Ζωγραφική: Η Σοφία Βλαχογιάννη στην PurPur Gallery.

H PurPur Gallery έχει τη χαρά να φιλοξενεί από 22/2 έως 7/3/2019 τη
διπλωματική εργασία της νεαρής καλλιτέχνιδας Σοφίας Βλαχογιάννη, τελειόφοιτης
του τμήματος Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών Φλώρινας.

Γεννήθηκε
στο Rheine της Γερμανίας και μεγάλωσε στη Λαμία. Πέραν του βασικού
τομέα ζωγραφικής με καθηγητή τον Γιάννη Καστρίτση, παρακολούθησε και τα
εργαστήρια χαρακτικής, γλυπτικής, αγιογραφίας, σκηνογραφίας, τρισδιάστατων
εφαρμογών, και performance.

Παράλληλα με
τη ζωγραφική ασχολείται με την κεραμική όπου διαμορφώνει ένα δικό της προσωπικό
στιλ στη φόρμα και στο χρώμα. Είναι μέλος του Συλλόγου Καλλιτεχνών Εικαστικών
Τεχνών Κεντρικής Ελλάδας και συμμετέχει σε ομαδικές εκθέσεις.

Η ιδέα και
το θέμα που πραγματεύεται η καλλιτέχνης αφορά τις σχέσεις των ανθρώπων και ο
μοναχικός δρόμος που διανύουν στο πέρασμα τους.

Στα έργα της
αποτυπώνεται ο έντονος προβληματισμός τυχαίων ηρώων, που βιώνουν μέσα από τη
σαγήνη της λάμψης και του χρώματος την ολοκλήρωση των κοινωνικών επιδιώξεων
τους ενώ ταυτόχρονα διακρίνουμε την αγωνία της περιθωριοποίησης αλλά και την
πρόκληση επανεκκίνησης του διαλόγου. Τα ζωγραφικά της έργα συνδυάζουν τη
ζωγραφική και το κολάζ σε καμβά. Για την έμφαση στα θέματα της χρησιμοποιεί
λάδια, ακρυλικά, ξηροπαστέλ, μαρκαδόρους, γυαλιστερά χαρτιά όπως ζελατίνες,
υφάσματα και glitter.

«Σ΄ ένα
δευτερόλεπτο»

Μια
αποτύπωση συναισθημάτων και έκφρασης Τα χρώματα είναι ζωή και εκπέμπουν ένα
σιωπηλό και ταυτόχρονα δυνατό μήνυμα. Στο έργο μου υπάρχει μια δημιουργική
υπερβολή, έντονες χρωματικές αντιθέσεις, μια pop ατμόσφαιρα.

Εστίασα σε
κάποιους τυχαίους χαρακτήρες και πρόσθεσα σε αυτούς μια ζωγραφική υπερβολή. Το
πώς οι άνθρωποι αποκαλύπτουν τον εαυτό τους, τις πεποιθήσεις τους και την
εικόνα τους, συμβαίνει μέσω της γλώσσας του σώματος, των εκφράσεων του προσώπου
και ενός επιτηδευμένου προφίλ.

Η καθαρότητα
στο χρώμα και η σχεδιαστική άποψη τείνουν στον ίδιο σκοπό, δηλαδή στην σημασία
της επικοινωνίας. Γίνονται κραυγή εσωτερικής ισορροπίας και ενός ζωντανού
διαλόγου.

Παρατήρησα
ότι σταματάμε να έχουμε επικοινωνία πέρα από τα τυπικά, βαδίζοντας σε ένα
μοναχικό δρόμο.

Τα αίτια
είναι πολλά (οικονομικά, υγείας, ηλεκτρονικού αποκλεισμού, κοινωνικά αδιέξοδα).
Με κίνητρο το θέμα αυτό, προσπάθησα να θέσω σχετικά ερωτήματα και να αποτυπώσω
τον προβληματισμό μου.

Όπως λέει
και η Collen Hoover: «Προσπαθούμε να κρύψουμε πολύ καλά όλα όσα πραγματικά
νοιώθουμε για εκείνους που πιθανότατα θέλουν να γνωρίζουν τα αληθινά μας
συναισθήματα.

Ο κόσμος
προσπαθεί να καταπνίξει τα συναισθήματα του σαν να είναι κατά κάποιο τρόπο
λάθος να έχουμε φυσικές αντιδράσεις στην ζωή μας.»

Απόσπασμα
διπλωματικής εργασίας της Σοφίας Βλαχογιάννη