27 Δεκεμβρίου 2024

Γιώργος Παπαδάτος “Stages for Minor Actions”


Εγκαίνια: Παρασκευή 21 Φεβρουαρίου
8-10μ.μ.

21 Φεβρουαρίου
– 21 Μαρτίου

Ο Γιώργος Παπαδάτος στα πλαίσια του Potential Project παρουσιάζει την εγκατάσταση Stages for Minor Actions.
Κανείς
δεν έχει ζήσει ποτέ στο παρελθόν. Κανείς δε θα ζήσει ποτέ στο μέλλον. Το παρόν
είναι η μορφή όλης της ζωής.
Με
αυτό τον αφορισμό συνοψίζει ο Α60 στο Alphaville του Jean-Luc Godard την
κυριαρχία της ολοκληρωτικής εξουσίας μέσω της αποϊστορικοποίησης, της απώλειας
της δυνατότητας οργάνωσης του παρελθόντος και του μέλλοντος.
Είναι
ο τρόπος με τον οποίο
εδραιώνεται η επιβολή
και ηγεμονία στη στέρεη κατά τον
Baumann νεωτερικότητα.
Η
στέρεη νεωτερικότητα δεν εμπεριέχει
την ενδεχομενικότητα, οραματίζεται μόνο τελικές λύσεις. Στην περίπτωση του
Alphaville η τελική λύση είναι βέβαια θετική με τον θρίαμβο
της ποίησης.
Στην
ρευστή νεωτερικότητα αντίθετα, το
παρόν είναι ένα μεσοδιάστημα και ο καθορισμός των σχέσεων εξουσίας μ
ία διαρκής διαπραγμάτευση, μία διαρκής αποτυχία και ταυτόχρονα
διαρκής επιδίωξη. Με αυτή την αφετηρία η εγκατάσταση διαπραγματεύεται την
έννοια του χωρικού-χρονικού μεσοδιαστήματος.
Το
Stages for
minor actions είναι ένα πρόσφατο
“κεφάλαιο” του εν-εξελίξει πρότζεκτ Σημειώσεις
για ένα μεταβατικό μνημείο
(2012- ) που ξεκίνησε με μια συνεργασία με τους
Société Réaliste. Ο
βασικός του νοηματικός άξονας διερευνά τα συστατικά που συνθέτουν την έννοια
ενός μνημείου ως δήλωση εξουσίας. Επιδιώκει την ελαχιστοποίηση και υπονόμευση
τους,
εστιάζοντας
στην οξύμωρη σχέση των εννοιών μετάβαση-μνημείο.
Χωρικά υλοποιείται μέσω site specific
εγκαταστάσεων που αποτελούνται από θραύσματα, τυχαία ευρήματα, φωτογραφίες και
κείμενα που οργανώνονται σε ευέλικτες και ασταθείς δομές που λειτουργούν
αρθρωτά. Σε κάθε νέα συναρμογή τους ανασυντίθεται αποσπασματικά και η μνήμη της
προηγούμενης, σχολιάζοντας έτσι την ιστορία σαν μια διαρκή κατασκευή.

Σε αυτή την εκδοχή του πρότζεκτ τα «μεταβατικά μνημεία» είναι σκηνές (
stages), χρησιμοποιώντας τη
διττή σημασία της λέξης στα αγγλικά (πλατφόρμα επιτέλεσης) και (επεισόδιο-
στάδιο μιας διαδικασίας). 
Συνοδεύονται
από οπτικές οδηγίες που έχουν το ρόλο ατελών, υπαινικτικών
scores, σεναρίων για ενδεχόμενη
(ή μη) δράση.
Η  τελική μορφή των
εγκαταστάσεων είναι λοιπόν υπό διαπραγμάτευση μέχρι την τελική θέαση τους αλλά
και στη διάρκεια της έκθεσης,
σε μια απόπειρα να διερευνήσουν τον ενδιάμεσο χώρο, το χώρο της μετάβασης που ανοίγει η
σύγκρουση, και ο οποίος συνιστά ο ίδιος ένα μνημείο του εαυτού του σε διαρκές
γίγνεσθαι.
Το Potential
Project είναι ένα έργο σε εξέλιξη με κεντρικό πυρήνα ένα τραπέζι συζητήσεων
αποτελούμενο από μια επιλεγμένη ομάδα καλλιτεχνών, αρχιτεκτόνων και θεωρητικών.
Giorgos Papadatos 

Stages for Minor Actions”
Opening: Friday 21st of February, 8-10pm

21st of February – 21st of March

Giorgos Papadatos, in the framework of Potential Project, presents the
installation Stages for Minor Actions.
No-one has ever lived in the past. No-one will ever
live in the future. The present is the form of all life.
With this aphorism, the A60 in Jean-Luc Godard’s
Alphaville epitomizes the supremacy of totalitarian power that occurs through
dehistoricization, through the collective loss of the ability to organize the
past and the future, through the rupture of being as a historical continuity
and a future possibility.
This is how the rule and hegemony are established, in solid modernity, as introduced by Bauman.
Solid
modernity

excludes potentiality, it envisions only final solutions. Of course in the case
of Alphaville the final solution is positive with the triumph of poetry.
In liquid
modernity
, on the contrary, the present is an intermediate, the shaping of
power relations happens through a constant negotiation; it is a constant
failure and at the same time a constant pursuit. With this as a starting point,
the installation negotiates the concept of the intermediate time-space.
Stages for minor actions is a recent “chapter” of an ongoing project Notes on a Transitional Monument (2012-)
launched with a collaboration with Société Réaliste. Its basic conceptual axis
explores the constituents of the concept of a monument as a statement of power.
It seeks to minimize and undermine them by focusing on the paradoxical
relationship of the terms transition-monument.
It is spatially materialized through site-specific
installations consisting of fragments, random finds, photographs and texts
organized in flexible and unstable modular structures. In each new assemblage
of them, the memory of the former is partially reconstructed, as a comment on
history, as a continuous construction.
In this version of the project, the “transitional
monuments” are stages using the dual meaning of the word in English,
(performative platform) and (step of a process). They are accompanied by visual
instructions that have the role of incomplete, allusive scores, scripts for
possible (or not) action.
The final form of the installations is therefore under
negotiation until their final viewing, but also during the exhibition, in an
attempt to explore the intermediate space, the transition space that the
conflict opens up, which itself constitutes a monument in and of itself that is
constantly in
the process
of becoming.
Potential Project is a work in progress, focused
around discussion meetings, comprised of a selected group of artists,
architects and theoreticians.