προς το συμβατικό και το πολιτικά ορθό.

Τέσσερις ετερογενείς και συμπληρωματικές γλώσσες που παράγουν ένα μικρόκοσμο μέσα στον οποίο η καθημερινή ζωή περιγράφεται χωρίς φίλτρα και χωρίς υποκρισία αναζητώντας στην ειρωνεία, στο παράδοξο και στο ελεύθερο παιχνίδι της ψυχής, τα εργαλεία, με τα οποία θα συνθέσει, με μια συγκεκριμένη σειρά, το μπερδεμένο χάος των πραγμάτων και των συνθηκών της ζωής..».

Η Λιάνα Ζωζά, επιμελήτρια της έκθεσης γράφει:

«Η Θεωρία του Χάους, αποτελεί μία από τις πιο διάσημες θεωρίες στον επιστημονικό κόσμο, μιας και περικλείει την γοητεία της λειτουργίας του σύμπαντος μέσα από απρόβλεπτες πορείες γεγονότων.

Η έννοια του χάους δεν θα μπορούσε σίγουρα να έχει καλύτερη περιγραφή από αυτή του Edward Lorenz, στο Φαινόμενο της Πεταλούδας, όπου μια πεταλούδα χτυπά τα φτερά της στην Κίνα και προκαλεί απρόβλεπτες αλλαγές στον καιρό της Νέας Υόρκης, λίγες ημέρες μετά.

Το παρόν φαίνεται να καθορίζει το μέλλον, αλλά η προσέγγιση του παρόντος δεν προσδιορίζει κατά προσέγγιση το μέλλον. Ακόμη, όμως και στην θεωρία του χάους, υπάρχουν κανόνες κάτω από τους οποίους λειτουργούν τα συστήματα που είναι αλληλένδετα μεταξύ τους.

Τα τελευταία χρόνια, ειδικά από την αρχή της παγκόσμιας πανδημίας, είναι ορατό το πόσο μπορεί να επηρεασθούν όλοι οι τομείς μιας καθημερινότητας, φαινομενικά τακτοποιημένης και λειτουργικής, όπου τα πάντα αλληλοεπιδρούν και αλληλεξαρτώνται.

Πόσο μάλλον η τέχνη και ο κόσμος της, που σύμφωνα με τους ειδικούς του χώρου είναι η πρώτη που επηρεάζεται και η τελευταία που ανακάμπτει. Απαιτεί λοιπόν η επιβίωση της τέχνης, έναν συμβιβασμό των καλλιτεχνών σύμφωνα με τους παγκόσμιους κανόνες του παιχνιδιού?

Στην πραγματικότητα, οι άνθρωποι έχουμε την τάση να αποφεύγουμε το χάος και τις καταστάσεις που αυτό δημιουργεί, σε αντίθεση με τη φύση που το χρησιμοποιεί για δημιουργήσει καινούρια συστήματα που θα οδηγήσουν στην ισορροπία.

Η τέχνη μέχρι τώρα, στην πορεία των αιώνων, φαίνεται όχι μόνο να επιβιώνει, αλλά και να παράγει σημαντικά έργα που σηματοδοτούν περιόδους, στις οποίες γίνονται μεγάλες ανατροπές.

Στο art project The Rules of Chaos οι τέσσερις εικαστικοί που συμμετέχουν προσεγγίζουν με τον δικό τους προσωπικό τρόπο ο καθένας, το Χάος, τους κανόνες του ή ακόμη και την μη ύπαρξη τους δημιουργώντας τους συστήματα ισορροπίας μέσα από τα έργα τους.

Παραφράζοντας ελάχιστα, τα λεγόμενα του Balthus, ‘’Art (instead of Painting) is the passage from the chaos of the emotions to the order of the possible.’’.