Η gallery genesis παρουσιάζει την έκθεση “Nostro Caro Scuro”. Αποστόλης Ιτσκούδης /Βασίλης Γαρυφαλλάκης / Νίκος Κιτμερίδης.
Εγκαίνια: Πέμπτη 12 Μαρτίου 2020 / Ώρα 20:00
Διάρκεια
έκθεσης: 12 Μαρτίου έως 4 Απριλίου 2020
έκθεσης: 12 Μαρτίου έως 4 Απριλίου 2020
Καλλιτεχνική
Διεύθυνση: Γιώργος
Τζάνερης
Διεύθυνση: Γιώργος
Τζάνερης
Μια ζωγραφική
για την παλλόμενη καρδιά του σκότους
για την παλλόμενη καρδιά του σκότους
“Our mind is the canvas on which the
artists lay their colour; their pigments are our emotions; their chiaroscuro
the light of joy, the shadow of sadness. The masterpiece is of ourselves, as we
are of the masterpiece.”
artists lay their colour; their pigments are our emotions; their chiaroscuro
the light of joy, the shadow of sadness. The masterpiece is of ourselves, as we
are of the masterpiece.”
Kakuzō Okakura, The Book of Tea (1906)
“The
amount of chiaroscuro an idea harbors is the only index of its profundity”
amount of chiaroscuro an idea harbors is the only index of its profundity”
Emil Cioran
Ιχνογραφώντας
με οξυδερκή ενδελέχεια μια πρωτότυπη εικονοποιητική περιπέτεια, τις εκλεκτικές
ιστορικές, εννοιολογικές, αισθητικές και αισθαντικές συγγένειες της οποίας
μοιράζονται ουσιαστικά, ο Βασίλης Γαρυφαλλάκης, ο Αποστόλης Ιτσκούδης και ο
Νίκος Κιτμερίδης, στενοί φίλοι και συνοδοιπόροι στην διηνεκή τους καλλιτεχνική
αναζήτηση, παρουσιάζουν το «δικό τους» αγαπητό μέσο, το ιδιοχρησιακό εκείνο και
ιδιοσυγκρασιακό chiaroscuro που διατρέχει τις τρέχουσες ενότητες της δουλειάς τους.
με οξυδερκή ενδελέχεια μια πρωτότυπη εικονοποιητική περιπέτεια, τις εκλεκτικές
ιστορικές, εννοιολογικές, αισθητικές και αισθαντικές συγγένειες της οποίας
μοιράζονται ουσιαστικά, ο Βασίλης Γαρυφαλλάκης, ο Αποστόλης Ιτσκούδης και ο
Νίκος Κιτμερίδης, στενοί φίλοι και συνοδοιπόροι στην διηνεκή τους καλλιτεχνική
αναζήτηση, παρουσιάζουν το «δικό τους» αγαπητό μέσο, το ιδιοχρησιακό εκείνο και
ιδιοσυγκρασιακό chiaroscuro που διατρέχει τις τρέχουσες ενότητες της δουλειάς τους.
Αντλώντας με
προσηλωμένη ελευθερία και κατακτημένη γνώση από τον συναρπαστικό άτλαντα της
ιστορίας της τέχνης, οι τρεις ζωγράφοι βουτούν με διάθεση γενναιόφρονα και
αποτέλεσμα ευφρόσυνο στις σκοτεινές κοιλάδες και τους φωτεινούς λόφους της
Ιταλικής Αναγέννησης και του μεγαλειώδους Μπαρόκ, στις θνήσκουσες σκιές, στα
αναστάσιμα φώτα και τα δραματικά κοντράστ της ανεξίτηλης εικονοποιητικής και
σωματοποιημένης πλαστικής μνήμης του Leonardo και του Vermeer, του Hugo van der Goes και του Rembrandt, του Caravaggio και της Artemisia Gentileschi, του de La Tour και του Goya.
προσηλωμένη ελευθερία και κατακτημένη γνώση από τον συναρπαστικό άτλαντα της
ιστορίας της τέχνης, οι τρεις ζωγράφοι βουτούν με διάθεση γενναιόφρονα και
αποτέλεσμα ευφρόσυνο στις σκοτεινές κοιλάδες και τους φωτεινούς λόφους της
Ιταλικής Αναγέννησης και του μεγαλειώδους Μπαρόκ, στις θνήσκουσες σκιές, στα
αναστάσιμα φώτα και τα δραματικά κοντράστ της ανεξίτηλης εικονοποιητικής και
σωματοποιημένης πλαστικής μνήμης του Leonardo και του Vermeer, του Hugo van der Goes και του Rembrandt, του Caravaggio και της Artemisia Gentileschi, του de La Tour και του Goya.
Κουβεντιάζοντας
μαζί τους με αφορμή το κοινό ετούτο πνευματικό και οπτικό τους άθυρμα,
επιστρέφω – όπως κι εκείνοι – στην αρχαία ελληνική τέχνη της σκιαγραφίας, στη
μαγική επινόηση του Αθηναίου ζωγράφου του 5ου π.Χ. αιώνα Απολλόδωρου και στο
ανεξίτηλο πάθος των σκηνών του κυνηγιού των ελαφιών που σώζονται στα ελαφρώς
μεταγενέστερα ψηφιδωτά της Πέλλας. Στη δαντελωτή οπτική εναλλαγή φωτός και
σκιάς της βυζαντινής επιτοίχιας σχηματοποίησης του κόσμου και στην επίπονη
γεωμετρία των δυτικών μεσαιωνικών χειρογράφων που υπαινίσσονται την απεικόνιση
ενός σύμπαντος ένθεου και μεταφυσικού, οδηγώντας μας με προαναγγελθείσα
ακρίβεια στις ξυλογραφίες του Mantegna, του Cranach και από εκεί στη διηνεκή αναζήτηση του τρισδιάστατου
όγκου, στη λουσμένη από το φως του κεριού, της πυροστιάς ή του σιωπηλού
φεγγαριού νυχτερινή όψη του κόσμου – στη μονάκριβη κληρονομιά του Raphael, του Michelangelo, του Donatello και του Caravaggio ξανά και ξανά.
μαζί τους με αφορμή το κοινό ετούτο πνευματικό και οπτικό τους άθυρμα,
επιστρέφω – όπως κι εκείνοι – στην αρχαία ελληνική τέχνη της σκιαγραφίας, στη
μαγική επινόηση του Αθηναίου ζωγράφου του 5ου π.Χ. αιώνα Απολλόδωρου και στο
ανεξίτηλο πάθος των σκηνών του κυνηγιού των ελαφιών που σώζονται στα ελαφρώς
μεταγενέστερα ψηφιδωτά της Πέλλας. Στη δαντελωτή οπτική εναλλαγή φωτός και
σκιάς της βυζαντινής επιτοίχιας σχηματοποίησης του κόσμου και στην επίπονη
γεωμετρία των δυτικών μεσαιωνικών χειρογράφων που υπαινίσσονται την απεικόνιση
ενός σύμπαντος ένθεου και μεταφυσικού, οδηγώντας μας με προαναγγελθείσα
ακρίβεια στις ξυλογραφίες του Mantegna, του Cranach και από εκεί στη διηνεκή αναζήτηση του τρισδιάστατου
όγκου, στη λουσμένη από το φως του κεριού, της πυροστιάς ή του σιωπηλού
φεγγαριού νυχτερινή όψη του κόσμου – στη μονάκριβη κληρονομιά του Raphael, του Michelangelo, του Donatello και του Caravaggio ξανά και ξανά.
Κι ύστερα οι κουβέντες μας μάς φέρνουν
αναπόφευκτα στο κατώφλι μιας νέας γης: στην αρχετυπική δυναμική του chiaroscuro των γιαπωνέζικων cartes postales του περασμένου αιώνα που αναδίδουν την απλότητα, την
ευγένεια και την ιαπωνική αισθητική και στα ίχνη του λόγιου Okakura Kakuzō και της παραδοσιακής ιαπωνικής ζωγραφικής Nihonga. Κι ακόμη, στις αισθητικές αναζητήσεις της μαυρόασπρης
φωτογραφίας των απαρχών της εφεύρεσής της ή στην αναζήτηση του «ρεμπραντικού
φωτός» και στην μεταγενέστερη οπτική ποιητική του Koudelka ή της Leibovitz, αλλά και στην αξεπέραστη μυθολογία της κινηματογραφικής
Εδέμ και των αλλεπάλληλων χροιών σε έργα όπως το Εργαστήριο του Dr. Caligari, το Nosferatu ή το Metropolis, των δραματικών chiaroscuro του Eisenstein και των ρεαλιστικών του Bergman ή στις ένθεες σκηνές της Θυσίας του Tarkovsky και στις ιδιοφυείς επινοήσεις του Kubrick και του Barry Lyndon του. Στις αυτοαναφορικές παιδικές μνήμες μιας σκοτεινής
μυστηριακής κάμαρας ή μια αιωρούμενης φωτεινής εστίας. Στην αβίαστη κληρονομιά
της εξακολουθητικής εκείνης κοιτίδας που θα συνεχίσει να σώζει την ψυχή και να
αγλαΐζει το βλέμμα μας.
αναπόφευκτα στο κατώφλι μιας νέας γης: στην αρχετυπική δυναμική του chiaroscuro των γιαπωνέζικων cartes postales του περασμένου αιώνα που αναδίδουν την απλότητα, την
ευγένεια και την ιαπωνική αισθητική και στα ίχνη του λόγιου Okakura Kakuzō και της παραδοσιακής ιαπωνικής ζωγραφικής Nihonga. Κι ακόμη, στις αισθητικές αναζητήσεις της μαυρόασπρης
φωτογραφίας των απαρχών της εφεύρεσής της ή στην αναζήτηση του «ρεμπραντικού
φωτός» και στην μεταγενέστερη οπτική ποιητική του Koudelka ή της Leibovitz, αλλά και στην αξεπέραστη μυθολογία της κινηματογραφικής
Εδέμ και των αλλεπάλληλων χροιών σε έργα όπως το Εργαστήριο του Dr. Caligari, το Nosferatu ή το Metropolis, των δραματικών chiaroscuro του Eisenstein και των ρεαλιστικών του Bergman ή στις ένθεες σκηνές της Θυσίας του Tarkovsky και στις ιδιοφυείς επινοήσεις του Kubrick και του Barry Lyndon του. Στις αυτοαναφορικές παιδικές μνήμες μιας σκοτεινής
μυστηριακής κάμαρας ή μια αιωρούμενης φωτεινής εστίας. Στην αβίαστη κληρονομιά
της εξακολουθητικής εκείνης κοιτίδας που θα συνεχίσει να σώζει την ψυχή και να
αγλαΐζει το βλέμμα μας.
Επιμελητικό Κείμενο
Ίρις Κρητικού
Μάρτιος 2020
* Ο ακαδημαϊκός Okakura Kakuzō (1862 –1913)συντέλεσε σημαντικά στην διαφύλαξη της
παράδοσης και την εξέλιξη της τεχνών στην Ιαπωνία. Γεννημένος στη Yokohama έμαθε αγγλικά σε ιεραποστολικό σχολείο, ενώ σπούδασε στο
αυτοκρατορικό πανεπιστήμιο του Τόκυο. Το 1887 υπήρξε ένας από τους βασικούς
ιδρυτές και μετέπειτα πρύτανης του Tokyo School of Fine Arts, καθώς και συνιδρυτής του Japan Art Institute. Το 1904 έφυγε για την Αμερική μετά από πρόσκληση του William Sturgis Bigelow και το 1910 ανέλαβε τη διεύθυνση του Ασιατικού τμήματος
του Μουσείου Καλών Τεχνών της Βοστόνης. Τα βιβλία του, γραμμένα στα αγγλικά,
εστιάζουν στη σημασία του μοντέρνου κόσμου της ασιατικής κουλτούρας και στην
ισότιμη επιρροή της στην παγκόσμια τέχνη, πέραν εκείνης του Δυτικού πολιτισμού.
Στο περίφημο Βιβλίο του Τσαγιού σημειώνει: «ο Τεϊσμός ενσαρκώνει την αγνότητα
και την αρμονία, το μυστήριο της αμοιβαίας ευσπλαχνίας, τον ρομαντισμό της κοινωνικής
ιεραρχίας. Πρόκειται κατ’ουσίαν για τη λατρεία του Ατελούς, καθώς είναι μια
τρυφερή απόπειρα να επιτευχθεί κάτι το δυνατό σε αυτό το αδύνατο πράγμα που
γνωρίζουμε ως ζωή».
παράδοσης και την εξέλιξη της τεχνών στην Ιαπωνία. Γεννημένος στη Yokohama έμαθε αγγλικά σε ιεραποστολικό σχολείο, ενώ σπούδασε στο
αυτοκρατορικό πανεπιστήμιο του Τόκυο. Το 1887 υπήρξε ένας από τους βασικούς
ιδρυτές και μετέπειτα πρύτανης του Tokyo School of Fine Arts, καθώς και συνιδρυτής του Japan Art Institute. Το 1904 έφυγε για την Αμερική μετά από πρόσκληση του William Sturgis Bigelow και το 1910 ανέλαβε τη διεύθυνση του Ασιατικού τμήματος
του Μουσείου Καλών Τεχνών της Βοστόνης. Τα βιβλία του, γραμμένα στα αγγλικά,
εστιάζουν στη σημασία του μοντέρνου κόσμου της ασιατικής κουλτούρας και στην
ισότιμη επιρροή της στην παγκόσμια τέχνη, πέραν εκείνης του Δυτικού πολιτισμού.
Στο περίφημο Βιβλίο του Τσαγιού σημειώνει: «ο Τεϊσμός ενσαρκώνει την αγνότητα
και την αρμονία, το μυστήριο της αμοιβαίας ευσπλαχνίας, τον ρομαντισμό της κοινωνικής
ιεραρχίας. Πρόκειται κατ’ουσίαν για τη λατρεία του Ατελούς, καθώς είναι μια
τρυφερή απόπειρα να επιτευχθεί κάτι το δυνατό σε αυτό το αδύνατο πράγμα που
γνωρίζουμε ως ζωή».
Βιογραφικά Σημειώματα
καλλιτεχνών
καλλιτεχνών
Ο Αποστόλης Ιτσκούδης γεννήθηκε στην Αλεξανδρούπολη το 1985 και μεγάλωσε στη Ν.
Ορεστιάδα.
Ορεστιάδα.
Διδάχθηκε
σχέδιο και ζωγραφική στο εργαστήριο των Ν. Χριστοφοράκη και Λ. Μαρτζούκου
(2003-2005) και ολοκλήρωσε τις σπουδές του στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της
Φλωρεντίας το 2010.
σχέδιο και ζωγραφική στο εργαστήριο των Ν. Χριστοφοράκη και Λ. Μαρτζούκου
(2003-2005) και ολοκλήρωσε τις σπουδές του στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της
Φλωρεντίας το 2010.
Έχει πραγματοποιήσει έξι ατομικές
εκθέσεις (Art-Gallery, Αλεξανδρούπολη 2013, 2014 / Myro Gallery, Θεσσαλονίκη
2014 / Balkan Art Gallery, Ξάνθη 2016, ArtZone 42 Gallery, Αθήνα 2018 / Κέντρο
Τεχνών ΜΕΤΣ, Αθήνα 2019).
εκθέσεις (Art-Gallery, Αλεξανδρούπολη 2013, 2014 / Myro Gallery, Θεσσαλονίκη
2014 / Balkan Art Gallery, Ξάνθη 2016, ArtZone 42 Gallery, Αθήνα 2018 / Κέντρο
Τεχνών ΜΕΤΣ, Αθήνα 2019).
Έχει
συμμετάσχει σε ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και Ιταλία.
Ζει και εργάζεται στην Αλεξανδρούπολη.
συμμετάσχει σε ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και Ιταλία.
Ζει και εργάζεται στην Αλεξανδρούπολη.
Ο Βασίλης Γαρυφαλλάκης γεννήθηκε το 1966 στην Αθήνα, όπου ζει και εργάζεται.
Σπούδασε
οικονομικά στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο της Αθήνας και ασχολείται με τα
εικαστικά από το 2010 ως αυτοδίδακτος.
οικονομικά στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο της Αθήνας και ασχολείται με τα
εικαστικά από το 2010 ως αυτοδίδακτος.
Έχει
παρακολουθήσει μαθήματα γλυπτικής και νωπογραφίας στο Leonardo da Vinci Art School στη Φλωρεντία.
παρακολουθήσει μαθήματα γλυπτικής και νωπογραφίας στο Leonardo da Vinci Art School στη Φλωρεντία.
Οι ατομικές
του εκθέσεις πραγματοποιήθηκαν το 2014 και το 2016 από τη Γκαλερί ΑΡΓΩ στην
Αθήνα.
του εκθέσεις πραγματοποιήθηκαν το 2014 και το 2016 από τη Γκαλερί ΑΡΓΩ στην
Αθήνα.
Έχει
συμμετάσχει σε ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα.
συμμετάσχει σε ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα.
Το 2017,
συμμετείχε σε Αναγεννησιακό Μουσικοθεατρικό Αναλόγιο στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών
από τη Μουσική Βιβλιοθήκη της Ελλάδας “Λίλιαν Βουδούρη” του Συλλόγου
Φίλων της Μουσικής, με θέμα τη ζωή του Leonardo da Vinci με τίτλο “Η φύλακας της Τζοκόντα”. Η συμμετοχή
αφορούσε στη σκηνογραφία, μέρος της σκηνοθεσίας και παρουσία επί σκηνής.
συμμετείχε σε Αναγεννησιακό Μουσικοθεατρικό Αναλόγιο στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών
από τη Μουσική Βιβλιοθήκη της Ελλάδας “Λίλιαν Βουδούρη” του Συλλόγου
Φίλων της Μουσικής, με θέμα τη ζωή του Leonardo da Vinci με τίτλο “Η φύλακας της Τζοκόντα”. Η συμμετοχή
αφορούσε στη σκηνογραφία, μέρος της σκηνοθεσίας και παρουσία επί σκηνής.
Ο Νίκος Κιτμερίδης γεννήθηκε το 1984 στην Αλεξανδρούπολη όπου ζει και
εργάζεται.
Tο 2010, αποφοίτησε από την Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών
(τομέας ζωγραφικής) υπό την εποπτεία του καθηγητή Τριαντάφυλλου Πατρασκίδη.
Έχει πραγματοποιήσει δύο ατομικές εκθέσεις στην Ξάνθη.
εργάζεται.
Tο 2010, αποφοίτησε από την Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών
(τομέας ζωγραφικής) υπό την εποπτεία του καθηγητή Τριαντάφυλλου Πατρασκίδη.
Έχει πραγματοποιήσει δύο ατομικές εκθέσεις στην Ξάνθη.
Το 2012 στον
χώρο τέχνης Orfeos20
και το 2016 στον χώρο τέχνης balkan art gallery.
χώρο τέχνης Orfeos20
και το 2016 στον χώρο τέχνης balkan art gallery.
Έχει
συμμετάσχει σε ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα.
συμμετάσχει σε ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα.
Gallery Genesis.
35 HARITOS Street,
Kolonaki 10675
Athens, Greece.
Tel.: +30 211 7100566
Gallery
Genesis Opening Hours:
Genesis Opening Hours:
Tuesday – Thursday – Friday 11:30 –
21:30
21:30
Wednesday – Saturday 11:30 – 15:30
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
Χαμπής: Η χαρακτική υφή της μνημονικής εμπειρίας από το κέντρο χαρακτικής Αθηνών - Pandolfini & Σιατ...
Δημήτρης Χαλάτσης «Συγχύσεις». Ατομική έκθεση στο Potential Project.
Το T.A.F./ the art foundation παρουσιάζει την έκθεση με τίτλο ‘’What We Carry Through the Night’’
Η genesis gallery παρουσιάζει στον νέο της χώρο στην οδό Ιπποκράτους 121 την έκθεση του Κωνσταντίνου...
Ομαδική έκθεση «Σκιές». Eικαστικό αφιέρωμα στον John Cassavetes από την Ελληνοαμερικάνικη Ένωση.
Έκθεση 1ου Φωτομαραθώνιου Ελπίδας Click for Life. Στον χώρο πολιτισμού TAF - The Art Foundation από ...
