Νικόλας Μπλιάτκας : Inner Gardens Γκαλερί Αστρολάβος δεξαμενή

Την Παρασκευή 4 Απριλίου, εγκαινιάζεται στην Αίθουσα Τέχνης «Αστρολάβος - δεξαμενή», η νέα ατομική έκθεση ζωγραφικής του ζωγράφου Νικόλα Μπλιάτκα, με τίτλο: “Inner Gardens”.

Inner Gardens

Στην νέα αυτή ενότητα δουλειάς του ο Νικόλας Μπλιάτκας συνεχίζει και εξελίσσει ακόμα περισσότερο τις τελευταίες ενότητες έργων του που εδώ και χρόνια αντλούν έμπνευση από την φύση. Αρχικά η έμπνευση προέρχονταν τόσο από τον φυτικό κόσμο όσο και από τον θαλάσσιο, ενώ σε αυτή τη σειρά έργων του η ζωγραφική του σπουδή εξειδικεύεται αποκλειστικά στο φυτικό βασίλειο και στο τοπίο με αφορμή τους εξωτικούς κήπους και τα θερμοκήπια.

Με τη γνωστή προσωπική τεχνοτροπία που έχει εξελίξει εδώ και χρόνια ο καλλιτέχνης, η οποία βασίζεται στην τεχνική της Βυζαντινής αγιογραφίας, με το φύλλο ασημιού ως βάση και επιζωγραφίζοντάς το με ακρυλικά χρώματα που του επιτρέπουν να προσδίδει στην ζωγραφική του απεικόνιση από τους πιο λεπτεπίλεπτους διάφανους τόνους, έως τα πιο έντονα φωτεινά χρώματα, δημιουργεί μυστικιστικά σκηνικά κήπων με οργιώδη βλάστηση. Οι κήποι αυτοί παραπέμπουν τόσο σε υπαρκτά όσο και σε φανταστικά σκηνικά, με έμπνευση τόσο από τον κήπο της Εδέμ, όσο και από την ελληνική φύση και από συγκεκριμένα, αναγνωρίσιμα, οικεία σε όλους μας φυτά. Στους εσωτερικούς αυτούς προστατευμένους περίκλειστους συχνά κήπους, τα αληθινά λουλούδια και στοιχεία βλάστησης, μπλέκονται αρμονικά με τα φανταστικά φυτά που δημιουργεί η φαντασία του καλλιτέχνη και κεντρίζουν ακόμα περισσότερο το βλέμμα του θεατή μπερδεύοντας το ρεαλιστικό με το παραμυθένιο. Οι εικόνες του καλλιτέχνη μαγνητίζουν το βλέμμα κάθε θεατή, με την μαεστρία, την λεπτομερειακή και την τόσο άρτια τεχνική απόδοση με την οποία αναπαριστά τα πολυσύνθετα αυτά θέματα. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει τόσο ο τρόπος με τον οποίο αποδίδει το φως εντός ή εκτός των κήπων – θερμοκηπίων, με μια υποβλητική γυαλάδα που του επιτρέπει η χρήση των φύλλων ασημιού σε συνδυασμό με την επιζωγράφιση τους με διαφορετικούς τόνους χρώματος με διαφάνειες, όσο και η εναλλαγή των πιο ήσυχων τονικά χρωμάτων με κάποια πολύ έντονα φωτεινά που δημιουργούν μικρά χρωματικά κρεσέντο στις εικόνες του. Την ίδια ιλουζιονιστική αίσθηση αποπνέουν και τα έργα του με τα κλειστά θερμοκήπια που απεικονίζονται εξωτερικά από απόσταση σαν άλλοι σύγχρονοι ναοί που δεσπόζουν επιβλητικά στην κορφή κάποιου λόφου κάτω από το υποβόσκων ημίφως του φεγγαριού και της νύχτας.

Inner Gardens — N. Bliatkas, Greenhouse Stories ΙΧ, 140X360 cm

Η Ιστορικός της Τέχνης Θάλεια Στεφανίδου αναφέρει σχετικά : «Παρατηρώ εξεταστικά τις συλλογές ζωγραφισμένης χλωρίδας του Νικόλα Μπλιάτκα, έτσι όπως αναπτύσσονται εντός των διαφανών του θερμοκηπίων σε μεμονωμένα τελάρα ή και σε αφήγηση τρίπτυχου. Μελετημένες σχηματοποιήσεις σε φαινομενικά άναρχη βλάστηση, θαλερή, με ιδιαίτερα μεγάλη ποικιλία αποχρώσεων του πράσινου, αλλά και κατά τόπους με μια χρωματική άνθιση γνώριμων ή και ανοίκειων λουλουδιών. Πρόκειται αναμφίβολα για σκηνοθετημένα και πλασματικά στιγμιότυπα ‘ανοίγματος’ της φύσης σε προστατευμένο υγρό χώρο με φωταύγεια, χωρίς ωστόσο να προσδιορίζεται με ακρίβεια η ώρα της μέρας ή η εποχή του χρόνου.

Αυτές οι ζωγραφικά ακινητοποιημένες εξάρσεις της φύσης θα έλεγα πως αποπνέουν την αντίληψη σύνθεσης του tableau vivant, όπου οι πρωταγωνιστές είναι αποφασιστικές επιλογές από τον φυτικό κόσμο.

Και είναι αυτοί οι πρωταγωνιστές θα έλεγα που μοιάζει να μας καθοδηγούν προς μια αγωγή καλλιέργειας του βλέμματος, εκεί όπου το διάχυτο φως με ανεπαίσθητες τονικότητες και υπόγειες λάμψεις υποβάλλει μια μυστική ατμόσφαιρα, υπονομεύοντας το γνώριμο και προκρίνοντας το περίεργο, το αλλόκοτο και αινιγματικό.

Δεν πρόκειται βέβαια για μια απλή έκρηξη φυσιολατρίας, αλλά για μια μετάδοση καλλιτεχνικής εμπειρίας που δίνει έμφαση στην δομική πολυπλοκότητα, στην ανάμειξη του πραγματικού με το φανταστικό, στην μαγεία που υποβάλλεται, στην παραμόρφωση που μεταδίδει αίσθημα ανησυχίας, ακόμη στην μεγέθυνση του ελάχιστου και τη συρρίκνωση της μεγάλης εικόνας του φυτικού βασιλείου, προκειμένου να επαναδιατυπωθούν τα αινίγματα της πρώτης μέρας της δημιουργίας. Ίσως ακόμη να πρόκειται για μια απόπειρα ζωγραφικής πράξης, κίνητρο ή και κατάληξη από ισχυρό αισθητικό ερέθισμα και δυναμική σπορά στο ‘καλλιεργημένο’ ζωγραφικό υπόστρωμα, μια αποφασιστική χειρονομία εντέλει, ως σχόλιο ιερότητας για αυτό που όταν είναι προστατευμένο, αποδίδει καρπούς, άνθη, αναπνοές.»