26 Δεκεμβρίου 2024

Μαθαίνουν μουσική μέσα από την κίνηση. Συνέντευξη της Εύας Ξανθοπουλίδου στη Γιώτα Χατζηεμμανουήλ.

Κάπως έτσι την γνώρισα κι εγώ. Κρατώντας απ’
το χέρι την κόρη μου, και μ’ έναν μικρό δισταγμό. Έναν δισταγμό που συνήθως
όλοι έχουμε όταν πρόκειται για κάτι καινούργιο, ιδιαίτερα για ένα νέο ξεκίνημα
στις δραστηριότητες του παιδιού μας, και λιγάκι άγχος για τον δάσκαλο, τον
χώρο, αυτό που εμπνέει, κι αυτό που θα εμφυσήσει.
Κι η Εύα ήταν εκεί, στην πόρτα, πρόσχαρη,
ζεστή και φιλική, να προϋπα­ντήσει κάθε γονιό με παιδί που πέρναγε το κατώφλι
του Λυκείου Ελληνί­δων, με προσδοκίες και χαρά.
Είναι απ’ τα παιδιά που θέλεις να μοιάσει το
παιδί σου. Με αξίες, ήθος, στόχους που επετεύχθησαν, και όνειρα που ακολουθούν,
σ’ ένα ευγενικό πρόσωπο που πραγματικά ακτινοβολεί…

Εύα από
την ηλικία των οκτώ άρχισε η ενασχόλησή σου με την μουσική. Υπήρξε αφορμή,
κάποιος στην οικογένεια που αγαπού­σε ή ασχολούνταν με την μουσική;
Η αλήθεια είναι πως κανείς στην οικογένειά μου
δεν ασχολείται επαγγελματικά με τη μου­σική. Ο μόνος που έχει κάποιες γνώ­σεις
είναι ο παππούς μου ο οποίος είναι ερασιτέχνης ακορντεονί­στας. Σίγουρα, το
ενδιαφέρον που έδειχνε για τη μελέτη και τη βελτίωση των ικανοτήτων του,
αποτέλεσε το πρώτο κίνητρο για μένα. Από μικρή προσπαθούσα να καταλάβω πως
παράγονται όλοι αυτοί οι ήχοι και οι μελωδίες. Με­γάλο ρόλο όμως στο να αρ­χίσω
και να ολοκληρώσω τις μουσικές σπουδές μου έπαιξε η αγάπη των γονιών μου για τη
μουσική, τα ακούσματα που είχα από μικρό παιδί, αλλά και το ότι πά­ντα με
ενθάρρυναν να στραφώ προς αυ­τήν την τέχνη.
Πόσες
ώρες μελέτης συμπλήρωνες την ημέρα προκειμένου να κατακτήσεις τους στόχους σου
και τι θα συμβούλευες ένα παιδί που ξεκινά τώρα την ενασχόλησή του;
Δεν υπάρχει συγκεκριμένος αριθμός ωρών που
μελετώ. Σί­γουρα όλα αυτά τα χρόνια η διάρκεια της μελέτης μου εξαρτά­ται από
την καθημερινότητα μου, τις ανάγκες και τη δυσκολία των έργων με τα οποία
ασχολούμαι, αλλά και τη διάθεσή μου. Αυτό που μπορώ να συμπεράνω όμως είναι ότι
η μουσική έχει πολλές ομοιότητες με τον αθλητισμό. Όπως ένας αθλητής χρειάζεται
καθημερινή προπόνηση και επαφή με το άθλημά του, έτσι κι ένας μουσικός έχει
ανάγκη από συνε­χή εξάσκηση. Οπότε αυτό που θα συμβούλευα ένα παιδί το οποίο
ξεκινά τώρα, είναι να βλέπει το διάβασμα της μουσικής σαν κομμάτι της καθημε­ρινότητάς
του, όπως το παιχνίδι και όχι σαν μια υποχρέωση.

Διδάσκεις
μουσικοκινητική αγωγή σε παιδιά του Λυκείου Ελληνί­δων. Μίλησέ μου γι’ αυτό.

Με τον όρο μουσικοκινητική αγωγή αναφερόμαστε
στο συνδυασμό της Μουσικής με την Κίνηση. Τα παιδιά βιώνουν μέσα από το σώμα
και την κίνησή του τη μουσική, το μέτρο, το λόγο, το χώρο, το καθένα φυσικά με
το δικό του ρυθμό και το δικό του τρόπο. Έρχονται σε επαφή με μουσικές έννοιες
με έναν ευχάριστο και παιδαγωγικό τρόπο. Ενεργοποιούν το σώμα και το πνεύμα
τους μέσα από ένα παιχνίδι το οποίο ταυτόχρονα αυξάνει τις κινητικές τους
δυνατότητες και το δείκτη αυτοπειθαρχίας τους. Φτάνουν έτσι να αναπτύξουν τη
δημιουργικότητα, τη φαντασία τους, τη ρυθμική αντίληψη αλλά και την μουσική
μνήμη.
Το
Λύκειο Ελληνίδων προβάλλει την ελληνική παράδοση, νεότε­ρη και παλαιότερη,
τονίζοντας την αισθητική, εθνική και κοινω­νική της αξία. Ποιος είναι ο τρόπος
ή τα εργαλεία να κάνεις ένα παιδί να αγαπήσει την παράδοση;
Το μάθημα της χορωδίας στο Λύκειο των
Ελληνίδων έχει ως βάση του την μουσικοκινητική αγωγή. Δεν είναι απλά η εκμάθηση
ενός παραδοσιακού τραγουδιού. Τα παιδιά μαθαίνουν εκτός από το τραγούδι και την
ιστορία του, έθιμα τα οποία αναβιώνουμε καθώς και μερικά απλά χορευτικά βή­ματα
έτσι ώστε να μπορούν να συνδυάσουν το τραγούδι με τον χορό. Παράλληλα έρχονται
σε επαφή με κρουστά μουσικά όργανα τα οποία εντάσσουμε στο κομμάτι που
μαθαίνουμε κάθε βδομάδα. Κάνουμε μια μικρή ενορχήστρωση η οποία πρώτα απ’ όλα
διασκεδάζει τα παιδιά και ταυτόχρονα βελτιώνει την αίσθηση του ρυθμού τους. Ο
τρόπος για να κανείς ένα παιδί να αγαπήσει οτιδήποτε, όχι μόνο την παράδοση,
νομίζω πως είναι να του το περάσεις σαν ένα παιχνίδι και μια ευκαιρία να δείξει
τις δυνατότητες του λειτουργώντας ως μέλος μια ομάδας.
Ο
Francis Kefford, ο Αυστραλός σολίστ της Βιόλας, υποστηρίζει πως οι άνθρωποι
μπορούν να βρουν την κάθαρση μέσα απ’ την μουσική. Πως σου φαίνεται αυτό;
Μέσα από τη μουσική η ψυχή των ακροατών,
βιώνει συναισθήματα και έτσι «αποτοξινώνεται» κατά κάποιον τρόπο από ότι τη
βαραίνει. Η μου­σική ενεργεί θεραπευτικά. Ηρεμεί την ψυχή των ακροατών,
αποβάλλει τις άσχημες σκέψεις, και δημιουργεί ένα αίσθημα ανακούφισης και
ευφορίας. Αν λοιπόν θεωρήσουμε ότι συμβαίνουν όλα αυτά όταν ακούμε μουσική,
τότε είμαστε πολύ κοντά στην κυριολεκτική έννοια του όρου «κάθαρ­ση».
Αυτή η
περίοδος είναι πολύ κρίσιμη για την χώρα. Πιστεύ­εις πως η μουσική, ως ίσως η
πιο ολοκληρωμένη μορφή τέχνης, είναι ικανή να κάνει τους ανθρώπους να ξεπερά­σουν,
να αντιμετωπίσουν ή και να λύσουν προβλήματα;
Η περίοδος που διανύουμε είναι όντως πολύ
δύσκολη για τη χώρα και αυτό επιβαρύνει την ψυχολογία όλων μας. Η μου­σική από
μόνη της σίγουρα δεν μπορεί να λύσει οικονομικά ή βιοποριστικά προβλήματα.
Είναι όμως ένα μέσον για να μπορέσει κάποιος να χαλαρώσει και να ξεφύγει από τα
προβλήματα της καθημε­ρινότητας. Άλλωστε μην ξεχνάμε ότι η μουσική πλέον
λειτουργεί και θερα­πευτικά. Η μουσικοθεραπεία είναι μια σχετικά καινούργια
θεραπεία για τα ελληνικά δεδομένα, σε αντίθεση με την Αμερική, τη Μεγάλη Βρε­τανία
και άλλες ευρωπαϊκές χώρες όπου εφαρμόζεται εδώ και χρό­νια. Μπορεί να
προσφέρει έναν εναλλακτικό τρόπο επικοινωνίας και έκφρασης στους ανθρώπους
εκείνους που η λεκτική επικοινω­νία είναι ανεπαρκής ή αδύνατη ως μέσο έκφρασης.
Η Μουσικοθεραπεία είναι δηλαδή η συστηματική θεραπευτι­κή προσέγγιση που
αξιοποιεί τη μουσική για τη φροντίδα της ψυχικής, πνευματικής και σωματικής
υγείας.
Ποιο
είναι το είδος μουσικής που ξεχωρίζεις, που ακούς τον ελεύ­θερο χρόνο σου και
που σου αρέσει να διδάσκεις;
Η φύση της δουλειάς μου είναι τέτοια που έχει
να κάνει πρώτα απ όλα με την κλασική μουσική. Διδάσκω κυρίως κλασικά έργα τα
οποία με ευχαρι­στεί πολύ να ακούω. Ταυτόχρονα απολαμβάνω και την ακρόαση
παραδο­σιακής μουσικής μιας και είμαι χρόνια μέλος και χορεύτρια του Λυκείου
Ελληνίδων. Βέβαια, δεν παύω να είμαι ένα νέος άνθρωπος που διασκεδάζει με
συνομήλικους του, οπότε σε τέτοιες στιγμές μου αρέσει να ακούω σύγ­χρονη
μουσική φυσικά.
Ποιες
μουσικές προσωπικότητες αποτελούν έμπνευση για σένα κι αν πιστεύεις ότι ένας
μεγάλος μουσικός είναι απαραίτητα και μια σπουδαία προσωπικότητα ή η
προσωπικότητα δεν είναι ανά­λογη πάντα του ταλέντου;
Έμπνευση για μένα αποτελεί οποιοσδήποτε
προσφέρει κάτι ουσιαστι­κό στη μουσική. Δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποιον
συγκεκριμένο γιατί η συμβολή του καθενός είναι σημαντική για την πορεία και την
εξέλιξη της τέχνης. Φυσικά και η προσωπικότητα δεν είναι ανάλογη του ταλέντου.
Υπήρξαν μουσικοί με μεγάλες αδυναμίες στον χαρακτήρα τους, άλλοι που δεν ήταν
ποτέ έντονες προσωπικότητες, αλλά παρόλα αυτά το έργο που άφησαν πίσω τους
έγραψε ιστορία.

Εύα Ξανθοπουλίδου, σ’ ευχαριστώ από καρδιάς γι’ αυτή την συνέντευξη, και σου εύχομαι καλό
υπόλοιπο στην μουσική σου πορεία με συνεχή πρόοδο και πολλές στιγμές χαράς και
επιτυχίας.
Η Εύα Ξανθοπουλίδου γεννήθηκε στην Ξάνθη το
1988. Το 1996 γράφεται στο Παράρτημα Ξάνθης του Εθνικού Ωδείου Αθηνών στην τάξη
της κας Μπαλτζοπούλου. Συνεχίζει τις σπουδές στο πιάνο με καθηγήτρια την κα
Τζιγκουνάκη. Παράλληλα παρακολουθεί Ανώτερα Θεωρητικά και παίρνει το πτυχίο της
Αρμονίας με βαθμό Άριστα από το Εθνικό Ωδείο Αθηνών. Το 2009 παίρνει το Πτυχίο
του Πιάνου επίσης με Άριστα. Είναι διπλωματούχος του τμήματος Πολιτικών
Μηχανικών του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης. Το 2013 ολοκλήρωσε τις σπουδές
της στη Μουσικοπαιδαγωγική Εκπαίδευση και το 2014 παίρνει το Πτυχίο της
Αντίστιξης με βαθμό Άριστα. Εργάζεται ως καθηγήτρια Πιάνου και Ανώτερων
Θεωρητικών στο Παράρτημα Ξάνθης του Εθνικού Ωδείου Αθηνών από το 2009 ως
σήμερα, και είναι υπεύθυνη της παιδικής χορωδίας του Λυκείου των Ελληνίδων
Ξάνθης από το 2013. Παράλληλα είναι τελειόφοιτη στην τάξη της Φούγκας.