ΡΟΕΣ ΧΡΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΔΑΦΝΗΣ ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ. Γράφει η Έλενα Ντάκουλα.
Πριν καλά – καλά μπω στην
αίθουσα στην Γκαλερί Ευριπίδη, το βλέμμα μου καρφώθηκε στα κρεμασμένα τελάρα με
τα φωτεινά, έντονα χρώματα τα οποία δημιουργούν ένα υπέροχο, ευχάριστο σύνολο
αποπνέοντας μία αίσθηση φρεσκάδας και
αρμονίας. Είναι τα έργα της εικαστικού
Δάφνης Κωστοπούλου, στην πρώτη ατομική της έκθεση, με θέμα Color Flows, επιμέλειας Ειρήνης Μαρούλη.
αίθουσα στην Γκαλερί Ευριπίδη, το βλέμμα μου καρφώθηκε στα κρεμασμένα τελάρα με
τα φωτεινά, έντονα χρώματα τα οποία δημιουργούν ένα υπέροχο, ευχάριστο σύνολο
αποπνέοντας μία αίσθηση φρεσκάδας και
αρμονίας. Είναι τα έργα της εικαστικού
Δάφνης Κωστοπούλου, στην πρώτη ατομική της έκθεση, με θέμα Color Flows, επιμέλειας Ειρήνης Μαρούλη.
Η εικαστικός, μία όμορφη
νεαρή γυναίκα με φωτεινά μπλε μάτια και μία ηρεμία στο πρόσωπό της μου μίλησε με
πάθος για την αγάπη που ένιωσε από μικρή για την ζωγραφική αλλά και το χρώμα το
οποίο παίζει πάντα σημαντικό ρόλο στη ζωή της καθώς και την ιδιαίτερη και πρωτοπόρο τεχνική που
χρησιμοποιεί στη δουλειά της. Μοιράστηκε
μαζί μου σκέψεις αλλά και ανησυχίες πάνω σ’ αυτόν τον τόσο μαγικό αλλά και
συνάμα δύσκολο χώρο της τέχνης και με
εντυπωσίασε με το πείσμα που έδειξε όταν πήρε
την απόφαση, κόντρα στο ρεύμα των καιρών, να μείνει εδώ, στην Ελλάδα και
να πετύχει. Και απ’ ότι φαίνεται τα καταφέρνει πάρα πολύ
καλά!!!
νεαρή γυναίκα με φωτεινά μπλε μάτια και μία ηρεμία στο πρόσωπό της μου μίλησε με
πάθος για την αγάπη που ένιωσε από μικρή για την ζωγραφική αλλά και το χρώμα το
οποίο παίζει πάντα σημαντικό ρόλο στη ζωή της καθώς και την ιδιαίτερη και πρωτοπόρο τεχνική που
χρησιμοποιεί στη δουλειά της. Μοιράστηκε
μαζί μου σκέψεις αλλά και ανησυχίες πάνω σ’ αυτόν τον τόσο μαγικό αλλά και
συνάμα δύσκολο χώρο της τέχνης και με
εντυπωσίασε με το πείσμα που έδειξε όταν πήρε
την απόφαση, κόντρα στο ρεύμα των καιρών, να μείνει εδώ, στην Ελλάδα και
να πετύχει. Και απ’ ότι φαίνεται τα καταφέρνει πάρα πολύ
καλά!!!
«Από τότε που θυμάμαι τον
εαυτό μου ήθελα ν’ ασχοληθώ με την τέχνη.
Από μικρή έκανα γλυπτική, αρχίζοντας με τις πλαστελίνες». Οι γονείς της διέγνωσαν από νωρίς την κλίση
που είχε και την παρότρυναν να δημιουργεί, φροντίζοντας να έχει πάντα μπογιές, πινέλα,
μαρκαδόρους, πλαστελίνες.
εαυτό μου ήθελα ν’ ασχοληθώ με την τέχνη.
Από μικρή έκανα γλυπτική, αρχίζοντας με τις πλαστελίνες». Οι γονείς της διέγνωσαν από νωρίς την κλίση
που είχε και την παρότρυναν να δημιουργεί, φροντίζοντας να έχει πάντα μπογιές, πινέλα,
μαρκαδόρους, πλαστελίνες.
Τελείωσε το
πρόγραμμα ΙΒ του Κολλεγίου Αθηνών γιατί ήθελε να πάει να σπουδάσει στο
εξωτερικό, μια και πιστεύει πολύ στο αμερικάνικο σύστημα σπουδών, το οποίο σαν
φιλοσοφία δεν περιορίζει και δίνει την δυνατότητα πειραματισμού πριν τις τελικές αποφάσεις για το τι θέλει κάποιος
«ακριβώς να κάνει», μία ερώτηση στην οποία είναι δύσκολο ν’ απαντήσει με
σαφήνεια ένα παιδί 16 ετών. Έφυγε από την Ελλάδα για να σπουδάσει ζωγραφική, στο ευρωπαϊκό τμήμα του αμερικάνικου
πανεπιστημίου Parsons
School of Design, στο Παρίσι. Αμέσως μετά τον πρώτο χρόνο των σπουδών, οι
καθηγητές της είπαν ότι «κάνει για
γλύπτρια» και αυτό της άνοιξε και άλλους ορίζοντες και άλλα πεδία
πειραματισμού. Συνέχισε και ολοκλήρωσε
τις σπουδές της στην Βοστώνη. Άρχισε να
φτιάχνει κοσμήματα, τα οποία την βοήθησαν να κρατήσει το κομμάτι της γλυπτικής,
αλλά εξέλιξε ταυτόχρονα και την αγάπη της για την ζωγραφική, και τώρα έχει
καταφέρει να «παίζει» ανάμεσα στα δύο.
Τα δε χειροποίητα κοσμήματά της βρίσκονται στο πωλητήριο του Μουσείου
Μπενάκη στην Πειραιώς.
πρόγραμμα ΙΒ του Κολλεγίου Αθηνών γιατί ήθελε να πάει να σπουδάσει στο
εξωτερικό, μια και πιστεύει πολύ στο αμερικάνικο σύστημα σπουδών, το οποίο σαν
φιλοσοφία δεν περιορίζει και δίνει την δυνατότητα πειραματισμού πριν τις τελικές αποφάσεις για το τι θέλει κάποιος
«ακριβώς να κάνει», μία ερώτηση στην οποία είναι δύσκολο ν’ απαντήσει με
σαφήνεια ένα παιδί 16 ετών. Έφυγε από την Ελλάδα για να σπουδάσει ζωγραφική, στο ευρωπαϊκό τμήμα του αμερικάνικου
πανεπιστημίου Parsons
School of Design, στο Παρίσι. Αμέσως μετά τον πρώτο χρόνο των σπουδών, οι
καθηγητές της είπαν ότι «κάνει για
γλύπτρια» και αυτό της άνοιξε και άλλους ορίζοντες και άλλα πεδία
πειραματισμού. Συνέχισε και ολοκλήρωσε
τις σπουδές της στην Βοστώνη. Άρχισε να
φτιάχνει κοσμήματα, τα οποία την βοήθησαν να κρατήσει το κομμάτι της γλυπτικής,
αλλά εξέλιξε ταυτόχρονα και την αγάπη της για την ζωγραφική, και τώρα έχει
καταφέρει να «παίζει» ανάμεσα στα δύο.
Τα δε χειροποίητα κοσμήματά της βρίσκονται στο πωλητήριο του Μουσείου
Μπενάκη στην Πειραιώς.
Τελειώνοντας το πανεπιστήμιο
σκέφτηκε να συνεχίζει με ψυχολογία ώστε να μπορεί ν’ ασχοληθεί και με art
therapy. Δούλεψε έναν ολόκληρο χρόνο με
παιδιά, αλλά συνειδητοποίησε ότι αυτό την εξουθένωνε και της απορροφούσε ώρες και δυνάμεις ώστε μετά δεν μπορούσε να κάνει καθόλου δική της
δουλειά και έτσι εγκατέλειψε την ιδέα.
σκέφτηκε να συνεχίζει με ψυχολογία ώστε να μπορεί ν’ ασχοληθεί και με art
therapy. Δούλεψε έναν ολόκληρο χρόνο με
παιδιά, αλλά συνειδητοποίησε ότι αυτό την εξουθένωνε και της απορροφούσε ώρες και δυνάμεις ώστε μετά δεν μπορούσε να κάνει καθόλου δική της
δουλειά και έτσι εγκατέλειψε την ιδέα.
Εδώ και δέκα χρόνια ζει και
εργάζεται στην Αθήνα. Ταξιδεύει πολύ για
να παίρνει ερεθίσματα και να μαθαίνει συνεχώς καινούργια πράγματα, απαραίτητα
για την εξέλιξη της δουλειάς της.
εργάζεται στην Αθήνα. Ταξιδεύει πολύ για
να παίρνει ερεθίσματα και να μαθαίνει συνεχώς καινούργια πράγματα, απαραίτητα
για την εξέλιξη της δουλειάς της.
Στο εργαστήριό της πηγαίνει κάθε μέρα, όπως πιστεύει ότι θα
πρέπει να κάνει κάθε καλλιτέχνης. «Οι
άλλοι γύρω μπορεί να μην καταλαβαίνουν όταν μιλάς για την δουλειά σου. Για εσένα είναι το είναι σου όλο. Είναι όλη η μέρα, κάθε μέρα. Η δουλειά του καλλιτέχνη δεν περιορίζεται σ’ ένα
ωράριο από τις 9 έως τις 5 και ο πολύς κόσμος δεν καταλαβαίνει τι κάνεις όλη
την ημέρα, γιατί δεν έχεις πάντα ν’ αποδείξεις κάθε μέρα κάτι χειροπιαστό, όπως πόσα email έστειλες, πόσα τηλεφωνήματα
έκανες, πόσες υποθέσεις διεκπεραίωσες…».
Είναι της άποψης ότι δύο καλλιτέχνες δεν μπορούν να συνυπάρξουν εύκολα
σε μία σχέση. «ή δεν θα βρίσκονται ποτέ,
ή θα είναι συνέχεια τσακωμένοι, κρίνοντας ο ένας τον άλλον».
πρέπει να κάνει κάθε καλλιτέχνης. «Οι
άλλοι γύρω μπορεί να μην καταλαβαίνουν όταν μιλάς για την δουλειά σου. Για εσένα είναι το είναι σου όλο. Είναι όλη η μέρα, κάθε μέρα. Η δουλειά του καλλιτέχνη δεν περιορίζεται σ’ ένα
ωράριο από τις 9 έως τις 5 και ο πολύς κόσμος δεν καταλαβαίνει τι κάνεις όλη
την ημέρα, γιατί δεν έχεις πάντα ν’ αποδείξεις κάθε μέρα κάτι χειροπιαστό, όπως πόσα email έστειλες, πόσα τηλεφωνήματα
έκανες, πόσες υποθέσεις διεκπεραίωσες…».
Είναι της άποψης ότι δύο καλλιτέχνες δεν μπορούν να συνυπάρξουν εύκολα
σε μία σχέση. «ή δεν θα βρίσκονται ποτέ,
ή θα είναι συνέχεια τσακωμένοι, κρίνοντας ο ένας τον άλλον».
Στα ζωγραφικά της έργα
χρησιμοποιεί μελάνι οινοπνεύματος το οποίο βάζει πάνω σ’ ένα σημείο ενός ειδικού
αδιάβροχου χαρτιού και μετά με την βοήθεια αερογράφου, ή ενός καλαμακίου ή ενός
μικρού φυσητήρα αυτό αρχίζει να την
καθοδηγεί παίρνοντας διάφορα σχήματα και μορφές. «Το συγκεκριμένο μελάνι έχει πολύ δική του
άποψη για το που θέλει να πάει», λέει χαρακτηριστικά η καλλιτέχνης.
Πολλές φορές δημιουργείται ένα τοπίο, το οποίο δεν είναι απαραίτητα
κάποιο συγκεκριμένο, ή ένα ηλιοβασίλεμα με τον ήλιο να φτιάχνεται από μία
σταγόνα οινοπνεύματος που βάζει, αφού έχει τελειώσει πρώτα η όλη διαδικασία με το μελάνι. ‘Άλλα είναι αφηρημένα με τα χρώματα να δίνουν
την εντύπωση ότι βρίσκονται σε μία συνεχή αρμονική κίνηση το ένα μέσα στο
άλλο. Η εποξική ρητίνη την οποία
χρησιμοποιεί στο τέλος δίνει σταθερότητα, βάθος και ζωντάνια στα χρώματα,
δημιουργώντας πάνω τους μία ιδιαίτερη γυάλινη επιφάνεια.
χρησιμοποιεί μελάνι οινοπνεύματος το οποίο βάζει πάνω σ’ ένα σημείο ενός ειδικού
αδιάβροχου χαρτιού και μετά με την βοήθεια αερογράφου, ή ενός καλαμακίου ή ενός
μικρού φυσητήρα αυτό αρχίζει να την
καθοδηγεί παίρνοντας διάφορα σχήματα και μορφές. «Το συγκεκριμένο μελάνι έχει πολύ δική του
άποψη για το που θέλει να πάει», λέει χαρακτηριστικά η καλλιτέχνης.
Πολλές φορές δημιουργείται ένα τοπίο, το οποίο δεν είναι απαραίτητα
κάποιο συγκεκριμένο, ή ένα ηλιοβασίλεμα με τον ήλιο να φτιάχνεται από μία
σταγόνα οινοπνεύματος που βάζει, αφού έχει τελειώσει πρώτα η όλη διαδικασία με το μελάνι. ‘Άλλα είναι αφηρημένα με τα χρώματα να δίνουν
την εντύπωση ότι βρίσκονται σε μία συνεχή αρμονική κίνηση το ένα μέσα στο
άλλο. Η εποξική ρητίνη την οποία
χρησιμοποιεί στο τέλος δίνει σταθερότητα, βάθος και ζωντάνια στα χρώματα,
δημιουργώντας πάνω τους μία ιδιαίτερη γυάλινη επιφάνεια.
Η έκθεση, απ’ ότι φαίνεται
από τις κόκκινες βουλίτσες που δηλώνουν τα έργα που έχουν πουληθεί πάει πολύ
καλά. Το πιο ωραίο σχόλιο το άκουσε από
μία κυρία, η οποία την ημέρα των εγκαινίων πήγε αρκετά νωρίς και φεύγοντας,
αφού παρέμεινε πολλή ώρα στην γκαλερί, της είπε: «Ήλθα λυπημένη και φεύγω χαρούμενη». Η κριτική, αρνητική ή θετική είναι
καλοδεχούμενη για την Δάφνη. Όπως λέει,
«ο καλλιτέχνης πρέπει να εκτεθεί. Είναι
καλό να βλέπει ο άλλος την δουλειά σου.
Ν’ ακούς τα καλά και τα κακά, και μέσα απ’ αυτά σου έρχονται ιδέες και
εξελίσσεσαι».
από τις κόκκινες βουλίτσες που δηλώνουν τα έργα που έχουν πουληθεί πάει πολύ
καλά. Το πιο ωραίο σχόλιο το άκουσε από
μία κυρία, η οποία την ημέρα των εγκαινίων πήγε αρκετά νωρίς και φεύγοντας,
αφού παρέμεινε πολλή ώρα στην γκαλερί, της είπε: «Ήλθα λυπημένη και φεύγω χαρούμενη». Η κριτική, αρνητική ή θετική είναι
καλοδεχούμενη για την Δάφνη. Όπως λέει,
«ο καλλιτέχνης πρέπει να εκτεθεί. Είναι
καλό να βλέπει ο άλλος την δουλειά σου.
Ν’ ακούς τα καλά και τα κακά, και μέσα απ’ αυτά σου έρχονται ιδέες και
εξελίσσεσαι».
Την ρώτησα αν έχει κάποιο αγαπημένο
έργο το οποίο δεν θα ήθελε να εκθέσει με κίνδυνο ν’ αποχωριστεί. «Έχω δώσει τα δύο από τα τρία αγαπημένα μου
έργα. Μπορεί να μου λείπουν αλλά μου
αρέσει να τα έχει κάποιος και να δίνουν χαρά σ’ αυτούς που τα βλέπουν.
Το αστείο είναι ότι πολλές φορές το χειρότερο έργο μου, αυτό που πάντα
προσπαθούσα να κρύψω, είναι το αγαπημένο όλων και αυτό μου συνέβαινε από το
πανεπιστήμιο», μου εξομολογήθηκε γελώντας.
έργο το οποίο δεν θα ήθελε να εκθέσει με κίνδυνο ν’ αποχωριστεί. «Έχω δώσει τα δύο από τα τρία αγαπημένα μου
έργα. Μπορεί να μου λείπουν αλλά μου
αρέσει να τα έχει κάποιος και να δίνουν χαρά σ’ αυτούς που τα βλέπουν.
Το αστείο είναι ότι πολλές φορές το χειρότερο έργο μου, αυτό που πάντα
προσπαθούσα να κρύψω, είναι το αγαπημένο όλων και αυτό μου συνέβαινε από το
πανεπιστήμιο», μου εξομολογήθηκε γελώντας.
Δεν μετάνιωσε που δεν έμεινε
στο εξωτερικό, αν και της πέρασε η ιδέα από το μυαλό. Εδώ όμως είναι το σπίτι της, η οικογένειά
της, οι φίλοι της και η στήριξη όλων αυτών είναι σημαντική. Στο εξωτερικό, όπως λέει, είναι πιο δύσκολο
ν’ αποδείξεις τον εαυτό σου και πολλές φορές με μεγάλο κόστος τόσο της
προσωπικής όσο και της οικογενειακής ζωής και όλα αυτά πρέπει να μπαίνουν στην
τελική εξίσωση.
στο εξωτερικό, αν και της πέρασε η ιδέα από το μυαλό. Εδώ όμως είναι το σπίτι της, η οικογένειά
της, οι φίλοι της και η στήριξη όλων αυτών είναι σημαντική. Στο εξωτερικό, όπως λέει, είναι πιο δύσκολο
ν’ αποδείξεις τον εαυτό σου και πολλές φορές με μεγάλο κόστος τόσο της
προσωπικής όσο και της οικογενειακής ζωής και όλα αυτά πρέπει να μπαίνουν στην
τελική εξίσωση.
Χαίρεται που οι γονείς της
δεν την σταμάτησαν ποτέ στο ν’ ακολουθήσει τον δρόμο της τέχνης, απεναντίας την
υποστήριξαν θερμά. Και όπως λέει, έχεις
πιο πολλές πιθανότητες να γίνεις καλός σ’ αυτό που κάνεις, γιατί κάνεις αυτό
που αγαπάς!!!
δεν την σταμάτησαν ποτέ στο ν’ ακολουθήσει τον δρόμο της τέχνης, απεναντίας την
υποστήριξαν θερμά. Και όπως λέει, έχεις
πιο πολλές πιθανότητες να γίνεις καλός σ’ αυτό που κάνεις, γιατί κάνεις αυτό
που αγαπάς!!!
Η μέχρι τώρα πορεία της
αποδεικνύει ότι η αγάπη της για την δουλειά της είναι η κινητήριος δύναμη για όλα
όσα έχει καταφέρει.
αποδεικνύει ότι η αγάπη της για την δουλειά της είναι η κινητήριος δύναμη για όλα
όσα έχει καταφέρει.
Και είναι σίγουρο ότι την
Δάφνη την περιμένουν πολλές επιτυχίες στον δρόμο της!!!
Δάφνη την περιμένουν πολλές επιτυχίες στον δρόμο της!!!
ΕΛΕΝΑ
ΝΤΑΚΟΥΛΑ
ΝΤΑΚΟΥΛΑ
Σπούδασε Διαφήμιση και Δημόσιες Σχέσεις και
εργάστηκε στο τμήμα Δημοσίων Σχέσεων της “AVINOIL S.A.” του Ομίλου
Βαρδινογιάννη και της ημερήσιας εφημερίδας «Μεσημβρινή» του ιδίου Ομίλου καθώς
και στο τμήμα Διεθνών Συναλλαγών της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδας, στο
υποκατάστημα της Βοστώνης.
εργάστηκε στο τμήμα Δημοσίων Σχέσεων της “AVINOIL S.A.” του Ομίλου
Βαρδινογιάννη και της ημερήσιας εφημερίδας «Μεσημβρινή» του ιδίου Ομίλου καθώς
και στο τμήμα Διεθνών Συναλλαγών της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδας, στο
υποκατάστημα της Βοστώνης.
Σταμάτησε να εργάζεται όταν γεννήθηκε το πρώτο
της παιδί και επέστρεψαν στην Ελλάδα. Όταν ο χρόνος της το επέτρεψε έμαθε
ισπανικά, κληρώθηκε στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο και ολοκλήρωσε επιτυχώς
το πρόγραμμα «Ισπανική Γλώσσα και Πολιτισμός».
της παιδί και επέστρεψαν στην Ελλάδα. Όταν ο χρόνος της το επέτρεψε έμαθε
ισπανικά, κληρώθηκε στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο και ολοκλήρωσε επιτυχώς
το πρόγραμμα «Ισπανική Γλώσσα και Πολιτισμός».
Πιστεύοντας στη δια βίου μάθηση παρακολούθησε
κύκλους σεμιναρίων για φιλοσοφία, τέχνη και πολιτισμό, τα οποία εκπονήθηκαν από
την «Ακαδημία Πλάτωνα» και τον «Κωστή Παλαμά», υπό την αιγίδα του
Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.
κύκλους σεμιναρίων για φιλοσοφία, τέχνη και πολιτισμό, τα οποία εκπονήθηκαν από
την «Ακαδημία Πλάτωνα» και τον «Κωστή Παλαμά», υπό την αιγίδα του
Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.
Λάτρης της Αθήνας, δείχνει μεγάλο ενδιαφέρον
σε ό,τι αφορά τα πολιτιστικά δρώμενα της πόλης με ενεργό συμμετοχή και
εθελοντική εργασία σε αντίστοιχες ομάδες, συλλόγους και σωματεία.
σε ό,τι αφορά τα πολιτιστικά δρώμενα της πόλης με ενεργό συμμετοχή και
εθελοντική εργασία σε αντίστοιχες ομάδες, συλλόγους και σωματεία.
Εκτός από τα ταξίδια και τη Σίφνο αγαπάει πολύ
τα ζώα έχοντας ιδιαίτερη αδυναμία στις 7 οικόσιτες γάτες της. Αρθρογραφεί στην http://www.athensvoice.gr/ .
τα ζώα έχοντας ιδιαίτερη αδυναμία στις 7 οικόσιτες γάτες της. Αρθρογραφεί στην http://www.athensvoice.gr/ .
Είναι παντρεμένη και έχει δύο κόρες.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
Ομαδική Έκθεση στη Sianti Gallery «Μικρά Ζωγραφικά Έργα 2024 - 2025»
Το T.A.F./ the art foundation παρουσιάζει την έκθεση με τίτλο "The Language Of Butoh Dance"
«8 Διαστάσεις». Ομαδική έκθεση σύγχρονης κεραμικής στο T.A.F. / the art foundation.
Αλέξανδρος Σπαθούλας «Everywhere at the same time». Ατομική έκθεση ζωγραφικής.
K. ή ο συλλογικός τρόμος του ατομικού. Ομαδική έκθεση από τη συλλογή Σωτήρη Φέλιου.
Χαμπής: Η χαρακτική υφή της μνημονικής εμπειρίας από το κέντρο χαρακτικής Αθηνών - Pandolfini & Σιατ...
