«Η μέσα κάμαρα». Ατομική έκθεση ζωγραφικής του Μηνά Καμπιτάκη στη Γκαλερί Genesis

Εγκαίνια: Πέμπτη 18 Νοεμβρίου 2021 στις 8 το βράδυ

Επιμέλεια έκθεσης: Ίρις Κρητικού

Καλλιτεχνική Διεύθυνση: Γιώργος Τζάνερης

Η μέσα κάμαρα

Από την κάμαρά μας

μένει μόνο η κάμαρα

από την πόρτα ένα χνουδάτο πέρασμα

απ’ άκρου σ’ άκρο του αποχαιρετισμού και αντιστρόφως

Ένα μπλαβί σημάδι με το χρόνο

άφησε το καλάι του καθρέφτη

κι αυτό με την κορνίζα ενώνεται στο βάθος

ανθίσματα του κρεβατιού πάνω στο μάρμαρο

η όραση έξω από το κέντρο της ρωγμής

απ’ όπου ανέβηκε η ηδονή και αντιστρόφως

Δεν μένει παρά η κάμαρα

της κάμαρας που υπήρξαμε

ισοπεδωμένη η καρδιά απ’ οποιοδήποτε σημείο

είναι πολύ καλύτερα το βράδυ

όταν κι αυτή εξαφανίζεται

και αντιστρόφως

Mia Lecompte, Via Catalani

μτφρ: Εύη Μανοπούλου, περιοδικό Poeticanet, 28 Ιουλίου 2018

Το πέρασμα του Μηνά Καμπιτάκη από τη Μουσική Δωματίου στη Μέσα Κάμαρα, αποτελεί μια θριαμβική ώρα της ζωγραφικής του.

Πέντε ακριβώς χρόνια πριν, περιηγηθήκαμε μαζί του στις αθηναϊκές πολυκατοικίες των απόμερων παρυφών του Λυκαβηττού και στους ερημικούς ανήφορους της Νεάπολης, τρυγώντας ξεχασμένες στιγμές, ανασύροντας απ’ τη λήθη δρόμους με ονόματα περιηγητών και αρχαίων φιλοσόφων.

Στην άκρη του χρώματος, αγγίξαμε τον τελευταίο ήλιο του απογεύματος, την αθόρυβη εκείνη ώρα που εισχωρούσε διστακτικά από την ανοιχτή μπαλκονόπορτα, υποδεικνύοντας ότι τίποτε ακόμη από τη μνήμη της αλλοτινής εγκατοίκησης δεν είχε οριστικά χαθεί.

Και να που τώρα, εδώ, το ίδιο θερμό φως εισβάλλει ξανά στα άδεια δωμάτια, αιφνιδιάζοντας πάλι το ξύλινο δάπεδο, αγγίζοντας μόλις το χνούδι του χρόνου.

Ορίζοντας το τετελεσμένο μιας ανεπανάληπτης στιγμής, την αιώρηση ενός αποχαιρετισμού,

το ίχνος μιας ευτυχισμένης συνάντησης.

Μα αν η προηγούμενη ενότητα κατέγραφε υπαινικτικά τη μελαγχολία της αναχώρησης, τα πρόσφατα έργα του ζωγράφου αρθρώνουν την ανακουφιστική ελεγεία των ψιθυριστικών σημείων, των μικρών σπινθηροβόλων πραγμάτων μιας οίκαδε επιστροφής.

Άδειες σακούλες χάρτινες και μαλακές χαρτονένιες κούτες που σταδιακά επιστρέφουν το περιεχόμενό τους σε νέα εδάφη, πίνακες μέσα στους πίνακες που αναζητούν άδειους τοίχους, βιβλία ανοιχτά, γερμένα στο πάτωμα – τα εδάφια μιας ιδανικής βιβλιοθήκης που επιζητούν τακτοποίηση μετά την ανάγνωση.

Τρόπαια στιλπνά, που επέζησαν σαν σκόρπια τεκμήρια ή ξεχασμένα νησιά στις παρυφές ενός αχαρτογράφητου οικογενειακού χρονικού, καταμεσής μιας άγνωστης ωκεάνιας βιογραφίας:

η κινέζικη λάμπα και το λευκό αλογάκι, ο οβάλ πορσελάνινος δίσκος και η φθινοπωρινή φρουτιέρα με το καμπύλο ευγενικό πόδι, όλα τα σύμμαχα σύνεργα χρόνου και τρόπου του Μηνά Καμπιτάκη, συντάσσουν εκλεκτικιστικές κλίμακες φόρμας και υφής και ανακουφιστικά μικροκλίματα, προτρέπουν το βλέμμα σε επάλληλες απολαυστικές ασκήσεις αφής και επαλήθευσης.

Ακολουθούν οι σκάλες. Με το κοπιώδες σχεδίασμα και την αναποφάσιστη πρόσβαση. Οι στριφογυριστές κουπαστές των κρυμμένων θαυμάτων του άνωθεν, τα τορνευτά χειροποίητα κιγκλιδώματα και τα τριγωνικά σκαλοπάτια που θυμίζουν πλήκτρα παλιού ξύλινου πιάνου.

Ενώνοντας το γνωστό με το άγνωστο, το δημόσιο με το ιδιωτικό, το επιτρεπτό με το απαγορευμένο.

Κι ύστερα οι μέσα κάμαρες. Το δαιδαλικό πέρασμα στην αληθινή ενδοχώρα των έργων, μέσα από το άνοιγμα μιας δρύινης συρόμενης πόρτας. Η κύκλια ηχώ μιας αλλεπάλληλης μαεστρικής προοπτικής.

Το βύθισμα στο ανθισμένο μπλε του καθαρού κοβαλτίου, η αιώρηση του βλέμματος στις παρυφές ενός φλαμανδικού ημισκότεινου πράσινου. Η βραχεία σκιά μιας λάμπας νυκτός. Το παρηγορητικό βύθισμα ενός θνήσκοντος καναπέ.

Το φως στην άκρη μιας ελαφρά ανεμίζουσας κουρτίνας στην ανοιχτή μπαλκονόπορτα. Η πόλη που εισχωρεί στο δωμάτιο, το δωμάτιο που εισχωρεί στον καθρέφτη.

Η λανθάνουσα θέα ενός βραδινού κρεβατιού σε αναμονή, κι ενός άλλου, σε ευφρόσυνο κυριακάτικο ξύπνημα.

Ο κόσμος του σπουδαίου ζωγράφου, αν και ηθελημένα ελάσσων, επιφυλάσσει μέγιστες συγκινήσεις στο εξασκημένο βλέμμα του θεατή.

Και η αφήγησή του, ιδωμένη επιπλέον υπό τη σκιά της περίκλειστης τόσο κυριολεκτικά όσο και ψυχικά περιόδου που προηγήθηκε, αποκτά μια ακόμη μεγαλύτερη σημασία, πέρα από τον ήσυχο ζωγραφικό θρίαμβο που σαφώς εδώ επιτελείται.

Οι ανεπαίσθητες ρωγμές που αφήνει ο Μηνάς Καμπιτάκης να διαφανούν, τα αόρατα ξηλώματα που απειλούν το προστατευτικό ετούτο οικιακό κουκούλι, προκύπτουν μέσα από τον ίδιο τον ασταθή πυρήνα του.

Μας συγκινούν τόσο, γιατί είναι οι ίδιες ρωγμές, τα ίδια ξηλώματα που πλήττουν αθόρυβα εκ των έσω και το δικό μας οίκαδε.

Ίρις Κρητικού

Ο ζωγράφος Μnνάς Καμπιτάκης γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Κρήτη. Στην Αθήνα έκανε ελεύθερες σπουδές στο σχέδιο, το χρώμα, την υφή των υλικών και την εικαστική σύνθεση.

Έχει πραγματοποιήσει έως τώρα δέκα ατομικές εκθέσεις και έχει συμμετάσχει σε πολλές ομαδικές.

Επίσης έχει φιλοτεχνήσει εικονογραφήσεις κειμένων, κάρτες, δίσκους, DVD και CD όπως και διάφορα αντικείμενα και κατασκευές.

Το έργο του έχει τύχει πολύ θερμών σχολίων, από την πρώτη και εκτενή παρουσίαση που έγινε από την τεχνοκριτικό Ντόρα Ηλιοπούλου Ρογκάν, στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ της Κυριακής (20/7/86) με τίτλο «Ο παλμός της ζωής στο έργο του Μηνά Καμπιτάκη» έως και πρόσφατα από την ιστορικό τέχνης Ίρις Κρητικού στο σημείωμα της για την επιμέλεια της ατομικής του έκθεσης με τίτλο «Η Μέσα Κάμαρα».

Έργα του υπάρχουν σε ιδιωτικές συλλογές. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα.

ΑΤΟΜΙΚΕΣ ΕΚΘΕΣΕΙΣ

2021 Νοέμβριος «Η ΜΕΣΑ ΚΑΜΑΡΑ» Gallery Genesis Κολωνάκι Αθήνα. Επιμέλεια Ίρις Κρητικού

2016 Νοέμβριος «ΜΟΥΣΙΚΗ ΔΩΜΑΤΙΟΥ» Gallery Genesis Κολωνάκι Αθήνα. Επιμέλεια Ίρις Κρητικού

2013 Μάρτιος «ΥΨΙΠΕΔΙΑ» Αίθουσα Τέχνης “Εικαστικές Αναζητήσεις” Κολωνάκι Αθήνα. Επιμέλεια Ίρις Κρητικού

2013 Ιούλιος «ΥΨΙΠΕΔΙΑ» Η έκθεση προσκλήθηκε και τιμήθηκε στην ιδιαίτερη πατρίδα του ζωγράφου από τους πολιτιστικούς συλλόγους Αρκαλοχωρίου και Ζωφόρων με την υποστήριξη του Δήμου Μινώα Πεδιάδος της Περιφερειακής Ενότητας Ηρακλείου.

2008 Αύγουστος «ΜΝΗΜΕΣ ΠΡΕΣΠΩΝ» 100 έργα του τοπίου των Πρεσπών για την εικοσαετή επέτειο του θεσμού “Πρέσπεια 2008 ”. Φλώρινα.

2002 Οκτώβριος «ΜΝΗΜΕΣ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ» Αίθουσα Τέχνης “2+1” της Κίνησης Πολιτών Υμηττού

2000 Ιούνιος «ΟΡΙΖΟΝΤΕΣ» Αίθουσα Τέχνης “2+1” της Κίνησης Πολιτών Υμηττού.

1994 Νοέμβριος «ΡΟΔΙΑ ΚΑΙ ΔΑΦΝΕΣ» Αίθουσα Τέχνης “ Flocart ” Aθήνα.

1989 Οκτώβριος Gallery ” Αστρολάβος ” Πειραιάς. Επιμέλεια Ντόρα Ηλιοπούλου Ρογκάν

1987 Ιανουάριος Gallery “ Υάκινθος ” Κηφισιά. Επιμέλεια Ντόρα Ηλιοπούλου Ρογκάν