H ARC -Art Revisited Collective παρουσιάζει το εικαστικό project “Ο Εσώτερος Εαυτός”.

Ο Ιδρυτής και Συντονιστής της Εικαστικής Συλλογικότητας
ARC -Art Revisited Collective Επιμελητής Πάρης Καπράλος, σε συνεργασία την
Eικαστικό – Art Therapist Έλενα Τονικίδη
και 5 εικαστικούς δημιουργούς παρουσιάζουν την έκθεση Ο ΕΣΩΤΕΡΟΣ ΕΑΥΤΟΣ
και σας προσκαλούν στα εγκαίνια της την ΤΡΙΤΗ
2 ΙΟΥΛΙΟΥ 2019 στις 20.00, στον Χώρο
Τέχνης ps[υ]art-therapy gallery (Psy Art – Therapy Gallery, Δημοκρίτου &
Στρατιωτικού Συνδέσμου 23, Κολωνάκι, 106 73, Αθήνα). Στην έκθεση παρουσιάζονται έργα που
αναδεικνύουν από διαφορετικές οπτικές γωνίες την σύνδεση του ψυχισμού του
εικαστικού δημιουργού με το έργο του, ιχνηλατώντας την διαδικασία της
δημιουργίας.

Στo project / έκθεση συμμετέχουν με έργα τους οι ζωγράφοι
Μαρίσσια Δεληγιώργη, Ηλίας Κασσελάς Σταυρούλα Παπαδάκη, Γιάννης Sugahtank
Ρουμπάνης, η χαράκτρια Λητώ Βαλιάτζα, ενώ το επιμελητικό κείμενο είνα το αποτέλεσμα
διαλόγου με τους καλλιτέχνες και σύμπραξης του
Επιμελητή Πάρη Καπράλου με
την εικαστικό Art Therapist Έλενα
Τονικίδη η οποία υπογράφει το κείμενο της αντιμεταβίβασης, προσεγγίζοντας
το έργο του καλλιτέχνη ξεχωριστά από την σκοπιά της Art Therapy.

Σημειώνει μεταξύ άλλων ο Επιμελητής Πάρης Καπράλος στο
κείμενο επιμέλειας: “Μυριάδες άνθρωποι έχουν σταθεί μπροστά σε ένα έργο
τέχνης για ώρα, προσπαθώντας να λύσουν τον γρίφο τι σκεπτόταν ο καλλιτέχνης ή
από ποιες μύχιες σκέψεις και ποιους όχι και τόσο φωτεινούς δρόμους έχει διέλθει
η πρωτογενής εκείνη σκέψη που αποτέλεσε την πρώτη σπίθα της δημιουργίας του.
Ακόμα πιο μυστηριώδης είναι συχνά στον θεατή η διαδικασία της εικαστικής
δημιουργίας σε καλλιτέχνες που παρουσιάζουν έργο μεστό συμβόλων, ή/και με
καθαρά ψυχαναλυτικές αναφορές. Αν η εικασία μιας ιδέας ως γενεσιουργού αιτίας
του έργου μας γεμίζει ερωτήσεις στις οποίες μονάχα ο ίδιος ο καλλιτέχνης ξέρει
τις απαντήσεις, η εικαστική δημιουργία που σχετίζεται με την δημιουργία
συμβόλων, απεικονίζει το υποσυνείδητο ή αποτυπώνει την εμμονή καθηλώνει τον
θεατή της. Λέγεται συχνά ότι το εικαστικό έργο δεν είναι παρά το αποτύπωμα του
εαυτού, ένα τοτέμ, για το οποίοι μόνον ο καλλιτέχνης ξέρει την αλήθεια. Ακόμα
και όταν έχει δει χιλιάδες έργα στην ζωή σου, η δυνατότητα σου να προσεγγίσεις
ερμηνευτικά ένα έργο είναι μια γλιστερή σκάλα στο κατάστρωμα ενός πλοίου
μεσούσης τρικυμίας. Οι ίδιοι οι
καλλιτέχνες συχνά δυσκολεύονται να περιγράψουν την διαδικασία γέννησης ενός
έργου. Ή, όταν το επιχειρούν, συχνά η διαδικασία που περιγράφουν δεν θυμίζει
καθόλου την “γέννηση” όπως την αντιλαμβάνεται κάποιος που δεν είναι
καλλιτέχνης. Στα περισσότερα έργα που έχει νόημα να προσεγγιστούν κριτικά
αποτυπώνεται ο Εαυτός, κατά μία μοναδική έννοια, υπό μία νέα οπτική γωνία,
εμπεδωμένη και συνάμα καινοφανή. Υπό αυτή την έννοια κάθε έργο μοιάζει να είναι
μια νέα ιδέα ενσαρκωμένη σε μια εικόνα, η πολλαπλότητα της απεικόνισης της
οποίας εξαρτάται φυσικά από το μέσο έκφρασης που επιλέγει καθένας καλλιτέχνης.
Αλλά πώς μπορούμε να κατανοήσουμε το ασυνείδητο έργο που οδηγεί στην
φαινομενικά τέλεια ιδέα; Τι συμβαίνει στο μυαλό κατά τη διάρκεια του χρονικού
κενού, πριν εμφανιστεί μια νέα ιδέα στη συνείδηση; Ο ψυχαναλυτής, ο Christopher
Bollas, με μια θεωρία του, προσφέρει μια εικόνα των διαδικασιών λαμβάνουν χώρα
στον ψυχισμό του καλλιτέχνη. […] Υποστηρίζει ότι ένα ειδικό είδος διαίσθησης
επιτρέπει στο δημιουργικό άτομο να γνωρίζει από πού να κοιτάξει στον έξω κόσμο
για να βρει εκείνα τα στοιχεία που θα βοηθήσουν στην ανάπτυξη του και επίσης να
γνωρίζει να ερμηνεύει σε σημασιολογικό επίπεδο τον κόσμο, ακολουθώντας γραμμές
αντίληψης που ξεφεύγουν από τις νόρμες αντίληψης άλλων ατόμων στο ίδιο
κοινωνικό σύνολο. Ίσως τελικά η γέννηση κάθε νέου έργου τέχνης να είναι μία
μακρά πορεία. Κατά αυτή την έννοια, καλλιτέχνης είναι ένα άτομο που διήλθε μιας
εκπαίδευσης στη διαίσθηση, έτσι ώστε η εμπλουτισμένη αυτή αντιληπτική ικανότητα
να είναι πιο εξευγενισμένη και να ανταποκρίνεται συντονισμένα σε στοιχεία που
θα προάγουν το έργο της. Ο καλλιτέχνης συχνά επαναγεωμετρεί το σύμπαν, παρουσιάζει
την μοναδική ικανότητα να κρατάει στο νου όλα τα διαφορετικά στοιχεία της
εργασίας που έχει μπροστά του, να κινείται συγχρόνως μέσα και έξω από ένα
περιβάλλον μεταξύ αποστασιοποίησης και απόλυτης σύνδεσης με τις έννοιες που ενώ
ακούσια έχουν επεξεργαστεί, αναδύονται ατελείς στο συνειδητό. Υπάρχει μια
κίνηση μεταξύ της αίσθησης της ενότητας με την παραγωγική διαδικασία του έργου
που παρουσιάζει στον μετερχόμενο αυτήν καλλιτέχνη, και του χωρισμού, στον
αποστασιοποιούμενο καλλιτέχνη, που καθίσταται αναγκαστικά σχεδόν εξωτερικός
παρατηρητής της διαδικασίας αλλά και του παραγόμενου έργου. Κάποιοι καλλιτέχνες
βιώνουν την εμπειρία της μέθεξης, της ενότητας ή της συμμετοχής. […] Εμμονή,
φάσεις εσωτερικής αυτογνωστικής διαδικασίας που διατυπώνονται ερωτηματικά και
καταφατικά την ίδια στιγμή, προβολή του εαυτού, αναζήτηση μιας σταθεράς στην
εννοιολογική διατύπωση της αντικειμενικής πραγματικότητας, δημιουργία νέων
συμβόλων με μεθοδολογία και διεργασίες συνομιλούντος συνειδητού και συνείδητου:
το ταξίδι της τέχνης μέσα από ερεβώδεις εκτάσεις εναλλασσόμενες με το ημίφως
και παροξυσμικά ξεσπάσματα του Εαυτού, γίνεται ακόμα πιο συναρπαστικό όταν τον
αποτυπώνει, μαζί με τα ερωτήματα και τις υπαρξιακές αναζητήσεις που διατρέχουν
το “είναι” της προσωπικότητας, η οποία, έτσι κι αλλιώς, παρουσιάζει
διαφορετικότητα στον τρόπο λειτουργίας του συνειδητού και της συμβολής του
ασυνείδητου από τον “μέσο άνθρωπο” (όπως θα λέγαμε στην
καθομιλουμένη), ενισχύοντας τον μύθο του “τρελού”, του “καταραμένου”
ή του ψυχικά ασταθούς, ή/και υπερβολικά ευαίσθητου καλλιτέχνη”.

Στο κείμενο αντιμεταβίβασης η εικαστικός – Art Therapist
Έλενα Τονικίδη επισημαίνει: “Σ´ένα συμβολικό κάλεσμα ανίχνευσης μας προτρέπουν
τα έργα των καλλιτεχνών στο project “Ο Εσώτερος Εαυτός”. Η προτροπή
χορδή που πάλλεται στην αισθητηριακή αντίληψη στο Άγριο Είναι του Μερλώ
Ποντύ, αυτή η εικαστική χορδή, που
παράγει και γεννά. Συνειρμικά, αντιμεταβιβαστικά ως θύμηση/μνημοσύνη του
γνώριμου, αλλά και ξεχασμένου ήχου. Προτροπή, Κάλεσμα, Ζωή συνάμα Θρήνος, ένα παλλινδρομητικό κλάμα του
ενήλικα Έσω στο δίδυμο θανάτου/έρωτα που
μπορεί να Υπάρξει. Διακρίνουμε το πως
ασκείται ένα κάλεσμα, η φώνηση του Εσώτερου στο έργο της Λητώς Βαλιάτζα.   Ένα Ον, το είδος ναι, Ζει, Υπάρχει και το διακρίνουμε στο έργο της Σταυρούλας Παπαδάκη σε μια
αφήγηση του υπερκόσμιου.   Διακρίνουμε
στο Φως τη συνάντηση έμψυχου-άψυχου, τον εγκλωβισμό ανθρώπου και φύσης και αυτά τα ίδια έργα τέχνης τα βλέπουμε να
υπάρχουν αυτούσια στο έργο του Ηλία Κασσελά, στον εσώτερο εαυτό τους, μέσα στον δικό τους έσω και μέσα από τον
έσωτους, ανεξάρτητα από το γνώριμο σε θέαση για εμάς υποκείμενο. Ένα ιδιαίτερο και συνάμα καθαρό γίγνεσθαι, μια
αδιάκοπη παραγωγή ζωής, που προέρχεται
από τους δημιουργούς αλλά και έχει αποσπασθεί συγχρόνως από αυτούς. Είναι
εαυτοί/πρόσωπα/σώματα που δέχονται την
ψυχή τους, με τρόπο μεταφυσικό, φανταστικά σώματα που γίνονται
ψυχές και που θα χαριστούν /καταναλωθούν/φαγωθούν από άλλα
σώματα/εσώτερους εαυτούς.   Οι
καλλιτέχνες επιχείρησαν και ενσωμάτωσαν μια θελκτική σωματικότητα μια ρυθμική διάσταση όπως
διακρίνουμε στις φιγούρες του Γιάννη Sugahtank Ρουμπάνη. Ένας
λεκτικός εικαστικός ήχος που
παράγεται στη χρονικότητα του ναρκισσιστικού έσω, με την οργανικότητα του σώματος/χώρου του και ως ένα εγώ εν τω Κόσμω να ανιχνεύεται στο έργο της Μαρίσσια
Δεληγιώργη. Τα έργα όλων των καλλιτεχνών
πολλαπλασίασαν τον ήχο και την Ηχώ.
Εκβάλουν ποιητικά και μετουσιώνουν το πρώτο τραύμα της Ύπαρξης, το
τραύμα γέννησης στη διαρκή αναζήτηση του προς θεραπεία. Ένα Έσω καθρέφτισμα σε
κάθε συνθήκη που φορώντας τα πολυτελή του ενδύματα ο εσώτερος εαυτός θα
σχετιστεί αναζητώντας το δίδυμο του. Ακολουθήστε τα”.

Η έκθεση θα διαρκέσει 2 – 27 Ιουλίου και η
ps[υ]art-therapy gallery είναι ανοικτή με ελεύθερη είσοδο για το κοινό Τρίτη & Πέμπτη 11.00 – 21.00 σε όλη την διάρκεια της έκθεσης. Η γκαλερί
δέχεται επισκέψεις και κατόπιν συνεννόησης για ιδιωτικές ξεναγήσεις με ραντεβού
(επικοινωνήστε με την κα. Εύα Γραβαρία
697 089 8814 & 6955647994 ).

Σχετικά με την ARC
-Art Revisited Collective

Η ARC – Art Revisited Collective είναι μία ομάδα εικαστικών καλλιτεχνών οι οποίοι ένωσαν τις
δυνάμεις τους για να προωθήσουν την τέχνη τους, αλλά και να δημιουργήσουν ένα
όχημα στήριξης του οράματος τους και της συνεργασίας τους ικανό να στηρίξει
δράσεις, προβάλλοντας μία ολοκληρωμένη άποψη για την σύγχρονη τέχνη σήμερα. Την
ομάδα συντονίζει και διαχειρίζεται ο εικαστικός επιμελητής Πάρης Καπράλος.

Περισσότερες πληροφορίες: www.arcgreece.blogspot.com

Σχετικά με την ps[υ]art-therapy gallery

Η ps[υ]art-therapy gallery (προφέρεται Psy Art – Therapy
Gallery) είναι η συνέχεια και η επίσημη εξέλιξη της Art Therapy στην Ελλάδα,
ένα project από τον φορέα
“Ψυχολογία-Τέχνη”. Λειτουργεί ως
«ενδιάμεσος χώρος», όπου οι διάλογοι μεταξύ τέχνης – ψυχολογίας – φιλοσοφίας –
ανθρωπολογίας – κοινωνιολογίας να μπορούν να παραμείνουν ανοικτοί για νέες
ιδέες, νοηματοδοτήσεις, συσχετίσεις, εμπνεύσεις, προβληματισμούς,
συνειδητοποιήσεις αλλά και γόνιμες συγκρούσεις. Περισσότερες πληροφορίες: www.facebook.com/ps.Art.Therapy

ARC-Art Revisited Collective
presents the

visual arts project “The Inner Self”.

ARC-Art
Revisited Collective founder and curator Mr. Paris Kapralos, in collaboration
with Art Therapist Elena Tonikidis, presents
a project exhibition “The Inner Self” which will be hosted at the
ps[υ]art-therapy gallery (pronounced Psy Art -Therapy Gallery 23, Stratiotikou
Syndesmou Str., Kolonaki, 106 73, Athens, and invites you to attend the opening
night on Tuesday 2 July 2019 at
20:00 (8 pm ).

The
project / exhibition sports artworks of the painters Marissia Deligiorgi, Ilias
Kassellas Stavroula Papadakis, Giannis Sugahtank Roubanis, and the printmaker
Lito Valiatza, while the curatorial text is the result of a dialogue with the
artists and the partnership of the curator Mr. Paris Kapralos with the visual
artist and Art Therapist Miss Elena Tonikidis, who mutually sign the curatorial
documentation. A special counter-transfer text, approaching the artist’s work
separately from the point of view of Art Therapy, has been developed by Miss
Elena Tonikidi.

The
curator Mr. Paris Kapralos notes in a abstract of the curatorial text:
“Myrriads have stood in front of a work of art for an hour, trying to solve the
puzzle what the artist thought, or wondering by what mezmerizing thoughts and which not so bright streets have
passed the primary thought that was the first spark of its creation. Even more mysterious is often
the viewer’s process of visual creation to artists who present a work of
symbolism, and / or purely psychoanalytic references. If the conjecture of an
idea as the operative cause of our work is filled with questions where only the
artist himself knows the answers, the visual creation associated with the
creation of symbols depicts the subconscious or depicts the obsession that
restrains the viewer. It is said that the artwork is nothing more than a
self-image, a totem, for which only the artist knows the truth. Even when one
has seen thousands of artist in his life, his ability to interpret an artwork
is a slippery staircase on the deck of a ship during a storm. The artists
themselves often find it difficult to describe the process of the birth of a
work. Or, when they do it, often the process they describe does not at all
resemble the “birth” as perceived by someone who is not an artist. In
most of the artworks that make sense to approach critically, the Self is
portrayed in a unique sense, in a new perspective, embedded and at the same
time novel. In this sense, every project seems to be a new idea embedded in an
image, the multiplicity of which depends, of course, on the medium of
expression chosen by each artist. But how can we understand the unconscious
work that leads to the seemingly perfect idea? What happens in mind during the
time gap, before a new idea emerges in consciousness? The psychoanalyst,
Christopher Bollas, with his theory, offers a picture of the processes taking
place in the psyche of the artist. […]. He argues that a special kind of
intuition allows the creative person to know where to look out in the outside
world to find those elements that will help in his development and also to know
the semantic interpretation of the world by following lines of perception that
escape the norms of perception of others in the same society. Perhaps the birth
of each new work of art is a long way to go. In this sense, an artist is a
person trained in intuition so that this enriched perceptual ability is refined
and responds co-ordinated to elements that will promote his work. The artist
often re-measures the universe, presents the unique ability to keep in mind all
the different elements of the work he has before him, to move simultaneously
within and out of an environment between distancing and absolute association
with the concepts that while inadvertently processed, emerge imperfect in the
conscious. There is a movement between the sense of unity and the productive
process of the work presented to this passing artist, and the separation, the
distant artist, who is necessarily almost an external observer of the process
but also of the produced work. Some artists experience the experience of
blending, unity and participation. […]
Persistence, phases of internal self-centered process that are
questioning and affirming at the same time, self-projection, searching for a
constant in the conceptual formulation of objective reality, creation of new
symbols with methodology and processes of converse consciousness and
consciousness: the journey of art through alternate, with the moon and
paroxysmal outbursts of the Self, becomes even more exciting when it captures
it, along with questions and existential quests which, in any case, presents a
difference in the mode of consciousness and the contribution of the unconscious
from the “average person” (as we would say in the spoken word),
reinforcing the legend of the “madman” the “cursed” or the
mentally unstable, and / or overly sensitive artist “.

In
the complementary to the curator’s note Art therapy countertransference text,
Art Therapist Elena Tonikidi points out: “The works exhibitedat the “In-ner
self” project invite us to a symbolic detection calling. The encouraging chord
that pulsates at the sensory perception at Merleau-Ponty’s Wild Being, this
visual chord that produces and begets. It procreates associatively, counter
transferably as a memory/remembrance of the familiar and the forgotten sound.
Encouragement, Calling, Life and at the same time Mourning, a regressive
weeping of an adult “In” at the death/love duet that can Be. We can discern the
way in which a calling, the phonation of the Inner in the works of Lito Valiatza.A primeval involuntary
expression at the current here and now but also at every hybrid form as the
age-old need of the symbolic Other to compose one more Ego, one Being, the
species, yes, Lives, Exists and we can discern at the works of Stavroula
Papadakis in a narration of the hyperworldly. We distinguish in one Light the
meeting of animate and inanimate, the containment of man and nature and the artworks
themselves can be seen to exist unchanged in the works of Elias Kasselas, , in
their inner self, within their own Inner and through their Inner, irrespective
of the familiar, for us, subject in view.
A unique and at the same time clean being, a relentless production of
life that derives from the creators but has also detached itself from them.
They are selves/faces/bodies that accept their soul, in a metaphysical way,
fictional bodies that become souls and that will be given/consumed/eaten by
other bodies/inner selves. The artists attempted and incorporated an appealing
embodiment, a rhythmic dimension as we can detect at the figures of John Sugahtank Roumbanis. A verbal pictorial
sound that is produced at the chronicity and as of the narcissistic In, with
the organicity of its body/space and as one ego in the World to be traced in
the works of María Deligiorgi. All the works by the artists multiplied the
sound and the Echo. They discharge and transmute the first trauma of Being, the
trauma of birth in its continuous search towards a cure. One Inner mirroring in
every occasion that wearing its luxurious dresses the Inner self will relate
searching for its twin. Follow their lead”.

The
exhibition will take place from 2 to 27 July and the ps[υ]art-therapy gallery is open with free
entrance for the public Tuesday & Thursday 11.00 – 21.00 throughout the
exhibition. The gallery accepts visits and after consultation for private tours
by appointment (contact Miss Eva Gravaria at 0030 697 089 8814 & 0030 6955647994).

About ARC -Art Revisited Collective

ARC
– Art Revisited Collective is a group of visual artists who have joined forces
to promote their art and create a vehicle to support their vision and
collaboration, able to support actions, displaying a comprehensive view of
contemporary art today. The group is co-ordinated by the Art Curator Mr. Paris
Kapralos. Find out more at arcgreece.blogspot.com

About
ps[υ]art-therapy gallery

ps[υ]art-therapy gallery (pronounced Psy Art
-Therapy Gallery) is the continuation and the official development of Art
Therapy in Greece, a project by the institution “Psychology-Art”. It
functions as an ‘intermediate space’ where dialogues between art, psychology,
philosophy, anthropology, sociology can remain open to new ideas, insights,
associations, inspiration, reflections, awareness, and fertile conflicts. Find
out more at www.facebook.com/ps.Art.Therapy