Το εικαστικό δίδυμο Twofourtwo κάνει «Επανεκκίνηση» στον χώρο Τέχνης S:2F2.
Share IRL: Φάση 3 – Reboot
Εγκαίνια: 18 Οκτωβρίου, ώρα: 19.30
Twofourtwo (Κώστας
Μάντζαλος και Κων/νος Κουννής) x Βικτώρια
Λεωνίδου
Μάντζαλος και Κων/νος Κουννής) x Βικτώρια
Λεωνίδου
Μοιράσου στην πραγματικότητα – Φάση 3: Επανεκκίνηση
Επιμέλεια: Ευαγόρια Δαπόλα
Η σημερινή συνεχώς μεταβαλλόμενη κοινωνία είναι
τόσο περίπλοκη που κάποιος μπορεί να αμφιβάλει για την βεβαιότητα των
αισθητήριων εμπειριών και των αντιλήψεων που συχνά γλιστρούν μέσα από τα
δάχτυλά μας χωρίς καν να το συνειδητοποιούμε. Ο κόσμος που βλέπουμε είναι
αντιφατικός, αποσπασματικός και ατομικιστικός. Μπερδεύει τις ιδέες μας και μας
αφήνει αποπροσανατολισμένους. Σε αυτόν οι χώροι παραμένουν κενοί και σκιεροί.
Αναισθητοποιούμαστε σιγά-σιγά, οι ενέργειες και οι σκέψεις μας αναστέλλονται
και η θέλησή μας εξαφανίζεται.
τόσο περίπλοκη που κάποιος μπορεί να αμφιβάλει για την βεβαιότητα των
αισθητήριων εμπειριών και των αντιλήψεων που συχνά γλιστρούν μέσα από τα
δάχτυλά μας χωρίς καν να το συνειδητοποιούμε. Ο κόσμος που βλέπουμε είναι
αντιφατικός, αποσπασματικός και ατομικιστικός. Μπερδεύει τις ιδέες μας και μας
αφήνει αποπροσανατολισμένους. Σε αυτόν οι χώροι παραμένουν κενοί και σκιεροί.
Αναισθητοποιούμαστε σιγά-σιγά, οι ενέργειες και οι σκέψεις μας αναστέλλονται
και η θέλησή μας εξαφανίζεται.
Η κατάσταση του ανθρώπου γίνεται εύθραυστη από
την οργή που προκαλείται από αυτή τη ζάλη και αυτό αυξάνει την αίσθηση
εσωτερικής μοναξιάς και φθοράς απέναντι στους άλλους αλλά και ως προς τα
κοινωνικά ζητήματα. Η έκθεση «Reboot» (Επανεκκίνηση) αντιδρά σε αυτή τη μη βιώσιμη ύπαρξη φέρνοντας μια
ανθρωπιστική ματιά μέσα από μια δημιουργική πράξη. Το αντικείμενο που πρέπει να
διερευνηθεί δεν είναι αυτό που βλέπεται, αλλά αυτό που δεν υπάρχει πλέον ή ποτέ
δεν υπήρχε ή ό,τι ακόμη δεν μπορεί να ιδωθεί. Η έκθεση παρουσιάζει τον τρόπο με
τον οποίο οι καλλιτέχνες αναπτύσσουν ένα νέο οπτικό σύστημα που μέσα του
μπορούν να αναπροσανατολίσουν τα υπάρχοντα εννοιολογικά συμφέροντα, προκαλώντας
στοχασμούς και αναμνήσεις. Η έκθεση ασχολείται με σύγχρονα κοινωνικά θέματα, όπως με την πολιτική
προσωπικής ή κοινωνικής ταυτότητας ή με τις οικονομικές καταστροφές και
διαφθορά, αλλά και με την ματαιοδοξία του υπερβολικού καταναλωτισμού, μέσω μιας
μεθοδολογίας που χαρακτηρίζεται από χιούμορ και ασυνήθιστη σκέψη. Πρόκειται για
μια προσέγγιση για αντιμετώπιση των εμπειριών που κάποιος μπορεί να βιώσει στην Κύπρος, ενώ
συγχρόνως η έκθεση μοιράζεται αφηγήσεις με την παγκόσμια σκηνή, οι οποίες
εκφράζονται μέσα από μια πολύ παγκόσμια γλώσσα, ξεπερνώντας τα πολιτιστικά
πρότυπα και τη συλλογική αποδοχή. Η έκθεση ασχολείται με τα ζητήματα που προκύπτουν
κατά την έξοδο από την ιδιωτική σφαίρα και την είσοδο στο κοινό χώρο. Ρίχνοντας
ματιές στις οικονομικές και προσωπικές κουλτούρες και σχολιάζοντας τα σύνθετα
συστήματα προσωπικών αρχείων, πεποιθήσεων, εθίμων και συμπεριφορών που είναι σημαντικοί
παράγοντες που συμβάλλουν στο πώς διαμορφώνουμε τα κοινωνικοοικονομικά
περιβάλλοντά μας.
την οργή που προκαλείται από αυτή τη ζάλη και αυτό αυξάνει την αίσθηση
εσωτερικής μοναξιάς και φθοράς απέναντι στους άλλους αλλά και ως προς τα
κοινωνικά ζητήματα. Η έκθεση «Reboot» (Επανεκκίνηση) αντιδρά σε αυτή τη μη βιώσιμη ύπαρξη φέρνοντας μια
ανθρωπιστική ματιά μέσα από μια δημιουργική πράξη. Το αντικείμενο που πρέπει να
διερευνηθεί δεν είναι αυτό που βλέπεται, αλλά αυτό που δεν υπάρχει πλέον ή ποτέ
δεν υπήρχε ή ό,τι ακόμη δεν μπορεί να ιδωθεί. Η έκθεση παρουσιάζει τον τρόπο με
τον οποίο οι καλλιτέχνες αναπτύσσουν ένα νέο οπτικό σύστημα που μέσα του
μπορούν να αναπροσανατολίσουν τα υπάρχοντα εννοιολογικά συμφέροντα, προκαλώντας
στοχασμούς και αναμνήσεις. Η έκθεση ασχολείται με σύγχρονα κοινωνικά θέματα, όπως με την πολιτική
προσωπικής ή κοινωνικής ταυτότητας ή με τις οικονομικές καταστροφές και
διαφθορά, αλλά και με την ματαιοδοξία του υπερβολικού καταναλωτισμού, μέσω μιας
μεθοδολογίας που χαρακτηρίζεται από χιούμορ και ασυνήθιστη σκέψη. Πρόκειται για
μια προσέγγιση για αντιμετώπιση των εμπειριών που κάποιος μπορεί να βιώσει στην Κύπρος, ενώ
συγχρόνως η έκθεση μοιράζεται αφηγήσεις με την παγκόσμια σκηνή, οι οποίες
εκφράζονται μέσα από μια πολύ παγκόσμια γλώσσα, ξεπερνώντας τα πολιτιστικά
πρότυπα και τη συλλογική αποδοχή. Η έκθεση ασχολείται με τα ζητήματα που προκύπτουν
κατά την έξοδο από την ιδιωτική σφαίρα και την είσοδο στο κοινό χώρο. Ρίχνοντας
ματιές στις οικονομικές και προσωπικές κουλτούρες και σχολιάζοντας τα σύνθετα
συστήματα προσωπικών αρχείων, πεποιθήσεων, εθίμων και συμπεριφορών που είναι σημαντικοί
παράγοντες που συμβάλλουν στο πώς διαμορφώνουμε τα κοινωνικοοικονομικά
περιβάλλοντά μας.
Το εικαστικό δίδυμο, Twofourtwo, χρησιμοποιώντας βιομηχανικά εταιρικά readymades, διερευνά θέματα όπως η αστικοποίηση, το πέρασμα του
χρόνου και οι διαστάσεις που υπόκεινται στον χρόνο και το χώρο μέσα από τις
εγκαταστάσεις που δημιουργούν. Κάνοντας μια ηχηρή δήλωση, παρουσιάζοντας ένα
ζωντανό αρχείο στο στάδιο της δημιουργίας, αλληγορικά αφρίζοντας το λεπτό γυαλί
της εταιρικής μάρκας, αλλά χωρίς ποτέ να ξεφεύγουν αρκετά μακριά του. Αυτά τα αλλοιωμένα
ίχνη κοινωνικής αυτο-αντανακλαστικής δραστηριότητας φέρονται ως συμβολικά
νεκροταφεία ενός ιστορικά φορτισμένου κοινωνικοοικονομικού χρόνου.
χρόνου και οι διαστάσεις που υπόκεινται στον χρόνο και το χώρο μέσα από τις
εγκαταστάσεις που δημιουργούν. Κάνοντας μια ηχηρή δήλωση, παρουσιάζοντας ένα
ζωντανό αρχείο στο στάδιο της δημιουργίας, αλληγορικά αφρίζοντας το λεπτό γυαλί
της εταιρικής μάρκας, αλλά χωρίς ποτέ να ξεφεύγουν αρκετά μακριά του. Αυτά τα αλλοιωμένα
ίχνη κοινωνικής αυτο-αντανακλαστικής δραστηριότητας φέρονται ως συμβολικά
νεκροταφεία ενός ιστορικά φορτισμένου κοινωνικοοικονομικού χρόνου.
Τα έργα της Βικτώριας Λεωνίδου που παρουσιάζονται σε αυτή
την έκθεση μετασχηματίζουν το υλικό τους και μοιάζουν με παρεμβάσεις μεταξύ του
τρισδιάστατου κόσμου και του ψηφιακού. Οι έντονα εσωστρεφείς εγκαταστάσεις της
εξετάζουν την ταυτότητα μέσω μιας σχολαστικής τοποθέτησης ακίδων: μια
διαισθητική και εντατικά εργατική πρακτική η οποία δεσμεύει το θέμα που
πραγματεύονται μέσα σε πολλαπλά στρώματα ακίδων. Οι εγκαταστάσεις συνδέουν αυτό
που φανταζόμαστε ότι είναι ατομικά συναισθήματα, στάσεις και συναισθήματα ενός
προσωπικού αρχείου το οποίο επανεξετάζει για να αποκαλύψει κοινές κοινωνικοϊστορικές
συνθήκες.
την έκθεση μετασχηματίζουν το υλικό τους και μοιάζουν με παρεμβάσεις μεταξύ του
τρισδιάστατου κόσμου και του ψηφιακού. Οι έντονα εσωστρεφείς εγκαταστάσεις της
εξετάζουν την ταυτότητα μέσω μιας σχολαστικής τοποθέτησης ακίδων: μια
διαισθητική και εντατικά εργατική πρακτική η οποία δεσμεύει το θέμα που
πραγματεύονται μέσα σε πολλαπλά στρώματα ακίδων. Οι εγκαταστάσεις συνδέουν αυτό
που φανταζόμαστε ότι είναι ατομικά συναισθήματα, στάσεις και συναισθήματα ενός
προσωπικού αρχείου το οποίο επανεξετάζει για να αποκαλύψει κοινές κοινωνικοϊστορικές
συνθήκες.
Τα έργα της έκθεσης «Reboot» παρουσιάζουν μια εξέταση του
«εαυτού σε σχέση με την αλλαγή της κοινωνικής και τεχνολογικής πραγματικότητας»
και η συγκεκριμένη έκθεση σηματοδοτεί την ενότητα της σπονδυλωτής έκθεσης «Share
IRL» που εξετάζει την επικάθηση της ανθρωπιάς: από το μοναδικό σώμα, στον νέο κόσμο ως ένα
ολοκληρωμένο, παγκόσμιο σύνολο.
«εαυτού σε σχέση με την αλλαγή της κοινωνικής και τεχνολογικής πραγματικότητας»
και η συγκεκριμένη έκθεση σηματοδοτεί την ενότητα της σπονδυλωτής έκθεσης «Share
IRL» που εξετάζει την επικάθηση της ανθρωπιάς: από το μοναδικό σώμα, στον νέο κόσμο ως ένα
ολοκληρωμένο, παγκόσμιο σύνολο.
S:2F2
Irakleous 7A, 1016 Λευκωσία
Εγκαίνια: 18 Οκτ. 19.30
Ανοιχτή καθημερινές 09.00-17.00 και Σάββατο 10.00-13.00
Η έκθεση ‘Share:IRL’ δομείται γύρω τη διαλεκτική του εσωτερικού και του
εξωτερικού χώρου. Η συνήθεια του να μοιραζόμαστε δημιουργεί προστατευτικούς
χώρους που μπορεί να είναι πραγματικοί και ταυτόχρονα φανταστικοί. Υπό αυτό το
φως, η συχνότητα που μοιραζόμαστε προσεγγίζεται μερικές φορές ως πεδίο
οικειότητας, ιδιωτικότητας ή ως έξοδος για τη φαντασία: γίνεται ένας εφήμερος
χώρος για να κρύβονται συναισθήματα ή να οργανώνονται σκέψεις. Έτσι είναι το να αισθάνεσαι ότι είσαι
ελεύθερος;
εξωτερικού χώρου. Η συνήθεια του να μοιραζόμαστε δημιουργεί προστατευτικούς
χώρους που μπορεί να είναι πραγματικοί και ταυτόχρονα φανταστικοί. Υπό αυτό το
φως, η συχνότητα που μοιραζόμαστε προσεγγίζεται μερικές φορές ως πεδίο
οικειότητας, ιδιωτικότητας ή ως έξοδος για τη φαντασία: γίνεται ένας εφήμερος
χώρος για να κρύβονται συναισθήματα ή να οργανώνονται σκέψεις. Έτσι είναι το να αισθάνεσαι ότι είσαι
ελεύθερος;
[1] IRL= IN REAL LIFE
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
«8 Διαστάσεις». Ομαδική έκθεση σύγχρονης κεραμικής στο T.A.F. / the art foundation.
Αλέξανδρος Σπαθούλας «Everywhere at the same time». Ατομική έκθεση ζωγραφικής.
K. ή ο συλλογικός τρόμος του ατομικού. Ομαδική έκθεση από τη συλλογή Σωτήρη Φέλιου.
Χαμπής: Η χαρακτική υφή της μνημονικής εμπειρίας από το κέντρο χαρακτικής Αθηνών - Pandolfini & Σιατ...
«Μετατοπίσεις». Ατομική Έκθεση Ζωγραφικής του Παναγιώτη Σιάγκρη στην Sianti Gallery
Το T.A.F./ the art foundation παρουσιάζει την έκθεση με τίτλο ‘’What We Carry Through the Night’’
