“ACCIDENTAL ENCOUNTERS” : Ομαδική έκθεση του project Hyperlink.

Εγκαίνια
: Πέμπτη 26 Απριλίου 2018 , 20:00 – 23:00

Ομαδική
Έκθεση:
Iain Ball, Co-Buddy ( Iain Ball & Βαλίνια Σβορώνου), Lea Collet & Mάριος Σταμάτης,
Dimitris Gketsis, Hypercomf, Εύη Καλογηροπούλου, Αλεξάνδρα
Κουμαντάκη, Γιώργος
Παπαφίγκος, Clifford Sage, Παύλος
Τσάκωνας
και
Γιάννης
Βούλγαρης

My love and my touch, up above made with the warmth of my,

Performance:
Μάριος Σταμάτης & Lea collete

Διάρκεια 30’ λεπτά

Επιμέλεια : Hyperlink

GRACE/Athens : Filadelfias 2 & Liosion str.

Εγκαίνια : Πέμπτη 26 Απριλίου 2018 , 20:00 – 23:00

Διάρκεια Έκθεσης : 26 Απριλιου – 14 Μαιου 2018

Ώρες Λειτουργίας : Πέμπτη έως Κυριακή: 16:00 – 21:00

Και με ραντεβού στο: hyperlinkathens@gmail.com

Ποια η πιθανότητα να βρεθεί κάτι μέσα στο
τίποτα; Όπου τίποτα, φαντάσου ένα εκτυφλωτικό κενό. Άδειο και
αποπροσανατολιστικό. Φαντάσου, ότι κρατάς μια απομαγνητισμένη πυξίδα. Νιώθεις
νευρικά γιατί έχεις ήδη αρχίσει να απομακρύνεσαι. Πόσο μακριά; Τι είδους κινήσεις;
Κυκλικές υποθέτω. Η πυξίδα συνεχίζει να δίνει λάθος στοιχεία. Χοροπηδάει,
περιστρέφεται σα να βρίσκεται πάνω σε έναν πόλο. Ποια η πιθανότητα να βρεθεί
κάτι μέσα στο τίποτα; Μια κίνηση προς τα εμπρός και το κενό μετατρέπεται σε ένα
πλήθος σχημάτων που ξεπετάγονται από δω και από κει: σήραγγες, χοάνες, δίοδοι,
κώνοι, κυψέλες, πλέγματα και έλικες. Όλα τους αιθέρια και συμπαγή. Ένα σύννεφο
έκστασης αιωρείται από πάνω μου. Το κενό χάνει τη λεία όψη του, γίνεται όλο και
λιγότερο αποπροσανατολιστικό. Όσο πλησιάζω περισσότερες φόρμες αρχίζουν να
εμφανίζονται: άξονες, διαστρωματώσεις, συμμετρίες και ασυμμετρίες. Η όραση μου είναι
διευρυμένη ή περιορισμένη; Βρίσκω τον εαυτό μου ανάμεσα σε τόσες πολλές
κατευθύνσεις. Να ζουμάρω ή όχι; Πώς διαχειρίζεται αυτή η απεραντότητα; Τι είναι
αυτό το κενό που με περιβάλλει: είναι ένα μέρος που περιμένω να δημιουργηθεί,
μια ακύρωση, μια ψευδαίσθηση ή απλά η μη ύπαρξη; Η πυξίδα μου συνεχίζει να
στροβιλίζεται αλλά δεν πειράζει. Τώρα έχω κάποια σημεία αναφοράς. Το κενό είναι
ένα εξαιρετικό σημείο αναφοράς. Μπούμερανγκ!

What is the possibility of finding
something into nothing? Where nothing assume a dazzling void. Empty and
disorientating. Imagine holding a compass being in reverse polarity state. It
is making me nervous because this is the start of a fly away condition. How far
away? What kind of motions? Circular I assume. But the compass is giving out
erratic data. It jumps around, it spins like it is on a pole. What is the
possibility of finding something into nothing? One move forward and the void
becomes a quantum of forms popping up: tunnels, funnels, alleys, cones,
honeycombs, lattices and spirals. All ethereal and compact. An ecstatic nimbus
is floating above me. The void loses its smoothness, it becomes less and less
disorientating. As I am getting closer more forms start to appear: gratings,
layers, axes, symmetries and asymmetries. Is my vision now enlarged or
narrowed? I find myself between so many directions. Zoom in or zoom out? How
this infinity should be treated? What is this void I find myself within, is it
a space yet to come, a form of negation, a visual hallucination or simply
non-existence? My compass still jumps around. It doesn’t matter, now I have some
landmarks. The void makes an excellent landmark. BOOMERANG!