Σοφία Κουκουρλή: Εσωτερική Εικόνα. Έκθεση Ζωγραφικής & Βιωματικά Εργαστήρια Εικαστικής Θεραπείας ( Art Therapy ).

Φεστιβάλ Τήνου 2017

Eγκαίνια: 01/08/2017 στις 20:00

Διάρκεια
έκθεσης:
01 – 15/08/2017

Ενοριακή αίθουσα Αγ. Ιωάννου, Κώμη, Τήνος

Η Σοφία Κουρκουρλή πραγματοποιεί την πρώτη της
ατομική έκθεση ζωγραφικής με τίτλο Εσωτερική Εικόνα που παρουσιάζεται στο
πλαίσιο του Φεστιβάλ Τήνου 2017. Μέσα από το έργο της μας ξεναγεί σε μια γνωριμία
με τον εαυτό, στις συναισθηματικές, ασυνείδητες εικόνες, που ο καθένας θα
μπορέσει να τις ορίσει μέσα από τη δική του εξερεύνηση.

Η έκφραση μέσω της ζωγραφικής, μας εμπνέει να
πούμε τις ιστορίες μας και αποτελεί μια ζωντανή γραφή που είναι αφηγηματική και
αρχίζει πριν ακόμη μάθουμε το γραπτό λόγο.

Όταν οι λέξεις δεν είναι αρκετές ζητούμε από
τις εικόνες και τα σύμβολα να μιλήσουν για εμάς.

Λάτρης του ασυνείδητου και του χρώματος η
Σοφία Κουκουρλή αποτυπώνει τη νοσταλγία για μια εποχή, που άνθρωπος και φύση
συμβίωναν αρμονικά και υπενθυμίζει αυτό που πρέπει σαν κόρη οφθαλμού να
διαφυλαχθεί: το φως και την ενέργεια, που πηγάζουν από αυτή τη συμβίωση. Με δύο
λόγια τη ζωή…

Παράλληλα με την έκθεση θα λειτουργήσουν
βιωματικά εργαστήρια εικαστικής θεραπείας ( art therapy ) με θέμα την
«εσωτερική εικόνα» στα οποία μπορούν να
συμμετέχουν μικροί και μεγάλοι χωρίς να απαιτούνται γνώσεις ζωγραφικής.

Εικαστική ψυχοθεραπεύτρια: Σοφία Κουκουρλή

Επιμέλεια έκθεσης: Ελισάβετ Ιωαννίδη, Ιστορικός τέχνης

Διεύθυνση συντονισμού: Έλενα Δελλατόλα

Ωράριο λειτουργίας έκθεσης: 19.00 – 21.30

Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με την
έκθεση και τα βιωματικά εργαστήρια μπορείτε να επισκεφθείτε το www.gnothisauton.gr .

Σκέψεις
για το έργο της Σοφίας Κουκουρλή.

Το έργο της Σοφίας Κουκουρλή με την πρώτη
ματιά δημιουργεί ευχάριστη οικειότητα, καθώς απελευθερώνει με πλαστική ακρίβεια
κρυμμένες αναστολές, χαμένους παραδείσους, την Εσωτερική της Εικόνα, όπως
αναφέρει η ίδια.

Η ικανότητά της ως καλλιτέχνις να μεταδίδει
μέσα από μια πλημμύρα χρωμάτων θετικά αισθήματα είναι εξαιρετική. Λάτρης του ασυνείδητου και του χρώματος
αποτυπώνει τη νοσταλγία για μια εποχή, που άνθρωπος και φύση συμβίωναν αρμονικά
και υπενθυμίζει αυτό που πρέπει σαν κόρη οφθαλμού να διαφυλαχθεί: το φως και
την ενέργεια, που πηγάζουν από αυτή τη συμβίωση. Με δύο λόγια τη ζωή.

Στέκομαι στα έργα «Ανάμνηση», το «Δεξί πόδι»,
«Ήλιος» και η «Ψυχή πέταξε μόνη». Τι έχουμε σ΄αυτά τα έργα; Έναν ήλιο-μάτι, που
τα πάνθ’ ορά, έναν άλλο εκρηκτικό ήλιο, μια ανάμνηση από το φόβο στο πλοίο, ένα
αποτύπωμα υποδήματος, ένα δείγμα DNA και μια ψυχή, που έχει εικονογραφηθεί σε
ένα σύμπαν το οποίο όμως αποδομείται.

Όλα είναι εύληπτα, ευανάγνωστα και μαζί ανησυχητικά, αλλά καθόλου τρομακτικά ή
αποτρεπτικά. Αυτή η αντίφαση δείχνει πώς
η Σοφία Κουκουρλή ισορροπεί το έργο της.

Το αποτύπωμα από το «Δεξί πόδι» εμφανίζει
και την αξία ενός ιστορικού ίχνους μέσα
σ’ ένα σύμπαν τρυφερότητας, όπου όλα πλέουν σε χαρούμενα παιδικά χρώματα,
υπερβολικά καθησυχαστικά, όπου παραδόξως μία
ανησυχία καραδοκεί. Η Σοφία Κουκουρλή στο έργο της εμφανίζει ένα μαχόμενο
ρομαντισμό με κάποια στοιχεία υπερρεαλιστικά, που είναι δύσκολο όμως να σπάσεις
τον κώδικά τους. Το βέβαιο είναι, ότι
σου μεταδίδει μια ενέργεια και μια θερμότητα καλοκαιρινή.

Κατά τη γνώμη μας το έργο της είναι ένα σχόλιο
στην αχόρταγη προσπάθεια του ανθρώπου να δαμάσει τη φύση με όλα τα θλιβερά
επακόλουθα του μαζικού πολιτισμού.
(Βλέπε το φαινόμενο του θερμοκηπίου με την υπερθέρμανση του πλανήτη
κλπ.). Είναι μια προσπάθεια να δαμάσει τον εαυτό και να δημιουργήσει νέους
παραδείσους κι αν όχι, να αφήσει το ίχνος που αναφέραμε. Λένε ότι λίγα πράγματα
δεν αφήνουν ίχνη. Το ψάρι στο νερό, η γαζέλα στο βράχο.

Η φύση, την οποία η Σοφία Κουκουρλή λατρεύει
και προσεγγίζει με την αγνότητα ενός παιδιού, θα τιμωρήσει τον
άνθρωπο – καταναλωτή, για την αυθάδειά του να πλησιάσει τον ήλιο. Μεγάλες
έγχρωμες περιοχές φέρνουν στο μυαλό μας αυτή την παιδική αθωότητα, όπου ο
πλανήτης γη ήταν ήσυχος και όλα ήταν γαληνεμένα. Αυτή την αρχαία γαλήνη εισηγείται η
καλλιτέχνις ζωγραφίζοντας με μελάνι και ακουαρέλα φευγαλέες σκιές, που λιώνουν
μέσα σε μια ονειρική ρευστότητα, σε μια νωχελικότητα εντελώς γυνακεία, που
οδηγεί σε έναν ερωτισμό, αλλά κάπου πάντα
η ανησυχία καιροφυλακτεί.

Καθώς το έργο της αναπτύσσεται ως γαλαξίας
θραυσμάτων και μέσα από αυτά τα χρωματιστά ραγίσματα ρέουν κομμάτια του
γυναικείου υποκειμένου αποκαθαρμένα από τις επιστρώσεις και προσχώσεις του
αρσενικού Άλλου. Διότι μόνο μία γυναικεία μορφή υπάρχει στο καλλιτεχνικό σύμπαν
της Σοφίας Κουκουρλή όπου το αρσενικό απουσιάζει κι εμφανίζεται ως ήλιος. Ο ήλιος είναι το ίχνος που θα χαθεί τελευταίο
μετά από δισεκατομμύρια χρόνια.