Εικαστική Έκθεση ΜΑΚΡΥΣ Ο ΔΡΟΜΟΣ

Φεβρουάριος 2024

Αν ο καλλιτέχνης είναι ο αρχιτέκτονας, ο Γαβρίλος Μιχάλης είναι ο μηχανικός του. Το… μαγικό χέρι που κινεί τα νήματα και τα μπόσικα στα παρασκήνια για ό,τι συμβαίνει επί σκηνής.

Ακούραστος εργάτης της Τέχνης από το 1973 μέχρι και σήμερα, ο Γαβρίλος Μιχάλης έχει συλλέξει βιώματα και έργα για πολλές ζωές. Σε αυτή τη μουσειακή έκθεση στο ΠΕΣ ΠΟΛΥΤΡΟΠΟΝ επιλέγει να «συνομιλήσει» με 8 συνοδοιπόρους του καλλιτέχνες, όλοι τους ενεργοί και δραστήριοι που επιστρέφουν από μεγάλες αναδρομές σε μουσεία και γκαλερί της Ελλάδας και του εξωτερικού, «δηλώνοντας» την παρουσία τους όχι με τη «γεύση» της νοσταλγίας, αλλά μέσω μιας νέας αφετηρίας.

Μοιράζοντας την έκθεση σε δύο χώρους υπογραμμίζονται οι δυο όψεις των έργων και η σχέση με τους καλλιτέχνες, δηλαδή η δημόσια ή μουσειακή και η πιο ιδιωτική ή προσωπική. Σε αυτή, ο Γαβρίλος Μιχάλης μάς παρουσιάζει ζωγραφικά και γλυπτικά έργα και κατασκευές διαφόρων διαστάσεων που έχει αποκτήσει από τη συνεργασία του με τους καλλιτέχνες και τα οποία έχουν εκτεθεί σε σημαντικές εκθέσεις, ανανεώνοντας το συμβόλαιο με το «αύριο».

Μακρύς ο δρόμος…

Ο ιστορικός και κριτικός της τέχνης Ντένης Ζαχαρόπουλος, παλιός φίλος του Γαβρίλου Μιχάλη, έχει συνεργαστεί συστηματικά με όλους τους καλλιτέχνες και μέσα από βιώματα που έχουν μοιραστεί, συμμετέχει ως συνομιλητής στην έκθεση αυτή και αναφέρει:

«Η υλοποίηση ενός έργου γίνεται μέσα από συζητήσεις και φυσικά την κατασκευή του έργου. Σε αυτό ο Γαβρίλος Μιχάλης έχει παίξει έναν τεράστιο ρόλο με κάθε έναν από τους καλλιτέχνες που παρουσιάζονται στην έκθεση. Χωρίς τον Γαβρίλο, πολλά από αυτά τα έργα που έχουν κάνει οι καλλιτέχνες δεν θα μπορούσαν να υπάρχουν καν. Ο Γαβρίλος είναι μέρος αναπόσπαστο της ιστορίας των καλλιτεχνών».

Συλλέγοντας βιώματα και έργα..

«Ο Γαβρίλος όπως κάθε άνθρωπος που κάνει ουσιαστική δουλειά και όχι εργολαβία, δεν μπορεί να πληρωθεί ποτέ με ακριβή οικονομικά μέτρα. Τα έργα που έχει ο Γαβρίλος θα μπορούσε να τα πει κανείς συλλογή, ωστόσο ο ίδιος δεν επένδυσε ποτέ στο έργο ως αντικείμενο αλλά στη συνεργασία με τους ίδιους τους καλλιτέχνες. Κατά συνέπεια, αυτό που συνέλεξε πιο πολύ ήταν το βίωμα της συνεργασίας και το μοίρασμα με τους καλλιτέχνες,^.ένα γενναιόδωρο μοίρασμα πνευματικής ζωής. Τα έργα είναι μέρος των βιωμάτων, τα υπογραμμίζουν».

«’Να εύχεσαι να ’ναι μακρύς ο δρόμος’, λέει ο ποιητής, και ναι ο δρόμος ήταν μακρύς ως εδώ κι ευχόμαστε να είναι εξ ίσου μακρύς ως μια καινούργια αφετηρία μπροστά μας», καταλήγει ο κ. Ζαχαρόπουλος.