Εγκαίνια: Πέμπτη, 1 Οκτωβρίου 2020

Διάρκεια έκθεσης: 1 Οκτωβρίου – 14 Νοεμβρίου 2020

[…] Το ερώτημα του καλλιτέχνη τότε -και το είχαμε συζητήσει το καλοκαίρι του 1975 στη Σίφνο, ήταν το εξής: πώς θα δημιουργήσω μια συνέπεια που δεν θα είναι προσωπική; […]

Εμμανουήλ Μαυρομμάτης

Η αναζήτηση που εν μέρει έχει αρχίσει να διαμορφώνεται στους εκθεσιακούς προγραμματισμούς της Roma Gallery σχετικά με τη λειτουργικότητα, σήμερα εργασιών οι οποίες αναδείχθηκαν στην Ελλάδα πριν από 40 ή και πριν από 50 χρόνια, έχει την παρακάτω αναφορική έννοια: ότι επισημαίνονται ιστορικά σημεία αναφοράς που αφενός διαφωτίζουν, πληροφορούν και αναβαθμίζουν ιστορικές πηγές κατανόησης της προέλευσης των σύγχρονων καλλιτεχνικών ιδεών και συνεπώς συμβάλλουν στον εμπλουτισμό τους και ότι αφετέρου, τροφοδοτούν τη θεωρία της τέχνης με νέα στοιχεία.

Αυτός είναι και ο δημιουργικός ρόλος μιας γκαλερί που ανταποκρίνεται στο πνεύμα της εποχής, δηλαδή να αναδεικνύει τι εδραιώνει σήμερα την καλλιτεχνική σκέψη, από ποια στοιχεία του παρελθόντος μπορεί να προήλθε, τι ήταν αναγκαίο από την καλλιτεχνική σκέψη που υπήρξε και πώς αυτή η σκέψη εκείνη ή συνέβαλλε ή εξακολουθεί να συμβάλλει σήμερα κοινωνικά.

Από τους καλλιτέχνες που αναδείχθηκαν στην Ελλάδα τα χρόνια 1970, ο Γιάννης Μίχας (1938-2008) του οποίου η Roma Gallery παρουσιάζει ένα μεγάλο αριθμό από γνωστά και πρωτοεμφανιζόμενα έργα,έχει ιστορική θέση συνδεδεμένη με τη συγκρότηση και με την εμφάνιση το 1976 στην Αθήνα, της ομαδικής έκθεσης της ομώνυμης ομάδας, Διαδικασίες / Συστήματα.

Η έκθεση κατοχυρώνεται ως η πρώτη δημιουργία στην Ελλάδα μιας έκθεσης από καλλιτεχνική ομάδα που δημιουργήθηκε από ιστορικό τέχνης (Εμμανουήλ Μαυρομμάτης ¹) με θεωρητικό αναλυτικό πρόγραμμα και της οποίας οι καλλιτέχνες σήμερα έχουν αναγνωριστεί ως ιστορικά πρόσωπα της νεότερης ελληνικής τέχνης.

Με σπουδές αρχικά στον εξαίρετο δάσκαλο Κώστα Ηλιάδη (1955-1958) και στη συνέχεια στο Παρίσι, στην École des Métiers d’Art (1958-1962) είχε συνδυάσει στην παιδεία του, την πλαστική με την τεχνολογική και την εφαρμοσμένη αντίληψη του καλλιτεχνικού έργου και αυτή η προέλευση ήταν το ιδιαίτερα αντιπροσωπευτικό του στοιχείο στην μετέπειτα εξέλιξη των ερευνών του.

Από τον κονστρουκτιβισμό άντλησε τη γεωμετρική οργάνωση του χώρου και από την γενικότερη εμπειρία του Παρισιού, την οπτική επεξεργασία των υλών ως μεταφοράς. στη ζωγραφική επιφάνεια, του αποτυπώματος, της σκιάς της προέλευσης, στο μουσαμά.

Όπυ Ζούνη, Μιχάλης Κατζουράκης, Γιάννης Μίχας, Γιάννης Μπουτέας, Μπία Ντάβου,

Παντελής Ξαγοράρης, Ναυσικά Πάστρα.

Ο Γιάννης Μίχας έχει πραγματοποιήσει ένα μεγάλο αριθμό από ατομικές εκθέσεις και οι συμμετοχές του σε σημαντικές ομαδικές, στο Παρίσι, στο Bari, στη Βουδαπέστη, στο Bilbao, στη Helm και στο Wroclaw (Πολωνία), στη Fulda (Γερμανία), στη Gmunden (Αυστρία), συνοδεύονται από συμμετοχές στην Ελλάδα, σε εκθέσεις της Εθνικής Πινακοθήκης, του Εθνικού Μουσείου

Σύγχρονης Τέχνης, ΕΜΣΤ, Ινστιτούτο Goethe – “Punti Interrogativi, Punti di Riferimento”, Galleria Civica, Modena, Venezia, Ιταλία – “Έλληνες καλλιτέχνες”, Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, Σκόπια “Μνήμες – Αναπλάσεις – Αναζητήσεις”, στα πλαίσια των εκδηλώσεων “Αθήνα Πολιτιστική Πρωτεύουσα”, Εθνική Πινακοθήκη, Πινακοθήκη Δήμου Αθηναίων, ¨Γεωμετρία και Έκφραση”, Πάρκο Ελευθερίας, Διεθνές συμπόσιο με θέμα “Γεωμετρία και Τάξις” στο Helm, Πολωνίας, “Hommage à Stazewski”, Πνευματικό Κέντρο Δήμου Αθηναίων, “Αντικείμενο της Πόλης”, Πνευματικό Κέντρο Δήμου Αθηναίων, Γιάννης Μίχας, Άγ. Σκούρτης”, Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης, “Νέα Τέχνη από τις Δεκαετίες ‘70 και ‘80”, Αρχείο Δεσμός, Ίδρυμα ΔΕΣΤΕ, Αρχείο Δεσμός, Κέντρο Σύγχρονης Εικαστικής Δημιουργίας Ρεθύμνης, Κρήτη, “Σύγχρονη Ελληνική Τέχνη”, Αρχείο Δεσμός, Μακεδονικό Μουσείο, Θεσσαλονίκη.

Στο κείμενο με το οποίο ο Εμμανουήλ Μαυρομμάτης προλογίζει το έργο του Γιάννη Μίχα, στον Κατάλογο της έκθεσης, γράφει μεταξύ των άλλων τα εξής:

[…] Η εργασία του Γιάννη Μίχα, την εποχή της έκθεσης Διαδικασίες / Συστήματα ήταν ολοκληρωτικά βυθισμένη στην λειτουργία του αναλυτικού συλλογισμού με την κατάτμηση, την παράθεση και την απόρριψη της επισήμανσης του κέντρου βάρους, την αποφυγή της σύνθεσης ως του τελικού προορισμού. […].

[…] Ο Μίχας είχε ως προοπτική εργασίας αυτή την αναζήτηση, να διαχειριστεί μια αρχική προσωπική επιλογή χωρίς ο τρόπος της διαχείρισης να είναι αυθαίρετος -και εννοούσε: εκφραστικός. […] Θεωρούσε ότι, […] θα μπορούσε να δικαιωθεί λογικά η ζωγραφική αν ο λόγος της (η αιτία της), δεν θα ήταν η συνθετικότητα (η πύκνωση και η ανάδειξη των μόνων αξιών της επιφάνειας στις μεταξύ τους σχέσεις), αλλά η καθετότητα της επιφάνειας, δηλαδή σχέση της με εκείνο στο οποίο κάθεται. […] […] Αυτή την εικόνα απέδιδαν οι εργασίες του Μίχα με ένα είδος σταυρών, καθισμένων, αλλά μετατοπισμένα, ένας επάνω στον άλλο και από τους οποίους ο δεύτερος εμφανίζεται ως η σκιά του πρώτου, δηλαδή ως να είναι η επίπτωση του πρώτου σε ένα διαφορετικό όμως χώρο από τη σύσταση του χώρου του πρώτου. […].

Η απαγκίστρωση του καλλιτέχνη από την αυτάρκεια της επιφάνειας επικυρώθηκε με την εκ νέου επιστροφή του στην επιφάνεια, αλλά με την ιδιότητα πλέον (και με την εμπειρία) του χώρου, δηλαδή την εγκάρσια τομή. […] Στο κύριο κορμό της η εργασία του Γιάννη Μίχα ιστορικά στην Ελλάδα σήμερα, εγκατέστησε μια από τις κυριολεξίες της αναλυτικής συμπεριφοράς: ότι εγκάρσια η παράθεση, διατηρεί την ιδιότητά της, να αναδεικνύει χώρο. […].

Εγκαίνια: Πέμπτη, 1 Οκτωβρίου 2020

(Θα τηρηθεί σειρά προτεραιότητας όλη την ημέρα) Είσοδος ελεύθερη

Διάρκεια έκθεσης: 1 Οκτωβρίου – 14 Νοεμβρίου 2020

Ωράριο: Κυριακή Κλειστά

Δευτέρα, Τετάρτη, Σάββατο: 10:00 – 16:0

Τρίτη, Πέμπτη, Παρασκευή: 10:00 – 20:00

Τοποθεσία: Roma Gallery, Ρώμα 5, Κολωνάκι 10673, Αθήνα

YANNIS MICHAS

“A non-personal consistency:

the logic of overlaying”.

[…] The artist’s question back then, as we discussed it on Sifnos in the summer of 1975, was this: how can I create a consistency which will not be personal? […]

Emmanuel Mavrommatis

The quest which is taking shape through the exhibition programme of Roma Gallery about the current functionality of works that emerged in Greece 40 or 50 years back serves to highlight some historical points of reference. These points of reference identify and illuminate some historical origins of today’s artistic ideas and thus contribute to their enrichment, at the same time supplying art theory with new data.

This, indeed, is the creative role of a gallery in tune with the spirit of the times: to demonstrate what may have been the foundations of contemporary artistic thinking, what elements of the past it may contain, what were the essential aspects of the artistic thinking of old and how that thinking contributed or continues to contribute socially.

Among the artists who stood out in Greece in the 1970s, Yannis Michas (1938-2008) — a large number of whose works, well-known or hitherto unseen, are featured in the Roma Gallery exhibition — holds a historic place associated with the emergence in Athens in 1976 of the art group Processes/Systems and the exhibition of the same title.

That event was the first instance in Greece of an art group formed by an art historian (Emmanuel Mavrommatis^¹) with a set theoretical agenda, and its members are now recognised as historic figures in recent Greek art. Having studied initially under the excellent teacher Kostas Iliadis (1955-1958) and then at the École des Métiers d’Art in Paris (1958-1962), Michas combined in his training the artistic approach with the technological and applied perception of the artwork, and this background was a key element in the subsequent course of his quests.

From constructivism he took the geometric layout of space, while his overall Parisian experience influenced his visual processing of matter as a way of conveying the imprint, the shadow of origin, onto the canvas.

Opy Zouni, Michalis Katzourakis, Yannis Michas, Yannis Bouteas, Bia Davou, Pantelis Xagoraris, Nausika Pastra

Yannis Michas had a large number of solo exhibitions, and his participation in major group exhibitions in Paris, Bari, Budapest, Bilbao, Helm and Wroclaw (Poland), Fulda (Germany), Gmunden (Austria) as well as in Greece at the National Gallery, the National Museum of Contemporary Art and the Goethe Institute, included indicatively: “Punti Interrogativi, Punti di Riferimento”, Galleria Civica, Modena, Venezia, Italy; “Greek Artists”, Museum of Contemporary

Art, Skopje; “Memories-Reformations-Quests”,as part of the events for Athens Cultural City of Europe, National Gallery & Municipal Gallery of Athens; ¨Geometry and Expression”, Parko Eleftherias; “Geometry and Order” international symposium, Helm, Poland, “Hommage à Stazewski”, Cultural Centre of the City of Athens; “Yannis Michas, Angelos Skourtis”, Museum of Cycladic Art; “New Art from the ‘70s and ‘80s”, Desmos Archive, DESTE Foundation; Desmos Archive, Rethymnon Centre for Contemporary Art, Crete; “Contemporary Greek Art”, Desmos Archive, Macedonian Museum of Contemporary Art, Thessaloniki.

In his introductory text to the oeuvre of Yannis Michas in the exhibition catalogue, Emmanuel Mavrommatis notes:

[…] The work of Yannis Michas at the time of the Processes / Systems exhibition was fully immersed in the workings of analytical thinking with its dissection, apposition and the rejection of pointing out the centre of gravity, the avoidance of composition as the ultimate destination. […].

[…] Michas worked on the premise of this quest, aimed at handling an initial personal choice without the way of handling it being arbitrary—and he meant: expressive. […] [He believed that] painting could be logically justified if its cause, its reason was not synthetic (compacting and highlighting the sole values of the surface in their interrelations) but rather the verticality of the surface, its relation to what it stands upon. […] […]This was the image conveyed by Michas’s works through a kind of crosses that stood on top of one another in a staggered manner, so that the second cross appears as the first one’s shadow, i.e. as if it were the first cross’s consequence but in a space other than the first one’s constituted space. […].

The artist’s detachment from the self-sufficiency of the surface was confirmed with his return back to the surface, albeit this time with the capacity (and the experience) of space, i.e. the cross-section. […] historically in today’s Greece, the main body of the work of Yannis Michas established one of the literalities of analytical behavior—namely, that when apposition is transverse, it retains its capacity to highlight space. […].