21 Νοεμβρίου 2024

“Stirring the Vitiated Air” : Ομαδική έκθεση των Bjargey Ólafsdóttir, Yelena Zhelezov, Wang Su στη Snehta.

Επιμέλεια: Γαληνή Λαζάνη
 



{…} the ceiling fan stirred, without
freshening it, the vitiated air,
sending back upon them {…} their own stale
breath and odors {…}
{…} ο
ανεμιστήρας στο ταβάνι ανακάτευε -χωρίς όμως να τον ανανεώνει- τον βαλτωμένο
αέρα,
στέλνοντας ξανά
καταπάνω τους {…} τις ίδιες τις δικές τους μπαγιάτικες ανάσες και οσμές {…}
William Faulkner, “Άνυδρος Σεπτέμβρης”, 1931
Ο βαλτωμένος αέρας ως μεταφορά μιας βαλτωμένης κοινωνίας, μίας κοινωνίας
κλειστής, προσκολλημένης στις εγκαθιδρυμένες πεποιθήσεις της, που δεν είναι
πρόθυμη να δεχτεί τίποτα το καινούριο. Μυθοπλασία μεν, πραγματικότητα δε, μέχρι
και σήμερα.
Η κινητικότητα των ιδεών -δηλαδή στην πραγματικότητα των φορέων τους, των
ανθρώπων- είναι μήπως τότε έστω ένα από τα βήματα προς τη λύση του θεμελιώδους
αυτού προβλήματος; Όσον αφορά τους απασχολούμενους στον χώρο του πολιτισμού
ποιοι είναι οι λόγοι και ποια τα οφέλη που αποκομίζουν ως προς την παραγωγική
διαδικασία και το δημιουργικό αποτέλεσμα; Η ανάγκη της ενημέρωσης, η πιθανότητα
μίας “διεθνούς”, χωρίς σύνορα, καριέρας, η πρόσβαση σε ξένες αγορές, οι
καινούριες συνεργασίες, το ευρύτερο κοινό, δεν είναι σίγουρα τα μοναδικά
κίνητρα για να κινηθεί κανείς πέρα από την εγχώρια δράση. 
Τα οφέλη που μπορεί κάποιος να αποκτήσει απλώς και μόνο από την
συναναστροφή με διαφορετικές κοινωνίες γίνονται εμφανή πρώτα από όλα στην προσωπικότητα
του. Η κινητικότητα των ανθρώπων προάγει την κατανόηση της ανθρώπινης
ιδιοσυγκρασίας, της διαφορετικότητας κάθε ανθρώπινης ύπαρξης, του ίδιου μας του
εαυτού. Μας απελευθερώνει από τις κοινωνικές νόρμες και εξομαλύνει τους τρόπους
αλληλεπίδρασής μεταξύ μας. Όταν πρόκειται για εικαστικούς, οι αλλαγές αυτές δεν
μπορεί παρά να γίνουν αντιληπτές και στο έργο τους.
Σε μία εποχή όπου η καλλιτεχνική παραγωγή έχει φτάσει σε πολύ υψηλούς
αριθμούς, η μοναδικότητα ενός έργου τέχνης είναι αναγκαία. Η ειλικρινής έκφραση
της προσωπικότητας ενός εικαστικού στο έργο του, η έμπνευση μέσω νέων
ερεθισμάτων και το πραγματικό ενδιαφέρον για τα -παγκόσμια πλέον- κοινά είναι
ίσως ο συνδυασμός που μπορεί να προσφέρει την πιθανότητα της δημιουργίας ενός
από εκείνα τα έργα τέχνης που τις στιγμές της θέασή τους σε κάνουν να νιώθεις
ευτυχισμένος.
Οι τρεις εικαστικοί που παρουσιάζουν το έργο τους στην παρούσα έκθεση
κουβαλούν μέσα τους την δική τους προσωπικότητα, που αποτυπώνεται και στο έργο
τους. Από την πρώτη στιγμή όμως της, έστω και σύντομης, ένταξής τους στην ελληνική
καθημερινότητα, αφομοιώνουν στην έρευνά τους στοιχεία που προσλαμβάνουν από την
τοπική κοινωνία και ιστορία, χωρίς αυτό να αποτελεί απαραίτητα μία συνειδητή
τους επιλογή, αλλά περισσότερο μία αυθόρμητη αντίδραση στα νέα ερεθίσματα.
Για την Su Wang είναι
το φως και το μεσογειακό τοπίο, τα οποία αλλάζουν εντελώς την θεματική της και
τον τρόπο χρήσης του χρώματος στην ζωγραφικής της.  Για την
Yelena Zhelezov είναι το αρχαίο ελληνικό δράμα, στις τεχνικές του οποίου βρίσκει
παραλληλία με τον τρόπο που οι άνθρωποι κατασκευάζουν την πλασματική εικόνα του
εαυτού τους που προβάλουν στην κοινωνία. Για την
Bjargey Ólafsdóttir είναι τα στοιχεία που συνθέτουν την καθημερινότητα ενός λαού, που μπορεί
να έχουν εμφανείς διαφορές, κρύβουν όμως μία κοινή καταβολή.








Snehta, Ι.Δροσοπούλου 47, Κυψέλη
Εγκαίνια: 29
Νοεμβρίου
20.00-23.00
Διάρκεια: 29
Νοεμβρίου- 3 Δεκεμβρίου
 
Ώρες λειτουργίας: 17.00-20.00/ Σάββατο και Κυριακή
12.00-16.00

“Stirring
the Vitiated Air” 


Bjargey Ólafsdóttir, Yelena Zhelezov, Wang Su.


Curated by
Galini Lazani
Opening: 29 November, 20.00-23.00
Duration: 29 November – 3 December
Opening hours: 17.00-20.00/ Sat-Sun 12.00-16.00
{…}
the ceiling fan stirred, without freshening it, the vitiated air,
sending
back upon them {…} their own stale breath and odors {…}
William
Faulkner, “Dry September”, 1931
Vitiated
air as a metaphor for a stagnant society, narrow-minded, clinging to its
established convictions and unwilling to allow in anything new. It may be
fiction, but at the same time quite real, up until now.
Could
it be that the mobility of ideas -thus of the people-, is at least one of the
steps towards the solution of this fundamental problem? Regarding cultural
professionals, what are the reasons for them to commute and the profits in
relation to the production process and the creative output? The need for
knowledge, the possibility of an “international” career, an access to foreign
markets, new collaborations and a wider audience are certainly not the sole
motives for artists to reach beyond their local environment.
The
benefits that one may gain simply by associating with various societies are
evident first and foremost in one’s personality. The mobility of people
promotes an understanding of human nature, of the great diversity of human
beings and of our own personalities. It liberates us from social norms and
smoothes out the ways we interact with each other. When it comes to artists, it
is inevitable that these changes manifest themselves in their work as well.
In
a time when artistic production has significantly increased, the uniqueness of
a work of art is essential. An honest manifestation of an artist’s personality
into their work, inspiration through newfound stimuli and a genuine concern
about public matters in an international level, are perhaps the elements that
could create the possibility for one of those artworks which make you happy
when you happen to be in their presence.
The
three artists participating in the exhibition carry their own personality
traits, which are also reflected in their work. Nevertheless, from the very
first moment of their interaction -however brief- with the Greek reality, they
integrate into their research elements of the local society and history. It’s a
process which is not necessarily deliberate, but rather a spontaneous reaction
to new stimuli.
For
Su Wang it is the light and the mediterranean landscape that completely change
her subject area and the way she uses colour in her paintings. For Yelena
Zhelezov it is the techniques of the ancient Greek drama, which she parallels
with the methods people use to construct their fictitious self-images and
project them into society. For Bjargey Ólafsdóttir it is the elements that
constitute the daily life of people, which may have apparent differences, but
share a common origin.






Snehta

I Drosopoulou 47 Kypseli