«Η Τέχνη στο Παρίσι Μεταξύ ‘60 και ‘80». Μεγάλη εικαστική έκθεση στην S.G. Art Gallery.
Εγκαίνια:
Πέμπτη 15 Δεκεμβρίου 2016, 20:00
Πέμπτη 15 Δεκεμβρίου 2016, 20:00
S.G. Art Gallery | Κλεομένους 2, Κολωνάκι
| St. George Lycabettus Boutique Hotel | Αθήνα
| St. George Lycabettus Boutique Hotel | Αθήνα
H S.G. Art Gallery παρουσιάζει την έκθεση «Η Τέχνη στο Παρίσι Μεταξύ ‘60 και ‘80» με σχέδια,
λιθογραφίες και γλυπτά έργα Γάλλων και Ελλήνων καλλιτεχνών που ζούσαν στο
Παρίσι τις δεκαετίες ‘60, ‘70, και ‘80 και προέρχονται από ιδιωτικές συλλογές
της Ελλάδας και της Γαλλίας…
λιθογραφίες και γλυπτά έργα Γάλλων και Ελλήνων καλλιτεχνών που ζούσαν στο
Παρίσι τις δεκαετίες ‘60, ‘70, και ‘80 και προέρχονται από ιδιωτικές συλλογές
της Ελλάδας και της Γαλλίας…
Περιλαμβάνονται
έργα των καλλιτεχνών:
έργα των καλλιτεχνών:
P.
Picasso | S. Dali | J. Miro | A. Masson | V. Veličković | A. Guibe | J.
Jacquier | E. Kayser | G. Lardant | W. Ladniewska | L. Masson | J. Revol | J.- M.
Meister | J. Pellegrin | Ioana D. Abidine | P. Amrouche
Picasso | S. Dali | J. Miro | A. Masson | V. Veličković | A. Guibe | J.
Jacquier | E. Kayser | G. Lardant | W. Ladniewska | L. Masson | J. Revol | J.- M.
Meister | J. Pellegrin | Ioana D. Abidine | P. Amrouche
Γ.
Τσαρούχης | Μ. Πράσινος | Α. Φασιανός | J. Christoforou | Σ. Καραβούζης | Γ.
Γαϊτης | Α. Πιερράκος | Α. Πατσόγλου | Δ. Ράτσικας | Β. Σπεράντζας | Α.
Ραφτοπούλου | Ρ. Τσολάκη | Α. Αγγελόπουλος
Τσαρούχης | Μ. Πράσινος | Α. Φασιανός | J. Christoforou | Σ. Καραβούζης | Γ.
Γαϊτης | Α. Πιερράκος | Α. Πατσόγλου | Δ. Ράτσικας | Β. Σπεράντζας | Α.
Ραφτοπούλου | Ρ. Τσολάκη | Α. Αγγελόπουλος
S.G. Art Gallery
Κλεομένους 2, Κολωνάκι | St
George Lycabettus Hotel | Αθήνα
George Lycabettus Hotel | Αθήνα
Εγκαίνια: Πέμπτη, 15 Δεκεμβρίου 2016, 8: 00 μ.μ.
Διάρκεια
Έκθεσης:
15 Δεκεμβρίου έως 28 Ιανουαρίου, 2017
Έκθεσης:
15 Δεκεμβρίου έως 28 Ιανουαρίου, 2017
Ώρες
Λειτουργίας:
Τετάρτη & Σάββατο: 11:00 – 16:00
Λειτουργίας:
Τετάρτη & Σάββατο: 11:00 – 16:00
Τρίτη, Πέμπτη & Παρασκευή: 11:00 – 14:00
& 18:00 – 21:00,
& 18:00 – 21:00,
Επικοινωνία: Τηλ.: 210 7290875, s.g.artgallery@gmail.com
Η Τέχνη στο Παρίσι Μεταξύ ‘60 και ‘80
Όταν ο Αλέκος
Φασιανός έφτασε στο Παρίσι στα μέσα του ‘60 του προσήψαν πως δεν ήταν αρκετά αφαιρετικός. Δέκα χρόνια
αργότερα η κατηγορία είχε αναστραφεί : δεν ήταν αρκούντως πιστός στη ρεαλιστική
παράσταση!
Φασιανός έφτασε στο Παρίσι στα μέσα του ‘60 του προσήψαν πως δεν ήταν αρκετά αφαιρετικός. Δέκα χρόνια
αργότερα η κατηγορία είχε αναστραφεί : δεν ήταν αρκούντως πιστός στη ρεαλιστική
παράσταση!
Φαίνεται παράδοξο ωστόσο αποκαλύπτει το κλίμα
των έντονων ζυμώσεων που χαρακτήριζαν την παρισινή καλλιτεχνική σκηνή,
ιδιαίτερα κινητική, ανάμεσα στους χρόνους του ‘60 και του ‘80. Ενώ το
γαλλικό κοινό είχε μόλις αρχίσει να παραδέχεται την abstraction lyrique ( λυρική αφαίρεση), καινούργια κινήματα
εμφανίζονταν όπως ο nouveau réalisme
(γαλλικός νεορεαλισμός) και κυρίως τα δύο πουριτανικά πρόσωπα της αμερικάνικης
αποικιοκρατίας: το ποπ αρτ και ο μινιμαλισμός. Όταν το ‘77 άνοιξε το Εθνικό Μουσείο Μοντέρνας τέχνης του Κέντρου Πομπιντού οι επιμελητές του προσπάθησαν να εξισορροπήσουν
όλη αυτή την πολυφωνική δημιουργία συνδυάζοντας όσο το δυνατόν πιο πειστικά τις
αντιφατικές τάσεις της. Από το ‘80
επιβλήθηκε αυτό που ονομάστηκε καταχρηστικά «μεταμοντερντισμός». Τα κράτη μιας «καινούργιας» Ευρώπης γεμάτης
ελπίδες διεκδίκησαν τις παραδόσεις και τις ιδιαιτερότητές τους έτσι ώστε να
γεννηθεί πάλι ένα ενδιαφέρον για το ρεαλισμό,
την παράσταση και την αφήγηση στη τέχνη.
των έντονων ζυμώσεων που χαρακτήριζαν την παρισινή καλλιτεχνική σκηνή,
ιδιαίτερα κινητική, ανάμεσα στους χρόνους του ‘60 και του ‘80. Ενώ το
γαλλικό κοινό είχε μόλις αρχίσει να παραδέχεται την abstraction lyrique ( λυρική αφαίρεση), καινούργια κινήματα
εμφανίζονταν όπως ο nouveau réalisme
(γαλλικός νεορεαλισμός) και κυρίως τα δύο πουριτανικά πρόσωπα της αμερικάνικης
αποικιοκρατίας: το ποπ αρτ και ο μινιμαλισμός. Όταν το ‘77 άνοιξε το Εθνικό Μουσείο Μοντέρνας τέχνης του Κέντρου Πομπιντού οι επιμελητές του προσπάθησαν να εξισορροπήσουν
όλη αυτή την πολυφωνική δημιουργία συνδυάζοντας όσο το δυνατόν πιο πειστικά τις
αντιφατικές τάσεις της. Από το ‘80
επιβλήθηκε αυτό που ονομάστηκε καταχρηστικά «μεταμοντερντισμός». Τα κράτη μιας «καινούργιας» Ευρώπης γεμάτης
ελπίδες διεκδίκησαν τις παραδόσεις και τις ιδιαιτερότητές τους έτσι ώστε να
γεννηθεί πάλι ένα ενδιαφέρον για το ρεαλισμό,
την παράσταση και την αφήγηση στη τέχνη.
Μέσα σ’ αυτό το κλίμα κινήθηκαν μερικοί
έλληνες καλλιτέχνες που ήρθαν στην Γαλλία εκείνα τα χρόνια. Χωρίς να αλλάξουν
τις συνήθειές τους με ρίσκο να περάσουν απαρατήρητοι συνέχισαν το έργο τους που
σήμερα εκτιμάται δεόντως. Ο Καραβούζης
κι ο Αγγελόπουλος υιοθετήθηκαν χάρη
στη συγγένειά τους με τους σουρεαλιστές, ο Ράτσικας
κι ο Χριστοφόρου προσέφεραν εικόνες
οικείες στους δυτικούς χάρη στον εξπρεσιονιστικό τους χαρακτήρα. Η Τσολάκη κι ο Πιερράκος, η Λιλή Μασόν
άρεσαν για τις στυλιζαρισμένες μορφές τους που άγγιζαν την αφαίρεση. Ο Γαΐτης και ο Φασιανός αγαπήθηκαν για το διακοσμητικό και ευχάριστο χαρακτήρα
τους, ο δε Σπεράντζας εκτιμήθηκε για
το εξαιρετικό χαρακτικό του έργο. Παραδόξως ο Τσαρούχης πολύ «ελληνικός» και καταξιωμένος στην Ελλάδα όπου με τον
καιρό έγινε «ο άγιος της ελληνικής ζωγραφικής, στη Γαλλία δεν εκτιμήθηκε όσο
του άξιζε. «Η περιφρόνηση των Γάλλων με θρέφει» έλεγε με πίκρα. Οι Πατσόγλου αγαπήθηκαν, τόσο σαν
εξαίρετοι καλλιτέχνες με γλυπτά κεραμικά και σχέδια σε χαρτί, αλλά και σαν
γκαλερίστες και συλλέκτες.
έλληνες καλλιτέχνες που ήρθαν στην Γαλλία εκείνα τα χρόνια. Χωρίς να αλλάξουν
τις συνήθειές τους με ρίσκο να περάσουν απαρατήρητοι συνέχισαν το έργο τους που
σήμερα εκτιμάται δεόντως. Ο Καραβούζης
κι ο Αγγελόπουλος υιοθετήθηκαν χάρη
στη συγγένειά τους με τους σουρεαλιστές, ο Ράτσικας
κι ο Χριστοφόρου προσέφεραν εικόνες
οικείες στους δυτικούς χάρη στον εξπρεσιονιστικό τους χαρακτήρα. Η Τσολάκη κι ο Πιερράκος, η Λιλή Μασόν
άρεσαν για τις στυλιζαρισμένες μορφές τους που άγγιζαν την αφαίρεση. Ο Γαΐτης και ο Φασιανός αγαπήθηκαν για το διακοσμητικό και ευχάριστο χαρακτήρα
τους, ο δε Σπεράντζας εκτιμήθηκε για
το εξαιρετικό χαρακτικό του έργο. Παραδόξως ο Τσαρούχης πολύ «ελληνικός» και καταξιωμένος στην Ελλάδα όπου με τον
καιρό έγινε «ο άγιος της ελληνικής ζωγραφικής, στη Γαλλία δεν εκτιμήθηκε όσο
του άξιζε. «Η περιφρόνηση των Γάλλων με θρέφει» έλεγε με πίκρα. Οι Πατσόγλου αγαπήθηκαν, τόσο σαν
εξαίρετοι καλλιτέχνες με γλυπτά κεραμικά και σχέδια σε χαρτί, αλλά και σαν
γκαλερίστες και συλλέκτες.
Όσο για τους άλλους επιφανείς ξένους που
διέπρεψαν στο παρισινό στερέωμα όπως ο Μιρό,
ο Μασσόν, ο Νταλί, ο Πικασό είχαν
κιόλας τη θέση τους κατοχυρωμένη τόσο στη συνείδηση των φιλότεχνων όσο και στα
Μουσεία. Καμιά πρωτοπορία δεν θα μπορούσε να τους αμφισβητήσει!
διέπρεψαν στο παρισινό στερέωμα όπως ο Μιρό,
ο Μασσόν, ο Νταλί, ο Πικασό είχαν
κιόλας τη θέση τους κατοχυρωμένη τόσο στη συνείδηση των φιλότεχνων όσο και στα
Μουσεία. Καμιά πρωτοπορία δεν θα μπορούσε να τους αμφισβητήσει!
Ευρυδίκη
Τρισόν Μιλσανή
Τρισόν Μιλσανή
Διδάκτωρ
Ιστορίας της Τέχνης, Συγγραφέας
Ιστορίας της Τέχνης, Συγγραφέας
