Ο Δημήτρης Χαλάτσης και ο Νίκος Βελιώτης στα πλαίσια του Potential Project παρουσιάζουν την έκθεση “Κόκκαλα”.
23 Γενάρη – 15 Φλεβάρη 2020
«Ο στρατάρχης Sir Alan F. Brooke, αρχηγός του Αυτοκρατορικού Επιτελείου και ο Churchill δειπνούσαν μαζί στη Βόρεια Αφρική στη διάρκεια του
δευτέρου παγκόσμιου πολέμου, η μέρα ήταν ζεστή και παντού είχε μύγες. Ο Churchill σκότωσε όσες μπορούσε, όπως θα ‘κανε καθένας στη θέση
του. Τότε όμως έκανε κάτι περίεργο. Όταν κόντευαν να τελειώσουν το φαγητό τους,
μάζεψε όλες τις ψόφιες μύγες και τις αράδιασε στη σειρά πάνω στο
τραπεζομάντηλο, σαν αριστοκράτης κυνηγός που βάζει τους άντρες του ν’
αραδιάσουν το κυνήγι για να το καμαρώσει» ( Viscount Alanbrooke, 1957 ).
δευτέρου παγκόσμιου πολέμου, η μέρα ήταν ζεστή και παντού είχε μύγες. Ο Churchill σκότωσε όσες μπορούσε, όπως θα ‘κανε καθένας στη θέση
του. Τότε όμως έκανε κάτι περίεργο. Όταν κόντευαν να τελειώσουν το φαγητό τους,
μάζεψε όλες τις ψόφιες μύγες και τις αράδιασε στη σειρά πάνω στο
τραπεζομάντηλο, σαν αριστοκράτης κυνηγός που βάζει τους άντρες του ν’
αραδιάσουν το κυνήγι για να το καμαρώσει» ( Viscount Alanbrooke, 1957 ).
Ο κόσμος ( ο
καπιταλιστικός κόσμος ) ως αρχείο και μηχανισμός κατασκευής του υποκειμένου,
που στρέφεται ενάντια στον εαυτό του ενεργοποιώντας μια ενόρμηση θανάτου
εκδηλώνοντας το άλγος και τη λήθη. Η «παραδοξότητα» της ζωής ως μια απέραντη
χρονική ρηχότητα. Το κάθε απόσταγμα της ζωής μετατρέπεται ταχύτατα, την ίδια
στιγμή δηλαδή, σε αρχείο και σε μια
μνήμη – λήθη. Το παρόν και το μέλλον μέσα στην κοινωνία της εργασίας και του
εμπορεύματος, έχουν ήδη αρχειοθετηθεί εκμηδενίζοντας το Χρόνο.
καπιταλιστικός κόσμος ) ως αρχείο και μηχανισμός κατασκευής του υποκειμένου,
που στρέφεται ενάντια στον εαυτό του ενεργοποιώντας μια ενόρμηση θανάτου
εκδηλώνοντας το άλγος και τη λήθη. Η «παραδοξότητα» της ζωής ως μια απέραντη
χρονική ρηχότητα. Το κάθε απόσταγμα της ζωής μετατρέπεται ταχύτατα, την ίδια
στιγμή δηλαδή, σε αρχείο και σε μια
μνήμη – λήθη. Το παρόν και το μέλλον μέσα στην κοινωνία της εργασίας και του
εμπορεύματος, έχουν ήδη αρχειοθετηθεί εκμηδενίζοντας το Χρόνο.
Το μόνο που απομένει είναι το αρχείο. Όλα έχουν την τάση
να προσπαθούν να συμπεριληφθούν και να γίνουν αρχείο, ένα οποιοδήποτε αρχείο,
δεν έχει σημασία. Δεν νοείται τίποτα εκτός αρχείου, ότι μένει εκτός, είτε
«πεθαίνει» είτε είναι ήδη νεκρό. Το ζήτημα είναι ότι και όλα όσα «σώζει» το
αρχείο σαν μια «νέα» κιβωτός του Νώε, έπειτα από ελάχιστο χρόνο πέφτουν σε
λήθη. Η αμφιθυμία του αρχείου διαρκεί ελάχιστα και το πρόσωπο του Ιανού που
κυριαρχεί είναι αυτού του τέλους και του σκοταδιού.
να προσπαθούν να συμπεριληφθούν και να γίνουν αρχείο, ένα οποιοδήποτε αρχείο,
δεν έχει σημασία. Δεν νοείται τίποτα εκτός αρχείου, ότι μένει εκτός, είτε
«πεθαίνει» είτε είναι ήδη νεκρό. Το ζήτημα είναι ότι και όλα όσα «σώζει» το
αρχείο σαν μια «νέα» κιβωτός του Νώε, έπειτα από ελάχιστο χρόνο πέφτουν σε
λήθη. Η αμφιθυμία του αρχείου διαρκεί ελάχιστα και το πρόσωπο του Ιανού που
κυριαρχεί είναι αυτού του τέλους και του σκοταδιού.
Το αρχείο προσβλέπει στο κύρος και την εξουσία. Στο κύρος
και την εξουσία που δίδει ο θάνατος στα πράγματα. Η αγωνία και το «πάθος» του
αρχείου είναι να συμπεριλάβει «τα πάντα» ολόκληρο τον κόσμο για να ολοκληρωθεί.
Και για να ολοκληρωθεί «καταπίνει» σχεδόν τα πάντα. Τα υπόλοιπα τα καταστρέφει,
πραγματικά ή συμβολικά.
και την εξουσία που δίδει ο θάνατος στα πράγματα. Η αγωνία και το «πάθος» του
αρχείου είναι να συμπεριλάβει «τα πάντα» ολόκληρο τον κόσμο για να ολοκληρωθεί.
Και για να ολοκληρωθεί «καταπίνει» σχεδόν τα πάντα. Τα υπόλοιπα τα καταστρέφει,
πραγματικά ή συμβολικά.
Εγκαίνια: Πέμπτη 23 Ιανουαρίου, 8 – 10 μ.μ.
Το βράδυ των εγκαινίων θα πραγματοποιηθεί performance
Potential
Project
Project
Ανδρέου Μεταξά 25, Τ.Κ. 11524, Αθήνα
Dimitris
Halatsis / Nikos Veliotis
Halatsis / Nikos Veliotis
Bones
23rd of
January – 15th of February 2020
January – 15th of February 2020
Dimitris Halatsis and Nikos Veliotis, in the framework
of Potential Project, present the exhibition titled Bones.
of Potential Project, present the exhibition titled Bones.
“Field Marshal Sir Alan F. Brooke, Chief of the
Imperial General Staff, was dining with Churchill in North Africa during the
Second World War. It was a hot day and there were flies everywhere. Churchill
killed as many as he could, as anyone would do in his position. He then did
something peculiar. As the dinner drew to a close, he collected all the dead
flies and placed them in a line on the tablecloth, as a noble would order his
company to line up his quarry so he could marvel at it.” (
Imperial General Staff, was dining with Churchill in North Africa during the
Second World War. It was a hot day and there were flies everywhere. Churchill
killed as many as he could, as anyone would do in his position. He then did
something peculiar. As the dinner drew to a close, he collected all the dead
flies and placed them in a line on the tablecloth, as a noble would order his
company to line up his quarry so he could marvel at it.” (
Viscount Alan Brooke, 1957 )
The world ( the capitalist world ) as an archive and
constructing mechanism of the subject, that turns against itself by activating
a death drive that manifests pain and oblivion. The paradoxical quality of life
as an endless time shallowness. Every life distillation transforms rapidly,
instantly, into an archive and an oblivion-memory. Present and future, in a
work and commodity based society, have already been archived, thus eliminating
Time.
constructing mechanism of the subject, that turns against itself by activating
a death drive that manifests pain and oblivion. The paradoxical quality of life
as an endless time shallowness. Every life distillation transforms rapidly,
instantly, into an archive and an oblivion-memory. Present and future, in a
work and commodity based society, have already been archived, thus eliminating
Time.
The only thing that remains is the archive. Everything
has a tendency of trying to include themselves and/or become an archive, any
archive, it doesn’t matter. Nothing can be considered outside of an archive,
whatever is left “dies” or is already dead. Thing is, whatever an archive
“salvages”, as a newfound Noah’s Ark, after a short amount of time sinks
quietly into oblivion. The archive’s ambivalence lasts only for so long and the
face of Janus that dominates it, is that of darkness and the end.
has a tendency of trying to include themselves and/or become an archive, any
archive, it doesn’t matter. Nothing can be considered outside of an archive,
whatever is left “dies” or is already dead. Thing is, whatever an archive
“salvages”, as a newfound Noah’s Ark, after a short amount of time sinks
quietly into oblivion. The archive’s ambivalence lasts only for so long and the
face of Janus that dominates it, is that of darkness and the end.
The archive looks forward to prestige and power. The
prestige and power that death gives to things. The archive’s anxiety and
“passion” is to include “everything” as a fulfillment. And to fulfill itself,
it “devours” almost anything. The rest, it destroys, symbolically or actually.
prestige and power that death gives to things. The archive’s anxiety and
“passion” is to include “everything” as a fulfillment. And to fulfill itself,
it “devours” almost anything. The rest, it destroys, symbolically or actually.
Opening:
Thursday 23rd of January, 8-10pm
Thursday 23rd of January, 8-10pm
There will be a
performance during opening day.
performance during opening day.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
«8 Διαστάσεις». Ομαδική έκθεση σύγχρονης κεραμικής στο T.A.F. / the art foundation.
Αλέξανδρος Σπαθούλας «Everywhere at the same time». Ατομική έκθεση ζωγραφικής.
K. ή ο συλλογικός τρόμος του ατομικού. Ομαδική έκθεση από τη συλλογή Σωτήρη Φέλιου.
Χαμπής: Η χαρακτική υφή της μνημονικής εμπειρίας από το κέντρο χαρακτικής Αθηνών - Pandolfini & Σιατ...
Δημήτρης Χαλάτσης «Συγχύσεις». Ατομική έκθεση στο Potential Project.
Το T.A.F./ the art foundation παρουσιάζει την έκθεση με τίτλο ‘’What We Carry Through the Night’’
