Ξεπροβοδίζοντας τον μεγάλο αιρετικό.

Η εποχή σιγά σιγά χειροτερεύει. Ήδη οι νεώτεροι ποιητές εμένα προσωπικά δεν με ικανοποιούν. Κάτι έχει χαλάσει παντού, σε όλα. Έχει χαλάσει η ίδια η ουσία της ζωής μας. Δεν υπάρχει πλέον ατομική έκφραση που να σε πείθει… Λόγια παρμένα από τα σλόγκαν των εφημερίδων. Ο καθένας γράφει ό,τι μπορείς να φανταστείς με την πεποίθηση πως εκφράζει τον εαυτό του, ενώ δεν εκφράζει παρά μόνο την ηλιθιότητα ή τη μετριότητά του.. Τη μετριότητα της ζωής που βιώνει.

Ταξιδεύει πλέον ελεύθερος, έτοιμος να συναντήσει τον Σολωμό, τον Καβάφη αλλά και τον Καββαδία, αυτούς που τα γραπτά τους σημάδεψαν τη ζωή του αλλά και τον Τσιτσάνη του Ρεμπέτικου.

Πάντα αιρετικός, περήφανος κι εγωιστής παρέμεινε έξω απ’ οτιδήποτε στημένο, σε μόνιμη διαμάχη με τους μηχανισμούς, τον καθωσπρεπισμό και όλα τα δήθεν.

Ο Χριστιανόπουλος επ-έζησε και δημιούργησε Πολιτισμό σε μια κοινωνία – «κωλοχανείο» όπως συνήθιζε να την αποκαλεί – διαβρωμένη από τα θανάσιμα πάθη της, μια κοινωνία αυτοκαταστροφική και υστερόβουλη όπου η αξιοκρατία αποτελεί έγκλημα ειδεχθές και παραδειγματικά τιμωρούμενο.

“Έχω ένα δικό μου λεξιλόγιο. Ας πούμε, έχω αντικαταστήσει τη λέξη «επιθυμία» με τη λέξη «καύλα». Βρίσκω δηλαδή έναν τρόπο να καθηλώσω τον άλλον με λέξεις που δεν τις περιμένει.”

Έμεινε πάντα μακριά από πολιτικά καπελώματα, χρησιμοποιώντας πανέξυπνα την πηγαία και ανυπόκριτη αθυροστομία του για να αποδίδει όταν χρειαζόταν «τα του Καίσαρος τω Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ».

Λάτρης των έργων Τέχνης και συλλέκτης, εκδότης αλλά και μελετητής, πολλές φορές, του ίδιου του του εαυτού. Ποιητής, πεζογράφος, Λαογράφος, επιμελητής εκδόσεων, μεταφραστής, δοκιμιογράφος, κριτικός Τέχνης και Λογοτεχνίας, συγγραφέας θεατρικών έργων αλλά και στιχουργός.

«Η μεγαλύτερη εξυπνάδα είναι να διαμορφώσεις ένα επάγγελμα που δε βασίζεται στο πτυχίο σου.»

Απόφοιτος της Κλασικής Φιλολογίας που όμως δεν άσκησε ποτέ το επάγγελμα του καθηγητή, ούτε κι όταν του προτάθηκε πανεπιστημιακή έδρα στα χρόνια που προηγήθηκαν, προτίμησε να πορευθεί ως ταπεινός εργαζόμενος στον τομέα πάντα των γραμμάτων και των Τεχνών.

Την 1η Ιουνίου του 2011 αναγορεύτηκε επίτιμος διδάκτορας του τμήματος Φιλολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης ( ΑΠΘ ).

Ο Ντίνος ( Δημητριάδης ) Χριστιανόπουλος έζησε ελεύθερος ως γνήσιος μποέμ κι έφυγε όπως ακριβώς θέλησε: Με το κεφάλι ψηλά, έχοντας πάντα θέσεις αμετακίνητες, αξίες σταθερές και άποψη μόνο για όσα τον ενδιέφεραν πραγματικά και όχι για όσα του επέβαλαν. Δε θα ξεχαστεί ποτέ._