Η THE ΤΕΛΟΣ SOCIETY παρουσιάζει τη δράση «Σμιλεύοντας το Αρνητικό | Carving the Negative» στη χώρα της Τήνου

«Σμιλεύοντας το Αρνητικό | Carving the Negative»

Ημερομηνίες: 27 – 29 Aυγούστου, 2021

Ώρες εργαστηρίου στην Τήνο: 10:00 – 13:00 Ερμηνεία κειμένων, και το απόγευμα υλοποίηση εφήμερων έργων

Επιμελητές εργαστηρίων: Σωτήριος Μπαχτσετζής, Χρυσούλα Λιώνη, και Δημήτριος Σπύρου

Εικαστικά κείμενα: Γιώργος Μαραζιώτης, Σοφία Ντώνα, Eliana Otta, Μαρία Παπαδημητρίου, Ηλίας Παπαηλιάκης, και Πάνος Σκλαβενίτης

Συμμετέχοντες: Έφηβοι και ενήλικες της Τήνου, Λέσβου και Εύβοιας.

Συνεργαζόμενοι φορείς: ΚΟΙΝΩΝΩ, The Tinos Gathering, Τήνος, Κυκλάδες | K-Gold Temporary Gallery, Λέσβος, Βόρειο Αιγαίο | Tidal Culture Lab, Χαλκίδα, Εύβοια

«Σμιλεύοντας το Αρνητικό | Carving the Negative» είναι μια διαδραστική και συνεργατική δράση της ΤΗΕ ΤΕΛΟΣ SOCIETY. Έξι εικαστικοί έχουν προσκληθεί να συμμετάσχουν σε αυτή από τους επιμελητές, Σωτήριο Μπαχτσετζή, Χρυσούλα Λιώνη και Δημήτρη Σπύρου.

Γενναιόδωρα οι παρακάτω καλλιτέχνες: Γιώργος Μαραζιώτης, Σοφία Ντώνα, Eliana Otta, Mαρία Παπαδημητρίου, Ηλίας Παπαηλιάκης, και Πάνος Σκλαβενίτης παραχωρούν και μοιράζονται προσωρινά τα πνευματικά δικαιώματα έξι πρωτότυπων περιεκτικών “εικαστικών” κειμένων με σκοπό την ερμηνεία αυτών στο πλαίσιο τριήμερων εργαστηρίων αρχικά στη Τήνο, και στη συνέχεια στη Λέσβο και Εύβοια.

Οι συμμετέχοντες των εργαστηρίων των παραπάνω τοπικών κοινωνιών συλλογικά θα υλοποιήσουν εφήμερα έργα έχοντας ως έναυσμα τα κείμενα των εικαστικών. Η πειραματική αυτή άσκηση θα πραγματοποιηθεί συνολικά τρεις φορές. Τα έργα που θα προκύψουν στο πλαίσιο των εργαστηρίων θα παρουσιαστούν στο κατάλογο της δράσης, στην ιστοσελίδα της TTS και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης των συνεργατών μας όταν ολοκληρωθούν και τα τρία σκέλη του προγράμματος.

Με την οικονομική υποστήριξη και την αιγίδα του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΝΤΩΝ

ΕΠΙΜΕΛΗΤΗΣ

Ο Σωτήριος Μπαχτσετζής είναι επιμελητής, συγγραφέας και εκπαιδευτικός με έδρα την Αθήνα, Ελλάδα. Είναι Επίκουρος Καθηγητής Ιστορίας της Μοντέρνας και Σύγχρονης Τέχνης στο Deree – Αμερικάνικο Κολέγιο της Ελλάδας (GR). Είναι επίσης Επισκέπτης Καθηγητής στο Πρόγραμμα Ευρωπαϊκού Πολιτισμού, στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο της Πάτρας (GR), και στο Διεθνές Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα Μουσειολογίας του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (GR). Είναι ερευνητής Fulbright (2009) στο Πανεπιστήμιο Columbia της Νέας Υόρκης και έχει επιμεληθεί εκθέσεις όπως τις Homemade Exotica στο Βερολίνο (2019), Roaming Images στη 3η Μπιενάλε Θεσσαλονίκης (2011), Open Plan στη 13η Art Athina (2007) και Women Only (2008). Έχει πλείστες επιστημονικές δημοσιεύσεις σε επιστημονικούς τόμους όπως τους Semiotics and Visual Communication III: Cultures of Branding (2019), Meta- and Inter-Images in Contemporary Visual Art and Culture (2013), και Inaesthetics (2012), καθώς και σε διεθνή περιοδικά θεωρίας της τέχνης όπως το E-flux και το Afterimage. Τα ερευνητικά ενδιαφέροντά του περιλαμβάνουν την τέχνη της εγκατάστασης, τη θεωρία της επιμέλειας, την τέχνη της κοινωνικής εμπλοκής, τη θεωρία της εικόνας, τον μεταβιομηχανικό σχεδιασμό, τη φαινομενολογία των μέσων και τις θεωρίες μετα-ανθρωπισμού.

ΕΙΚΑΣΤΙΚΟΙ

Ο Γιώργος Μαραζιώτης (γεν. 1984, Αθήνα, Ελλάδα) είναι εικαστικός και επιμελητής με βάση την Αμβέρσα, Βέλγιο. Ο Μαραζιώτης είναι κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου όπως Εικαστικές Τέχνες (Γλυπτική) από τη Βασιλική Ακαδημία της Αμβέρσας (BE) ενώ επιπλέον έχει σπουδάσει Τεχνικές Εκτύπωσης (Μεταξοτυπία) στη Σχολή Εικαστικών Τεχνών της Νέας Υόρκης (NY). Χρησιμοποιώντας μέσα όπως γλυπτική, εγκαταστάσεις, εκτυπώσεις και δημοσιεύσεις, συχνά εργάζεται σε θεματικές σειρές. Η διεπιστημονική του πρακτική επικεντρώνεται σε εννοιολογικές διαδικασίες που μεταφράζουν μια οπτική γλώσσα σε μια άλλη χρησιμοποιώντας πρακτικές όπως το διάλογο, τις προφορικές ιστορίες αλλά και κοινά υλικά των πλαστικών τεχνών. Παρεμβαίνει γλυπτικά στο δημόσιο χώρο και αναπτύσσει συμμετοχικές διαδικασίες στο πλαίσιο των οποίων οι θεατές συμμετέχουν ενεργά και καλούνται να σκεφτούν σωματικά. Τα έργα του αναπτύσσουν συχνά μια αισθητηριακή αφήγηση, διερευνούν τρόπους με τους οποίους τα σώματά μας σχετίζονται με το περιβάλλον τους, και προσπαθούν να συνυπάρξουν ανάμεσα σε ισχυρές αντιθετικές έννοιες. Ο Μαραζιώτης είναι μέλος της συμμετοχικής καλλιτεχνικής ομάδας November και επίσης επιμελητής του AthenSYN. Έργα του έχουν εκτεθεί σε ομαδικές και ατομικές εκθέσεις διεθνώς, σε χώρους όπως στο Base-Alpha Gallery στην Αμβέρσα, στην 7η Μπιενάλε Θεσσαλονίκης, στο Μουσείο Tinguely στη Βασιλεία και το Matadero στη Μαδρίτη. Έχει λάβει επιχορήγηση καλλιτεχνικής έρευνας από το Υπουργείο Πολιτισμού (2021) και την υποτροφία νέων καλλιτεχνών ARTWORKS από το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (2020).

Η Σοφία Ντώνα (γεν. 1981, Αθήνα, Ελλάδα) είναι εικαστικός και αρχιτέκτονας. Έργα της έχουν εκτεθεί σε μουσεία και εκθεσιακούς χώρους όπως το Δημοτικό Ινστιτούτο Τέχνης και Πολιτισμού στην Τιχουάνα (2019), το ίδρυμα Neue Gesellschaft für Bildende Kunst (nGbK) στο Βερολίνο (2017), το Ίδρυμα Sandretto Re Rebaudengo στο Τορίνο (2016) και το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης στην Αθήνα (2013). Έχει επιπλέον πραγματοποιήσει την έκθεση «Macho Sounds/Gender Noise» (2020) στο μουσείο Staatsgalerie της Στουτγκάρδης σε συνεργασία με τη Δάφνη Δραγώνα όπως επίσης και την ατομική έκθεση «Voyageurs»(2019) στον εκθεσιακό χώρο Kunstpavillon στο Ίνσμπρουκ καθώς και την επιτόπια ηχητική εγκατάσταση «Applaus» στο Σιδηροδρομικό Σταθμό του Μονάχου, στο πλαίσιο του προγράμματος «Τέχνη στον δημόσιο χώρο» της πόλης του Μονάχου. Έχει συνεπιμεληθεί το κουήρ φεμινιστικό φεστιβάλ «Αφροδίτη*» (Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου 2018, 2019) στην Αθήνα, όπως επίσης και τα εικαστικά εγχειρήματα «Enjoy Y(our) State of Emergency» στο ίδρυμα NGbK στο Βερολίνο (2014), και τα «New BabylonRevisited» (2014) και «On Board» (2013) στο Ινστιτούτο Γκαίτε στην Αθήνα. Ως μέλος της ομάδας Errands έχει συμμετάσχει σε εκθέσεις με έργα όπως το «Epicurean Garden» στην έκθεση για την ανάδειξη της Ματέρα ως Πολιτιστικής Πρωτεύουσας (2019), το «Summer Ladders» στην 1η Μπιενάλε Design της Κωνσταντινούπολης (2012) και το «Transporting Utopia» στην 2η Μπιενάλε της Αθήνας (2009). Η Ντώνα έχει λάβει το βραβείο αρχιτεκτονικής της πόλης του Μονάχου, Förderpreis der Landeschauptstadt München (2018) και την υποτροφία Fulbright για Έλληνες καλλιτέχνες (2015).

Η Eliana Otta Vildoso (γεν. 1981, Λίμα, Περού) έχει πτυχίο Καλών Τεχνών και μεταπτυχιακό στις Πολιτιστικές Σπουδές από το Universidad Católica del Perú (PE). Είναι συνιδρύτρια του καλλιτεχνικού χώρου Bisagra και συντονίστρια της επιμελητικής ομάδας για τη μόνιμη έκθεση του Lugar de la Memoria, la Tolerancia y la Inclusión Social, στη Λίμα. Ως καλλιτέχνης εκπροσωπείται από την γκαλερί Galeriá 80m2 Livia Benavides, του Περού. Έχει διδάξει στη Σχολή Τέχνης του PUCP, Corriente Alterna και Escuela Nacional de Bellas Artes και είναι υποψήφια για το Phd in Practice στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της Βιέννης με το έργο της Lost & Shared: A laboratory for collective mourning, towards affective and transformative politics («Ένα εργαστήρι συλλογικού πένθους, προς μια συναισθηματική και μετασχηματιστική πολιτική), το οποίο την απασχολεί από το 2018. http://www.eliana-otta.com | http://www.bisagra.org

Η Μαρία Παπαδημητρίου ζει μεταξύ Βόλου και Αθήνας. Είναι εικαστικός καλλιτέχνης και καθηγήτρια Εικαστικών Τεχνών στην Πολυτεχνική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών. Σπούδασε στην École Nationale Supérieure des Beaux-Arts (ENSBA), Ζωγραφική και Καλλιτεχνική Εκπαίδευση. Αποφοίτησε το 1986 με διάκριση. Είναι γνωστή ως καλλιτέχνης για την ικανότητά της να ενεργοποιεί συνεργασίες και συλλογικές δραστηριότητες που συνδέουν άμεσα την τέχνη με την κοινωνία. Το έργο της είναι διαδραστικό, ποικιλόμορφο με κοινωνικοπολιτικές αναφορές και κύριο άξονα τον τόπο και τον άνθρωπο. Το 1998 ίδρυσε το Προσωρινό Αυτόνομο Μουσείο για Όλους «Temporary Autonomous Museum for All» (T.A.M.A.) το οποίο δραστηριοποιείται σε θέματα Πολιτισμού, Εκπαίδευσης και Περιβάλλοντος και το 2012 τη νέα του πλατφόρμα Souzy Tros στον Ελαιώνα της Αθήνας και το 2020 το Institute of Post-Epikourean Garden . Εκθέτει διεθνώς από τη δεκαετία του ’90 σε διεθνείς Μπιενάλε και σε μουσεία ανά τον κόσμο. Tο 2015 εκπροσώπησε την Ελλάδα στην 56η Μπιενάλε της Βενετίας με το έργο της “Agrimiká. Why Look at Animals?” Το 2017 σε συνεργασία με τον Αμερικάνο καλλιτέχνη Rick Lowe ίδρυσαν τον κοινωνικό χώρο Victoria Square Project, ένα χώρο πολιτισμού για την γειτονιά της πλατείας Βικτωρίας, ένα χώρο κατά των διακρίσεων. Το 2003 κέρδισε το βραβείο ΔΕΣΤΕ για τη σύγχρονη ελληνική τέχνη και το 2016 της απονεμήθηκε από την Κυβέρνηση της Γαλλικής Δημοκρατίας το παράσημο του «Αξιωματικού του Τάγματος του Φοίνικα για τους Ακαδημαϊκούς”. Το έργο της Παπαδημητρίου έχει παρουσιαστεί διεθνώς σε ιδιωτικούς και δημόσιους οργανισμούς και μουσεία όπως Torre Matta , Otranto , (2021) Benaki Museum, Athens (2021) Biennale Val Gardenia, Ortisei, Italy (2020), Mario Merz foundation, Torino (2019) and (2020), Cycladic Museum, Athens ( 2017), Onassis foundation New York, (2016), 56th Venice Biennial, Italy (2015), DESTE foundation, Greece (2014), Museum of Contemporary Art, Marseille, France (2012), Louisiana Museum of Modern Art, Denmark (2011), Royal Academy of Arts, London (2010-11), The Haifa Mediterranean Biennale, Israel (2010), 10th Lyon Biennial, France, Kunsthaus Graz, Austria.(2009), 7th Gwangju Biennale, Gwangju, Korea (2007). 1st Thessaloniki Biennale of Contemporary Art (2007). 1st Bienal de Arquitectura Arte Paisaje de Canarias (2006-7). Pavilion of Contemporary Art, Milan (2006), Bâtiment d’Art Contemporain, Geneva (2007). EPO Munich (2006). MM Projects Rincon, Puerto Rico (2004). Olivetti Foundation, Rome (2004). Museo Reina Sofia, Madrid (2004). Manifesta04, Frankfurt (2003), 25th Sao Paulo Biennial (2002).

O Ηλίας Παπαηλιάκης (γεν. 1970, Κρήτη, Ελλάδα) είναι εικαστικός με έδρα του την Αθήνα, Ελλάδα. Σπούδασε ζωγραφική στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας (1996) και στη συνέχεια παρουσίασε το έργο του σε περισσότερες από 25 ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Εκπροσώπησε την Ελλάδα στην 49η Μπιενάλε της Βενετίας (2001), ενώ άλλες σημαντικές συμμετοχές του ήταν στην documenta 14 στο Fridericianum της Κάσελ, Γερμανία καθώς και στη Μπιενάλε της Αθήνας (2018). Το έργο του έχει παρουσιαστεί σε αναδρομικές εκθέσεις από το Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης (2001), όπου εκτέθηκε η δουλειά της περιόδου 1998-2001, και από το το Ίδρυμα Ελληνικού Πολιτισμού, παράρτημα Βερολίνου (2009), με έργα που ανήκουν σε γερμανικές συλλογές από την περίοδο 2005-2009. Ο Παπαηλιάκης έχει λάβει το 1^ο βραβείο του Ιδρύματος Γιάννη και Ζωής Σπυροπούλου (1998) και έχει επιλεχθεί ως υποψήφιος για το βραβείο ΔΕΣΤΕ (2013). Έχει επίσης εργαστεί ως εντεταλμένος διδάσκων στο τμήμα Αρχιτεκτονικής του Πανεπιστημίου Πατρών (GR) από το 2009 έως το 2019.

Ο Πάνος Σκλαβενίτης είναι εικαστικός καλλιτέχνης με έδρα του την Αθήνα. Έχει συμμετάσχει σε διοργανώσεις όπως οι AB4 AGORA – 4η Μπιενάλε της Αθήνας (2013), Month of Performance Art-Berlin (2014), Athens Biennale: ANTI- (2018), ACTOPOLIS | The Art of Action, Kultursymposium Weimar (2019). Το έργο του έχει επίσης παρουσιαστεί σε ατομικές εκθέσεις, όπως οι “THE MIRACLE OF THE BLACK LEG” στο Zabriskie Point-espace d’art contemporain, στη Γενεύη και “It’s me!” στη Στοά 42 στην Αθήνα. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος του έργου «Φωνές», υπό τον συντονισμό της Ελπίδας Ρίκου (2011), της Προσωρινής Ακαδημίας Τεχνών υπό την επιμέλεια της Ελπίδας Καραμπά (2014) και της καλλιτεχνικής κολλεκτίβας Most Mechanics Are Crooks. Πρόσφατα, ο Σκλαβενίτης ίδρυσε την καλλιτεχνική ομάδα Sinodi Papu (2021).